[verhaal] Alleen vriendschap.
 

Ik heb (bijna) nooit een verhaal hier geplaatst, en ik reageer hier ook bijna nooit. Maar ik kom hier wel bijna elke dag. Dus ik vond het wel tijd worden voor een kort verhaaltje van mij.

‘Ik val niet op mannen.’
Een plotselinge mededeling, terwijl we een spel aan het doen waren. Er ging een schok door me heen. Er knapte iets. Dus toch…
‘Denk ik… Vind je het… raar?’
‘Nee, lieve schat. Het is gewoon… zo opeens… zo onverwacht…’
‘Hoe had ik het anders moeten zeggen? Snap je niet wat ik doormaak? Je bent m’n beste vriendin, ik dacht dat jij het wel zou begrijpen, dat ik je alles kon vertellen.’ Er klonk wanhoop in haar stem.
‘Je kan me alles vertellen, en ik snap je heel goed.’
Stilte… ik voelde me ongemakkelijk in deze situatie. Het maakte me verlegen. Zij had bekent. Moest ik dat dan ook doen? Ik durf niet… , dacht ik wanhopig. Ik moet het haar wel vertellen, vooral nu zij het ook verteld heeft…
‘Ikke…’ bracht ik er met moeite uit.’… heb hetzelfde probleem. Al een tijdje, maar ik wist niet hoe ik het je moest vertellen.’ Ik bloosde.
‘Ow’ Jolien ging verzitten.
Weer stilte…
Ik dacht na. Jolien en ik waren al zolang vriendinnen! Misschien is hierdoor onze vriendschap nooit meer het zelfde. Nee, ik was niet verliefd op Jolien, dat zou ik ook nooit worden. Wat Jolien op haar? Ik dacht van niet. Even raakte ze in paniek. Wat moest ze nu? Ze wilde haar vriendin niet kwijt. Ze snapte eigenlijk ook niet waaraan ze haar vriendin kwijt zo raken. Jolien en zij vertelde altijd alles aan elkaar. Dit was echt het enige wat ze niet durfde te vertellen. Maar nu heeft ze het toch gedaan, maar het lucht niet op.
‘We blijven toch wel goede vriendinnen?’ Mijn stem klonk trillerig en onzeker.
‘Natuurlijk, ik ben niet verliefd op jou, daar ben je een veel te goede vriendin voor.’
‘Gelukkig, je bent echt super lief.’ Opluchting.
Ze knuffelde elkaar en bleven zo een tijdje zitten. Ik voelde tranen naar boven komen.
Waarom wij?
Ze lieten elkaar los en keken elkaar aan. Diep in de ogen. Er dropen tranen over hun wangen. Ze wisten van elkaar wat ze dachten. Gelukkig ben ik niet de enige. Want zo had het gevoeld de laatste tijd. Alsof ik zelf de enige was die dit probleem had. Nu heb ik iemand die me begrijpt, en die me zou steunen. Wij zouden altijd vrienden blijven, beste vrienden, voor altijd.

ik vond het verhaal niet echt mijn stijl :s
een beetje te melig
op zich niet zo slecht geschreven maar die taalfouten...

1) je gebruikt heden en verleden tijd door elkaar
2) zij had bekenD
3) jolien en zij verteldeN, ze knuffeldeN

en wat betekentt de zin 'wat jolien op haar' ?

ik denk dat dat WAS op haar moest zijn ;)

leuk verhaal Anetje, al kende ik het al ^^

Dat moet inderdaad 'was' zijn, sorry.
Maar spellen is niet mijn sterkste kant, komt door dyslexie. Voortaan zou ik beter naar de tijden kijken.

Hoe onthou je de spelling van dat woord ooit.. disleccxtsiej... :S :D

Op een pas voor school staat:
Dyslexiepas. Dus dat hou ik er telkens even bij als ik het wil schrijven, maar onthouden lukt niet.

Ehm... Ik vind het tekstje te snel gaan. Het gaat echt van boem boem boem. Het een is nog niet verteld of de ander bekend al en er wordt gelijk gepraat over wel of niet vriendinnen blijven, terwijl ik zou verwachten dat daar wel iets meer tijd voor nodig is. Ook de emotie komt daar niet erg goed over. Je geeft wel beschrijvingen van wanhoop en wat nu?, maar het komt op mijn niet erg over. Als je het zou uitsmeren over een wat grotere periode en wat meer beschrijvingen zou geven zou het waarschijnlijk wat realistischer overkomen en niet zo gehaast. Het leek wel of ik aan het rennen was.

lekker dubbelzinnig :p

Waarom gooi eerste persoon en tweede persoon door elkaar? Eerst heb je het over 'ik' en even later is het 'ze knuffelden elkaar' etc.

Verder niet zo bijzonder. Ik vind het raar dat de hoofdpersonen zo'n probleem maken van hun seksuele geaardheid.

:D

Nee idd, het wordt namelijk al echt helemaal geaccepteerd in de maatschappij en er doet nooit iemand moeilijk over en eigenlijk is het alleen maar leuk om aan iedereen te vertellen dat je op meisjes valt terwijl de meeste mensen van je geslacht dat niet doen (y)






:rolleyes:

En toch durven veel mensen het niet te vertellen, en vinden ze het heel moeilijk om te vertellen ;)

dat was ironisch toch?

Kom op zeg. Als je het bij het vertellen van je seksuele geaardheid hebt over 'bekennen' klopt er iets niet. Als je denkt dat je vriendschap er heel anders door gaat worden ook, of dan heb je gewoon rare vrienden.

Hoe het geaccepteerd wordt in de maatschappij is een ander verhaal.

Nee, maar dit wel.

ok dan lol?

Uhu.

Het zou wel fijn zijn hè, als het altijd zo was :) :) :)

Gaan we nog ontopic? :rolleyes:

lol

Waar heb je het over? Ik zei dat het een ander verhaal was.

Het zou fijn zijn als altijd alle vrienschappen hetzelfde bleven.

Het zou vreemd zijn als vriendschappen totaal veranderden. Natuurlijk zijn er vriendschappen die totaal veranderen, maar dan heb je rare vrienden. Het gaat hier over twee erg goede vriendinnen, die gaan in de meeste gevallen heus niet 'uit elkaar' om zoiets.

Dat bedoel ik nou precíes, met je meeste gevallen.
Het zou fijn zijn als het altijd zo zou zijn :) :) :)

Ja. :) :) :) :) :) :) :)

Iemand een tip hoe ik verhalen kan uitberijden? Zodat het minder 'boem boem boem' wordt? Of een voorbeeld?

Ik heb je verhaal hoogstens vluchtig doorgelezen, de reacties iets oplettender, maar uitbreiden is niet heel moeilijk. (Althans, ik vind van niet.) In jouw verhaal volgt alles direct elkaar op, zonder dat je beschrijft wat je hoofdpersonen denken of wat ze doen. Als ik naar mezelf kijk, zou ik best wel verbaasd zijn als ik hoorde dat één van mijn vriendinnen op meisjes viel. Dan zou ik niet zomaar doorrazen met alles.

Probeer er iets meer omheen te vertellen. Nu beschrijf je eigenlijk alleen wat er werkelijk gebeurt, maar het wordt veel interessanter als je ook vertelt wat je nìet kunt zien.