Wat nu...?
 

Ik doe dit jaar examen en zou na de zomervakantie een jaar lang naar het buitenland gaan. Ik heb hier onwijs veel zin in, mede omdat ik best een zware periode heb gehad en het idee om lekker een jaartje weg te gaan heeft me weer helemaal opgevrolijkt. Maar, nu heb ik te horen gekregen dat ik niet mag gaan volgend jaar, omdat ik onder behandeling ben van een psycholoog. Nu vind ik dit al ontzettend jammer want ik weet nu helemaal niet meer wat ik volgend jaar moet gaan doen, ik had hier juist zo naar uitgezien. Maar wat het nog lastiger maakt is het uitleggen aan vrienden&familie. Niemand weet ervan dat ik naar een psycholoog ga en ik weet nu even helemaal niet meer wat te doen. Ik wil helemaal niet dat mensen dit weten maar hoe kan ik nou ooit uitleggen dat ik niet ga? En wat moet ik ooit volgend jaar gaan doen? En ik vind het zo oneerlijk want het gaat nu hartstikke goed met mij en ik had juist zo'n positief over volgend jaar.

Ik vind dit echt zo'n tegenslag..ik weet even helemaal niet hoe het verder moet. Wat zouden jullie doen in mijn situatie?

ik zou met mijn psycholoog praten..
alleen omdat je onder behandeling staat? tis niet helemaal duidelijk waarom je dan niet mag..
en misschien heeft hij/zij een goed idee om het te vertellen? of kan je als nog een goede compromis sluiten om toch te gaan?! of misschien hulp met wat je dan kan gaan doen

kan me goed voorstellen dat dit een onwijze domper is..

succes..

Je hebt een verklaring nodig van de huisarts dat je helemaal gezond ben en die wil hij niet ondertekenen...

is een second opiniun een optie?

Heb je een gedwongen behandeling dan?

Anders heb je het recht om de behandeling stop te zetten, ondanks dat het slecht is voor je eigen gezondheid.

Dat ja. Zolang je niet onder rechterlijke machtiging staat, kan niemand je dwingen. Wel jammer dat je huisarts niet meewerkt, maar misschien is een second opinion een idee inderdaad.
Maar ik zou er eerst nog maar eens goed over na gaan denken. Ik weet niet hoe goed jouw huisarts op de hoogte is van jouw situatie, maar het kan helemaal geen kwaad om zelf je situatie ook nog eens onder de loep te nemen. Misschien dat je iemand anders die je goed kent ook eens om advies kan vragen? Als ik niet zo goed weet wat ik moet doen vraag ik bijvoorbeeld om advies bij mijn vriend, moeder of vriendinnen. Zij zien dingen toch vaak op een manier waarop ik het zelf nog niet bekeken heb en dat kan heel verfrissend zijn.
Wanneer je er over uit bent wat je wil kan je altijd nog een besluit nemen. De gevolgen zijn namelijk best groot dus het kan geen kwaad om daar eens goed over na te denken.

Veel succes ermee, kan me voorstellen dat dit niet leuk (zacht uigedrukt) is