Leven is nutteloos...
 

OF niet dan? uitgaande van het feit datje hierna geen xtra leven hebt en je niet naar de hemel gaat, maakt het geen ruk uit wat je doet op aarde. Al heb je 1000 miljard, als je dood bent heb je er nix aan. Al heb je 100 mensen vermoord, als je dood bent wordt je er niet mee geconfronteerd/voor gestraft. Al heb je de ware in je leven gevonden ,als je dood bent ben je voor eeuwig gescheiden.......

Daarom vraag ik me weles af wtf ik in godsnaam hier doe, en of ik niet gewoon alleen zou moeten doen waarik zelf zin in heb.........

En dat is de reden waarom veel mensen in de hemel of reincarnatie geloven. omdat het leven en alles wat we hebben gedaan en meegemaakt simpelweg niet nutteloos kan zijn.

Nee is niet waar, je moet je leven een nut geven, anders kan je best zelfmoord plegen. Er zijn zoveel mooie dingen die je leven zinvol maken. Oké als je sterft ben je alles vergeten en is er niets meer maar ik denk steeds, leef nu, geniet nu en maak er iets van in de plaats van te denken of het leven al dan niet nuttig is...

(y) precies! Leef om te leven! En als dit DE reden is om te geloven vind ik dat best naief... Maarja. Waarom als je denkt aan het leven, denkt iedereen aan het eind daarvan? Alsof je in je hele leven geen leuke dingen doet... En voor de dingen die je doet in je leven, daar leef je voor

oneens het leven is niet nutteloos, misschien heb je als je dood bent niets meer aan wat je in je leven hebt gedaan, maar tijdens je leven heb je dat toch wel? en als je er tijdens je leven wat aan hebt is het imho nuttig

Tsja, lijkt me een vage reden om in de hemel te geloven..
Waarom zou het niet nutteloos kunnen zijn? Het enige wat we hier doen is volgens mij de aarde nogal verzieken...Dat is iets waar ze later nog wel wat van merken maar daar zullen ze ook niet echt blij mee zijn.
En natuurlijk kan je je leven voor jezelf zinvol maken maar ja, als je er een einde aan maakt is het ook niet erg. Misschien omdat je er mensen pijn mee doet.
Maar als iedereen een er een einde aan maakt is er niemand die nog pijn kan hebben toch?
(ff voor de duidelijkhuid, ik ben niet suïcidaal :p )
Maar ik ben er in ieder geval ook nog niet achter wat et nut van alles is... Tsja, je kan een leuke tijd hebben, maar ik denk dat dat het ongeveer ook wel is
En gelukkig heb ik die ook:)

opzich is het leven wel nutteloos ja. maar waarom moet alles een nut hebben ? Ik bedoel geniet van het leven en haal alles eruit wat er in zit. nutteloos of niet, dan heb je er tenminste van genoten !!!!

Hoi,
Dark twijfelt over het kopieren van een stuk van haar site en doet het toch maar...


Het nut.

Het is opvallend om te zien hoe men zich vroeger al af vroeg, nu af vraagt, en altijd af zal blijven vragen wat het nut is van het leven. Sommige mensen zien het nut niet, en missen het zien van het nut. In dit geval kan dit een tot iets leiden wat in hun ogen de oplossing is. Hoe denk ik over het nut?
Eerst wist ik het niet, en er is een periode geweest dat ook ik het nut niet zag, maar nu zie ik het. Plotseling was het er, helder en scherp. Ik kan het hier best meedelen, maar het besef kan ik niemand geven, dat moet uit een ieder zelf komen. Het kan ook best zo zijn dat iemand het anders ziet, nogmaals, het is mijn visie:

In het begin, en tegelijkertijd in het altijd, was en is er het alles, dat het ene is en was. Ik probeer het me niet voor te stellen, maar ik weet dat ik het me voorstel als een energie. Deze energie zond en zendt telkens zielen uit, om ze later weer op te nemen en weer uit te zenden. Ik noem deze energie ook wel het Goddelijke.
Misschien zijn de woorden "uitzenden" en "weer opnemen" niet zo goed gekozen, aangezien ik hiermee niet bedoel dat het alles dat het de zielen los laat. Ze zijn nog steeds onderdeel van het geheel. Daarom is alles heen. En dat is ook de reden dat ik het Goddelijke niet verpersoonlijk. Het is in mijn ogen zowel mannelijk als vrouwelijk. En ik kan het in alle vormen vereren, in de vorm van een mens, een dier of een plant, of een steen, dat maakt weinig uit. Maar het Goddelijke is voor mij al wat is. Als ik tijdens een ritueel de aanwezigheid van het Goddelijke voel, dan zie ik dit niet zo zeer als een entiteit of identiteit, alswel als een besef. Op dat moment ben ik me heel sterk bewust van al wat is, het besef vormt de aanwezigheid.

Het feit dat wij denken hier op Aarde te leven, nu achter onze computer denken te zitten, adem te halen en het misschien wel koud hebben, of trek hebben in iets lekkers, of misschien wel de warme stralen van de zon voelen, is zo, omdat wij het zo maken.

Ik onderscheid voorlopig ons "bestaan" in in vier lichamen. Misschien in vijf, vanwege resonantie, maar dat deel ik tijdelijk even in een ander lichaam...
Als ik er een model van zou moeten maken (en daar ben ik mee bezig), dan zou ik het mentale lichaam bovenaan zetten, gevolgd door het astrale lichaam, gevolgd door het etherlichaam, gevolgd door het fysieke lichaam. Ten minste, zo denk ik er nu over. Ik besef mij dat mijn gedachtegang hier nog totaal niet rond loopt, maar ik denk wel dat ik er nu al wat aan heb. Het mentale lichaam zou ik trouwens indelen in het onderbewustzijn en het bewustzijn. Hierover is ook te lezen bij divinatie .

Ik denk dat er verscheidene verbindingen te bedenken zijn tussen de lichamen. Maar de reden dat ik het mentale lichaam bovenaan zou zetten is denk ik vanwege zijn scheppende kracht. Elke gedachte heeft een scheppende kracht. Hiermee is ook een groot deel van het "toeval" waar ik niet in geloof, weg te halen.

Zo vroeg iemand eens; " Ik dacht gisterochtend dat ik al heel lang geen last van mijn kies had gehad, en vandaag deed het plotseling heel erg zeer, is dat toeval? Weet jij hoe dat komt? " Ik ben van mening dat dit ontstond, omdat dezegene zelf de kans gaf het te doen ontstaan. Ze liet dit toe. Ze dacht eraan, en daarmee bracht ze een proces op gang dat het veroorzaakte; de scheppende kracht van een gedachte dus.

Daarom helpt bidden, en hopen. Maar ook daarom wens ik niet uitgemaakt te worden voor: " slechts een puber " (ik citeer even iemand). Mensen zijn ongelovig wat betreft een verhaal dat een elfjarige in aanraking kwam met een boeddhistisch man. Waarom geen volwassene? Wat heb je nou aan een elfjarige? Ik denk het inmiddels te weten. En ik ben me er dus ook van bewust dat hij me nu nooit meer "opgepikt" zou hebben, op het moment als ik nu ben.

Het mentale lichaam van een elfjarige is denk ik minder vervuild dan dat van een volwassene. Dat is op de volgende manier te concluderen. Hoe vaak heeft een elfjarige gedacht dat vuur heet is? En hoe vaak heeft een veertigjarig gedacht dat vuur heet is?
Hoe vaker herhaald of gekoesterd, des te sterker zal het proces zijn dat op gang gebracht wordt. Of terwijl, het is voor een in aardse jaren jonger iemand makkelijker af te leren, dan voor een ouder iemand. Bovendien ben ik nu vijftien, maar ik heb niet het gevoel dat ik alleen maar onzin vertel.
Natuurlijk maak ik ook fouten, ik ben een mens. Daarmee even terug te komen op het nut.

Ik ben mij er van bewust dat ik de lichamen zelf creeer, en ik ben mij er van bewust dat bijna alles een illusie is. Wil dat dan ook zeggen dat de illusie daarom minder echt is? Nee, het is een hele echte illusie :-). Waarom zijn we hier dan heen gezonden? Ik denk om te leren.

Waarom ik dat denk? Omdat alles hier tot terug te leiden is. Direct, of indirect. Noem het eventueel voor liefde en om te leren. Maar liefde is met een omgangetje ook makkelijk terug te leiden tot leren, ik denk dat velen dat wel gemerkt zullen hebben. Maar dus ook genieten is leren, en ook fouten maken is leren. Daarom kan ik mij afvragen, ik ben me bewust, maar is het erg om een Aards leven te leiden? Nee, dat is het niet, ik ben hier met een doel. Met een nut, namelijk om te leren. Van fouten, maar ook van mooie dingen. Verder ben ik het die de verantwoordelijkheid draagt over al wat ik doe. Daarmee is het nut dus ook beinvloedbaar. Er bestaat iets als vrije wil, wat er voor zorgt dat ik zelf bepaal in wat ik met het nut doe. Niet geheel, maar zeker voor een gedeelte. Helemaal sinds het erg bewust bezig zijn met hekserij, denk ik het nut op een positieve manier te beinvloeden. Ik geniet meer van wat ik zie, en ik probeer van alles te leren, en ook om in alles het Goddelijke te zien. Dit is mijn nut. Te leren, en daarmee te genieten, te houden van, het mooie te zien en van het slechte te leren. Fouten te maken. Vallen en opstaan. Struikelen en overeind klimmen. Dit probeer ik ook in het voorwoord van mijn-boek-in-maak naar voren te brengen. Dat is hier te lezen. En zoals een bekende wijsheid zegt:


De boom die zijn plaats gevonden heeft,
Grijpt zich met zijn wortels vast,
En groeit alleen nog in de hoogte.

Ik meen mijn boom gevonden te hebben. De boom geeft mij ruimte om al het mooie wat ik tegenkom met mij mee te nemen. Het is dan dus ook eigenlijk wel een redelijke brede boom, samengesteld uit stukken schors die mij bevallen. En ik groei. Niet altijd even snel, maar ik groei! En ik geniet ervan!
Liefs en Bb,
Darknezzz

Het bleven is nutteloos, en dan? Ik was er zelf ook al achter gekomen, maar ik vind zelfmoord te omslachtig. Ik consumeer hier alleen grondstoffen van de aarde en emoties... En als je jezelf een doel voorhoudt, net zoals je voor een ezel een wortel aan een touw voor z'n snuit houdt opdat-ie loopt, krijgt je leven plots zin :p :D .

REIE

Het leven is per definitie nutteloos in onze ogen, waardoor we dingen erbij gaan verzinnen omdat we ons niet neer kunnen leggen bij het feit dat er niks meer is..

Zo is het, en zo zal het zijn.. Wil je je leven nuttig maken, dan is het slechts de manier waarop je hierop reageert... Leg je je er bij neer en leef je verder, door er het beste van te maken, of vecht je er tegen zonder resultaat?

Entheos

Tuurlijk :)

Als je Jezus gelooft kom je niet zomaar in de hemel....

Zijn voorwaarden aan verbonden. En omdat ik voor 100% zeker weet dat God bestaat en dat Jezus dus waarheid heeft gesproken, weet ik dat de voorwaarden klopppen....


(kan wel eens de voorwaarden hier neerschrijven zoals ik ze zie)

Nut is een illusie. Emotioneel. Wat is het nut van nut? Ik heb geen behoefte aan een 'nut'.

...

Het stuk van Darknezzz vond ik wel fascinerend.


agree met beide zinnen

Citaat:

In het begin, en tegelijkertijd in het altijd, was en is er het alles, dat het ene is en was. Ik probeer het me niet voor te stellen, maar ik weet dat ik het me voorstel als een energie. Deze energie zond en zendt telkens zielen uit, om ze later weer op te nemen en weer uit te zenden. Ik noem deze energie ook wel het Goddelijke. Misschien zijn de woorden "uitzenden" en "weer opnemen" niet zo goed gekozen, aangezien ik hiermee niet bedoel dat het alles dat het de zielen los laat. Ze zijn nog steeds onderdeel van het geheel. Daarom is alles heen. En dat is ook de reden dat ik het Goddelijke niet verpersoonlijk. Het is in mijn ogen zowel mannelijk als vrouwelijk. En ik kan het in alle vormen vereren, in de vorm van een mens, een dier of een plant, of een steen, dat maakt weinig uit. Maar het Goddelijke is voor mij al wat is. Als ik tijdens een ritueel de aanwezigheid van het Goddelijke voel, dan zie ik dit niet zo zeer als een entiteit of identiteit, alswel als een besef. Op dat moment ben ik me heel sterk bewust van al wat is, het besef vormt de aanwezigheid. Het feit dat wij denken hier op Aarde te leven, nu achter onze computer denken te zitten, adem te halen en het misschien wel koud hebben, of trek hebben in iets lekkers, of misschien wel de warme stralen van de zon voelen, is zo, omdat wij het zo maken.

dit stuk vind ik wat zwakker, het zijn veel aannames zonder argumenten (die heb je misschien wel maar ze staan er iig niet). 't komt enigzins emotioneel en bijgelovig over.

Citaat:

Ik onderscheid voorlopig ons "bestaan" in in vier lichamen. Misschien in vijf, vanwege resonantie, maar dat deel ik tijdelijk even in een ander lichaam... Als ik er een model van zou moeten maken (en daar ben ik mee bezig), dan zou ik het mentale lichaam bovenaan zetten, gevolgd door het astrale lichaam, gevolgd door het etherlichaam, gevolgd door het fysieke lichaam. .... Ik denk dat er verscheidene verbindingen te bedenken zijn tussen de lichamen. Maar de reden dat ik het mentale lichaam bovenaan zou zetten is denk ik vanwege zijn scheppende kracht. Elke gedachte heeft een scheppende kracht.

Dit vond ik dus erg interessant. Zelf ontwikkelde visie, of waaraan ontleend? En kun je meer toelichten wat je bedoeld met de lichamen en wat elke inhoudt?

..

Ik geloof ook niet in toeval en je zijweggetje naar het zgn. psycho-immuunsysteem is wetenschappelijk correct maar heeft weinig met het geheel te maken. Wat je zegt over de ontvankelijkheid van jongeren lijkt me ook vrij algemeen bekend.

Citaat:

Waarom zijn we hier dan heen gezonden? Ik denk om te leren. Waarom ik dat denk? Omdat alles hier tot terug te leiden is. Direct, of indirect. Noem het eventueel voor liefde en om te leren. Maar liefde is met een omgangetje ook makkelijk terug te leiden tot leren, ik denk dat velen dat wel gemerkt zullen hebben. Maar dus ook genieten is leren, en ook fouten maken is leren. Daarom kan ik mij afvragen, ik ben me bewust, maar is het erg om een Aards leven te leiden? Nee, dat is het niet, ik ben hier met een doel. Met een nut, namelijk om te leren.

Leren, mee eens. Alles is terug te voeren tot leren en het is ook mijn belangrijkste prioriteit en bezigheid. Je zou het dus een doel kunnen noemen , maar daarmee heeft het niet automatisch nut.

En zoals een bekende wijsheid zegt:

De boom die zijn plaats gevonden heeft,
Grijpt zich met zijn wortels vast,
En groeit alleen nog in de hoogte.

Ik meen mijn boom gevonden te hebben. De boom geeft mij ruimte om al het mooie wat ik tegenkom met mij mee te nemen. Het is dan dus ook eigenlijk wel een redelijke brede boom, samengesteld uit stukken schors die mij bevallen. [/B][/QUOTE]

Maar er zijn delen van de boom die je nooit meer weg kan doen, dingen waarover je niet meer van mening zal veranderen. De boom verstard. Ik wil persoonlijk verbreding én verdieping.

Maar al met al goed en interessant stuk (y)

groet,
Jeroen

waarom denk jij uberhaupt iets 100% zeker te weten.
die voorwaarden zijn niet interessant want subjectief, maar leg maar uit waarom je zo zeker bent.

Jeroen

Ik kan je natuurlijk niets garanderen. Je zult het toch eerst moeten voelen/zien wat het is om christen te zijn.

Ik ben vastberaden in mijn geloof, en ik weet ook uit wonderen/tekenen dat er meer is.

Een objectief iemand die een religie uitoefend bestaat niet.

Hoi Jeroen,
Dat wat ik schrijf is inderdaad mijn eigen visie, voortgekomen uit mijn eigen ervaring. Helaas kan ik die hier niet allemaal weergeven, en zou ik idd meer moeten onderbouwen. Het is echter een stuk uit mijn site, en daarom een deeltje, ook nog niet af trouwens.

Ja, dat over die lichamen, hmmm ik ben er mee bezig om het op mijn site te zetten, daarna zou ik het je best toe willen mailen... Heb het momenteel erg druk met vernieuwing van mijn site, en daarom is alles nog een beetje "in de maak".
Liefs en Bb,
Darknezzz

Waarom zou je alleen kijken naar de toekomst, en dan dus nadat je de pijp uit bent?

Je leeft hier en nu, dus je moet kijken naar nu, niet naar 'morgen'.

Alles wat van nature op de wereld is heeft een functie, dus ook het leven.

En ook je moeder heeft zin

Jullie zeggen allemaal: Als er een einde aan het leven komt, heeft het ook geen nut. Maar heeft het leven dan wel nut als er geen einde aan komt? Wat bereik je met leven opzich? Geen ruk toch? Ik leef..... nou das dan leuk voor mij! Maar heeft het grote plaatje er iets aan, dat ik leef? Stel, ik heb een inbreng in 'het grote plaatje', wat is dan het nut van die inbreng? Dan het 'grote plaatje' is veranderd? Ja? Hebben we daar iets aan? Worden we daar gelukkig van? En wat is dan het nut van gelukkig worden? Waarom moeten we zonodig gelukkig worden?

Haha, dat was ff een stukje dat ik bedacht terwijl ik schreef... Maaruuhmm.... als het er echt op aan komt en ik moet de vraag beantwoorden; waarom leef ik? Dan word het toch wel moeilijk. Anywayzz... ik leef, en toevallig weet ik en besef ik wat HarmenM ook weet en beseft. Dat Jezus Christus de Weg, de Waarheid en het Leven is. EN dat Hij me een doel kan geven, en dat ik door Hem gelukkig kan worden.

Toevallig weet ik dan niet wat het nut van dat doel is,.... als je echt redeneerd zoals ik in de vorige reply heb gedaan, en ik weet ook niet waarom ik gelukkig wil worden.... Ik wil het gewoon. Maar ik leef nou eenmaal en ik wil mijn leven toch levend leven!

ik weet bijna zeker dat het leven een reden heeft, we weten alleen nog niet wat..

daarom lijkt doodgaan een mooie gebeurtenis, ik denk dat alles je dan duidelijk wordt

Ik ben het met de stelling eens hoor.. Een echt nut heb ik ook nooit gezien. Ja, ok, leven voor je liefde, dat is allemaal leuk en aardig, maar dan gaat hij/zij dood, jijzelf gaat dood en waar was het dan allemaal voor?

*zucht*

het leven heeft in principe geen zin, maar als je tijd hebt kun je jezelf wel wijs maken dat het zo is of je laat iemand anders iets 'hogers' voor je bedenken dat scheelt ook weer; maar dan heb je ook wat.

mijn advies: doe waar je zin in hebt maar houw een beetje rekening met anderen dan kan het best gezellig zijn.

Ok, maar dat houdt nog niet in dat het leven ook werkelijk een doel heeft.. "hou het gezellig" :P

Enjoy the ride, as long as you can.

Simpel; leven is in feite nutteloos, maar het kan wel leuk zijn :) Niet alles hoeft nut te hebben.

wat wil je met zo´n mensheid die alles gewoon ter plekke VERDINGEST?????

enige wat ik ervan begrijp (ik zit ook al heel lang met de vraag) is om voort te planten en een goeie tijd te hebben neem ik aan. maarja waarom dat niet kan kan ik uren over praten en bladzijden over kwijt.

*heeft hier ook eindeloos veel uren over gebrald*
het enige wat ik weet is dat je er van moet genieten zolang dat mogelijk is... over 'de rest' ben ik nog lang niet uit... misschien ook zinloos om me daar druk over te maken...

Volgens mij heb jij uitgevonden waarom geloof bestaat. Gefeliciteerd, goed inzicht :)

Als ik weer een dag lang geen f*ck heb uitgevoerd, en me pa vraagt: "Wat heb je gedaan vandaag?", dan zeg ik maar: "Ik heb gewacht op Verlichting." Ik zou nog enig nut hebben voor anderen mocht ik ooit Verlicht worden; gewoon een soort super-inzicht krijgen in alles... :p

REIE

Ik denk dat je als zin van het leven het leven zelf moet zien.
Ik heb geen hogere zin nodig, of dat nu god is of wat dan ook.

Bestaat er dan een waterdichte definitie van de term nutteloos?

het leven is nutteloos. álles is nutteloos. Wát wij ook doen, de aarde blijft wel draaien. En zélfs als wij de aarde vernietigen: de orionnevel blijft wel op z'n ple staan (en daar kunnen we écht niets aan doen).

Ik denk niet dat je leven nutteloos is, ook niet als er na dit niets meer zou zijn. Ik denk dat de zin van het leven is om herinneringen achter te laten. Goede dingen doen, en proberen anderen, en natuurlijk ook jezelf, gelukkig te maken. Zodat als je er niet meer bent, de mensen op een goede manier over je terugdenken.

Ik vind het leven ook nutteloos, en ik wil het liefst op een andere planeet leven met (goede) hogere intelligenties, want wat wij als mensheid tot zover bereikt hebben vind ik ronduit bedroevend (kijkend naar hoe we met de natuur en gronstoffen omgaan)

Maar ongemerkt ga je er zelf in mee, met bv. je stukje vlees elke avond op je bord. En dat ik vind het meest frustrende, je kan er zo weinig tegen doen. :(

"ons leven is een flits tussen oneindige leegtes ervoor en erachter."