[Stelling]: Houden van is onvoorwaardelijke liefde
 

Stelling: Houden van is onvoorwaardelijke liefde voor iemand voelen, zonder er iets voor terug te verwachten...

Ik ga even proberen te onderbouwen met een voorbeeldje dat ik tegenkwam in mijn omgeving. Ik spreek even vanuit mijn positie, is wat makkelijker.
Het was zo: 2 vriendinnen van mij hadden soort van ruzie. Ik had met allebei redelijk goed contact. Ik ben snel jaloers, bang mensen kwijt te raken aan andere mensen. Dus ik ben wel eens bang dat die 2 vriendinnen met elkaar verder zouden gaan en mij achter zouden laten. Maar nu hadden die 2 dus ruzie. Voor de een was het eigenlijk over, op deze manier hoefde het niet meer, de ander was boos en teleurgesteld. Ik zat in de positie dat ik het helemaal kon verpesten tussen die 2. Ik zou het niet heel erg vinden als ik niet meer jaloers hoefde te zijn op die 2. Maar toch, ondanks dat dat mij extra 'pijn' zou opleveren probeerde ik het te lijmen en kwam voor beide kanten voor elkaar op. Nu praten ze weer en het ziet er naar uit dat het wel goed komt.
Mooi opgelost dus, alleen doe ik mijzelf hiermee pijn. Ik weet dat ik strax momenten zulllen komen dat ik daardoor me klote zou voelen. Maar omdat ik geef om beide, heb ik dat gelijmd... onvoorwaardelijk liefde? Ik had er zelf geen belang bij, hoogstens dat zij 'gelukkig' zouden zijn...

Eens met stelling of niet? Argumenten welkom, voor en tegen :)

Iemand kan zich dermate gedragen dat de bijzondere en leuke zaken van diegene niet opwegen tegen zijn of haar foute gedrag.

Niets is onvoorwaardelijk, iedereen heeft zijn grenzen.

*agree* (y)

Misschien is het wel zo.. ik doe ook heel veel dingen omdat ik van mensen hou ookal zal ik er zelf pijn aan ondervinden.. Maar er ligt idd wel een grens, bij iedereen..

houden van... het is veel, maar onvoorwaardelijk? Waarom eindigen relaties dan steeds als ze zeggen dat ze van elkaar hielden???? Dan zou je toch veel van elkaar moetenkunnen verdragen

Onvoorwaardelijke liefde is iemand kunnen vergeven maakt niet uit wat ze doen.. dat kan dus erg ver gaan: van iemand blijven houden maakt niet uit wat ze doen: onvoorwaardelijk.. mijn vriendin bv ( ik heb netzoiets als jij.. twee vrienden die ruziemaken etc. en ik in dezelfde positie als jij) Ik geef om beiden erg veel, maar sinds ik ben verhuisd heb ik nog erg goed contact met de ene, en het laatste jaar is zij gewoon mijn beste vriendin.. de ander laat nooit wat van zich horen.. vern*** me keer op keer.. toch blijf ik haar vergeven. Ik kan boos worden of gaan zitten stoken tussen hun twee.. maar dat doe ik niet. Mjah ik denk dat dat wel zoiets is als onvoorwaardelijke liefde...
Kben het wel eens met je stelling.. ik denk alleen dat het qua relaties iets anders gaat.. want als je vriend ( of man) met iem in bed springt.. je vergeeft hem... en hij doet het zo weer... daar zit toch een grens aan...

maar daarmee is bij mij het houden van ook over. maar dat is in extreme gevallen, bij problemen die er echt toe doen.
als we discussiëren over welk restaurant ofzo en mn beste vroend wil iets anders dan ik en de rest dan zal ik hem niet steunen, eerder een preek geven over hoe enige kinderen verwend zijn enzo. maar dat is niet echt belangrijk, al het over iets zou gaan zoals jij zij zou ik hetzelfde doen. ( een vriend ruzie met iemand die ik totaal ni kan hebben en die altijd maar met ons meegaat, het zijn nu eenmaal vrienden: ik zou het wel proberen lijmen, mn vriend zou er het hart van in zijn)

Rationeel gezien ja, vanuit een gevoelsmatig oogount niet. Liefde is gebasseerd op emoties. Voor vele geldt dit dus niet zo.

Hier ben ik het mee eens.

Weet ik wie die vriendinnen zijn?

Behoorlijk goed ja

Dat dacht ik al, but don't worry, want wat ik net al quotete:
'Rationeel gezien ja, vanuit een gevoelsmatig oogount niet. Liefde is gebasseerd op emoties. Voor vele geldt dit dus niet zo.'


[edit]Speciaal voor Marc dan maar weer...[/edit]

Liefde is onvoorwaardelijk.. een relatie niet.

Toch denk ik dat er grenzen zijn, bij mij zullen ze ver te zoeken zijn omdat ik toch altijd het beste voor heb met iedereen mij lief is.
Onvoorwaardelijk zou inhouden dat je er écht álles maar dan ook álles voor over hebt. Ik denk dat alleen geobserdeerden dat werkelijk kunnen.

In een liefdesrelatie, ligt dit weer anders, deze zou in principe wel onvoorwaardelijk 'moeten' zijn. Je zou er alles voor over hebben om het zo goed mogelijk te maken, voor beide partners.
Toch gebeurd dit niet, of onvoldoende. Sommigen maken het immers al uit als het "even niet meer gaat".

Is 'die' liefde dan echt onvoorwaardelijk, nee toch? Of mag je dat gewoonweg geen liefde noemen?
Ik ga in dit geval voor het laatste, tenzij het woord onvoorwaardelijk ook in een iets 'mindere' mate mag worden genomen.

:confused:

Wat jij zei of dys? :|

dys, maar dat stond in die post daarboven toch al, daar quote ik hem. Ik had geen zin om in die post opnieuw die quote aan te halen, ik wou off en een post openen kost tijd. Dank u.

hmmm:)
dit verhaaltje komt me bekend voor :p

Dat onvoorwaardelijke heeft eigenlijk wel een voorwaarde en dat is dat het van twee kanten moet komen, om alles te willen doen voor een ander verijst natuurlijk dat de ander jou ook ken en ook weet wat wel kan en wat niet....

Verder is het accepteren van elkaars onvolkomenheden een belangrijk punt, als je elkaar accepteerd zoals je bent, dan kan het onvoorwaardelijke gaan groeien...

Maar dit klopt dan weer niet helemaal, je verwacht namelijk altijd wel wat terug. Je kunt zoiets niet doen zonder dat je jezelf er beter bij gaat voelen, en anders een ander gevoel krijgt waaruit blijkt dat het toch wel uit eigen belang is. Uiteindelijk.

Wat zou dat belang voor mij dan zijn? Dat die 2 weer vriendinnen worden en daardoor blijer zijn? Is toch belang voor hen? Dankbaarheid oid hoef ik niet, want ik ben er zelf nou niet echt heel blij mee. Ik ben het wel eens de stelling: de mens doet alles uit eigenbelang... Daardoor beweer ik nu beetje dus dat er geen onvoorwaardelijk liefde bestaat? Never mind, ik zit mezelf tegen te spreken ofzo :confused:

toch ben je dan in de eerste instantie ook 'blij' dat ze bijelkaar zijn. Dus is het voor eigenbelang. Misschien niet geheel, maar het komt er wel bij kijken. :)

Maar nee, liefde is inderdaad ook niet onvoorwaardelijk.

nee ik was niet blij...

maar is er eigenlijk helemaal nooit iets dat een mens voor iemand doet, zonder iets terug te verwachten? Iets dat je doet voor je partner, beste vriend(in) zonder ook echt iets ervoor terug verwacht?

1) Maar dat jij hen blij maakte, daarmee had je toch wel een gevoel van jezelf van "goed zeg van mij". En anders zijn zij jou dankbaar, als ze dan "bedankt" zeggen dan krijg je er wel een goed gevoel bij lijkt mij.
Misschien ging dat idee snel weg, maar het was er, stiekum, heel even wel.


2) ik heb nog niets kunnen verzinnen, misschien ook weer eens iets om een stelling over te beginnen.