Jaargetijde
 

De wind streelt
mijn huid met zijn vlagen
en de regen kietelt
met zijn druppels mijn haren.

Het natte gras
verzorgt mijn gebonden voeten
die langzaam bijkomen
van hun gedane inspanningen.

De ritselende bomen
spelen met mijn gespitste oren
die teleurgesteld zijn
als ze opnieuw misleid worden.

Maar als dan de zon
mij weer wakker maakt
uit mijn illusies
ben ik toch blij met de werkelijkheid.

Ik vind het niet zo vernieuwend. Het gevoel dat je probeert uit te drukken komt niet goed bij me over. Ik denk dat dat ligt aan het clichématige van je gedicht, hetgeen je me vertelt weet me niet te boeien. Verder lijkt het op een verkapt verhaaltje, deze strofe bijvoorbeeld:

Het natte gras
verzorgt mijn gebonden voeten
die langzaam bijkomen
van hun gedane inspanningen.

Het loopt absoluut niet lekker. En om nog even terug te komen op dat niet-vernieuwende aspect van je gedicht, als ik alle 'clichématige woorden' dik gedrukt zet krijg je iets als dit:

De wind streelt
mijn huid met zijn vlagen
en de regen kietelt
met zijn druppels mijn haren.

Het natte gras
verzorgt mijn gebonden voeten
die langzaam bijkomen
van hun gedane inspanningen.

De ritselende bomen
spelen met mijn gespitste oren
die teleurgesteld zijn
als ze opnieuw misleid worden.

Maar als dan de zon
mij weer wakker maakt
uit mijn illusies
ben ik toch blij met de werkelijkheid.

Over die dikgedrukte woorden vertel je niets nieuws, waardoor het allemaal nietszeggend wordt. Ik krijg geen nieuwe ideeën gepresenteerd, ik lees niets wat ik nog niet eerder heb gelezen. Probeer met iets origineels te komen! Succes.

Ik mis een beetje het geheel in het gedicht.

"De ritselende bomen
spelen met mijn gespitste oren
die teleurgesteld zijn
als ze opnieuw misleid worden."

Dit stukje vind ik wel heel mooi, hoewel ik het jammer vind dat je iets te veel bijvoegelijke naamwoorden gebruikt (ritselende en gespitste). Maar met name die laatste twee regels vind ik goed.

Verder vind ik het jammer dat in de eerste strofe rijm zit, het klinkt wat gedwongen.