onzichtbaar?
 

Ik vroeg mij zo af, hoe wij dit woord ondekt hebben, aangezien de defenitie van onzichtbaar is, on·zicht·baar (bn.)
1 niet zichtbaar => blind; <=> zichtbaar
Hoe zijn wij hier achter gekomen, of is het gewoon simpelweg het tegenovergestelde geweest voor zichtbaar? Wat denken jullie?

een synoniem voor zichtbaar?

ik vind het maar een rare vraag:)

ik moet zelf denken aan die anekdote, die ik niet meer precies weet (misschien iemand anders hier)
een dialoog tussen een kosmonaut en een gelovige neuroloog.
De kosmonaut zegt: 'ik ben al vaak genoeg daarboven geweest, maar nooit heb ik die god van jou gezien.'
De neuroloog antwoord: 'Ik heb al in genoeg hoofden gegraven, maar nooit heb ik een gedachte gezien.'

maar, ik vraag me af, zoek je naar de oorsprong van het woord, of naar de reden dat we het woord kennen?

Nou, ik denk dat de oorsprong van het woord dus het tegenovergstelde is van zichtbaar. Maar de reden, vind ik wel intressant. Maargoed, zoals jij het stelt als hierboven....vind ik wel leuk (y)

Je kunt toch definiëren wat je wil, als het maar consistent is.

Iemand die zich goed verstopt is onzichtbaar, ook als je weet waar hij is. Het woord heeft dus nut. Beetje een vreemde vraag. :)

Een woord ontdek je niet maar verzin je.

Precies. Woorden hebben dan ook totaal geen essenties en hebben ook te maken met de 'survival of the fittest'.

bubble!

je bedoelt een verbastering?

Nee niet zozeer. Maar een woord bestaat alleen bij zijn 'voortplanting', wat inhoud dat wij hem blijven gebruiken als woord.
Elke keer dat je lepel zegt, plant je eigenlijk het woord voor. Omdat er namelijk geen essenties in woorden zitten is elke keer dat je het woord zegt, het een ander woord wat er uit je mond komt, maar wat wel naar hetzelfde verwijst.
Stel we bedenken een praktischer woord voor iets, dan zal het oude woord vervangen woorden voor het nieuwe woord.
Vandaar ook dat er sprake van dode talen is. Ze worden om een bepaalde reden gewoon niet meer gebruikt. Als er echt essenties in woorden zouden zitten, dan zou dat niet gebeuren.

uit 'de grote van Marcel', uitgave 2006.



Wil je weten hoe men bedacht dat er een woord moest zijn voor de situatie die we nu 'onzichtbaar' noemen ? simpel.

* <-Boom
***
****
|


Achter de boom staat Sinterklaas. Vanaf hier gezien, kunnen wij hem niet zien. hij is.... tadadadadadadaaaaaaaa... ONZICHTBAAR.

verder is 'on' een natuurlijk voorvoegsel dat de betekenis van een woordt omdraait (zoals je ongetwijfeld gemerkt zult hebben toen je het woordenboek kennelijk aan het lezen was, hebben meer woorden dit voorvoegsel, en betekenen ze doorgaans het tegenovergestelde van het woordt dat bestaat uit hetzelfde woord, maar dan zonder het voorvoegsel 'on'), en krijg je op die manier 'niet zichtbaar' = 'on + zichtbaar' = onzichtbaar :)

Hoe hebben we eigenlijk ooit ontdekt dat er woorden moesten zijn voor onmogelijk, niets en nooit? ;)

Uit de negatie van mogelijk, iets en ooit?

Mijn post was naar analogie van de OP :o ;)

:o

Niet per se. Althans, niet als je het nu over een definitie hebt, en niet over een woord als taalkundig begrip.

Een definitie wordt aan een situatie, voorwerp of verschijnsel gebonden na ontdekking van zo'n situatie, voorwerp of verschijnsel. Ik durf te stellen dat pantoffeldiertjes in de prehistorie nog niet ontdekt waren, dus toen was er geen woord voor. Zodra de microscoop uitgevonden werd en men de beesten kon waarnemen, kregen ze ook een naam. In die zin zou je kunnen zeggen dat woorden ontdekt worden.

Iets anders is dat de schoenbeesten net zo goed 'biostabil' of 'ideaal om te gratineren' of 'kzz' of 'schoenbeesten' hadden kunnen heten. In die zin zou je kunnen zeggen dat woorden verzonnen worden.

Ik denk ook dat squat bedoelde te zeggen dat een woord nooit zomaar "rondloopt" of vast zit aan het object waarnaar het verwijst en het dus altijd, zoals je zelf al zegt, verzonnen wordt. Ook al gaan daar uitvindingen aan vooraf.

Precies. Pantoffeldiertjes kan je ontdekken, maar het woord pantoffeldiertje niet. Want het woord bestaat pas op het moment dat je het beestje een naam geeft.

Yup. Anders zou er ook iets in het woord pantoffeldiertje moeten zitten waarom het naar dat beestje verwijst. Een noodzakelijkheid waarom dat beestje zo moet heten. Maar die is er niet.

Op zich is het wel een grappig onderwerp. Het getal 0 bijvoorbeeld is ook redelijk recentelijk ingevoerd (ik geloof verzonnen ergens in 't midden oosten), simpel omdat het een vreemd concept is, 'niets' benoemen.

de origine van het woord onzichtbaar is natuurlijk simpel, het is gewoon het tegenovergestelde van het woord zichtbaar. Net zoals oneetbaar versus eetbaar.

Behalve dat het een klein beest is dat lijkt op een bepaald soort schoeisel natuurlijk ;)

Lol :p. Ja ze proberen er wel zoveel mogelijk 'logica' in te zetten, maar dat lukt niet altijd. En vroeger was dat meer een prioriteit dan tegenwoordig.

maar waarom heet een pantofel dan pantofel

heb me heel vaak afgevraagt waarom dingen heten zowals se heten en waarom je ze sow moet schrijven maar omdat iedereen bijv aan de kleur rood de naam rood geeft is het rood ook al ben je kleuren blind en zie je dat dus niet als rood (kleure blind niet dat je zwart grijs ziet ma gewoon sommige kleuren niet)

maar weet iemand dat waarom je diengen op sown lastige manier sgrijft?

wat vind jij lastig? En zo te zien maar je het jezelf wel makkelijk(er) :D

:(

een pantoffel heet een pantoffel omdat iemand ooit bedacht heeft pantoffels pantoffels te noemen

waarom schrijf jij de dingen op zo'n lastige manier?

Kennelijk heerst er naast schrijftaal en spreektaal ook een typtaal gevormd door desinterresse in de schrijftaal in conbinatie met een zielloze puberale opstandigheid. ;)

Om 15 jarigen aan te laten tonen dat ze nog geen diploma's hebben zodra een zin op (virtueel) papier zetten.

*slap*

Ga je mond spoelen...

iets met baby jezus en huilen.

De manier waarop jij schrijft :s. Ongelofelijk. Je hoeft voor mij helemaal niet volledig correct nederlands te schrijven en fonetisch taalgebruik (Nescio!!) vind ik hartstikke mooi, maar dit, blegh.

En om daar nog even antwoord op te geven.

Ik denk dat het oorspronkelijk allemaal helemaal niet lastig was, en dingen fonetisch werden geschreven.
Maar na verloop van tijd kan er heel veel aan veranderen door wijzigingen in spelling en grammatica.
Als je weet welke dingen precies zijn veranderd is de spelling nog steeds vrij logisch, maar als je dat niet weet is er soms geen touw aan vast te knopen.
Daarnaast worden er ook ongelooflijk veel woorden overgenomen uit andere talen. De spelling van die woorden wordt ook (grotendeels) overgenomen, en als de gebruikte letter(combinatie)s in die taal nu net anders werden uitgesproken is de spelling voor ons niet logisch meer (maar als je herkent van welk woord/taal het is afgeleid is het vaak wel redelijk logisch).

Verder ben ik nu ook maar aan het speculeren en ik neem aan dat ik straks verbeterd zal worden.

Niet echt. In de middeleeuwen werd het anders geschreven, maar de grammaticale basis was er toen ook al. Veel woorden zijn flink veranderd, maar dat is vooral de schrijfwijze, niet de complexiteit. Veel van de 'nieuwe spellingen' hebben dingen juist simpeler gemaakt.

Ik doelde ook meer op hoe je het schrijft tov hoe je het uitspreekt. Bij (oud) Grieks bijvoorbeeld kon je meestal wel aardig raden hoe iets werd geschreven als je wist hoe je het uitsprak. Tegenwoordig is dat een stuk lastiger omdat er veel woorden uit andere talen zijn overgenomen en lettercombinaties een vergelijkbare uitspraak hebben.

Maar je hebt wel gelijk verder.