Anorexia patienten verplicht voeden?
 

Ik moet voor m'n studie 3 argumenten VOOR en TEGEN de volgende stelling bedenken:
Anorexia patienten moeten tegen hun wil in gevoed worden.
Kunnen jullie me helpen?
Groetjes

Dit heeft te maken met wils(on)bekwaamheid. Als je wat op internet speurt, kom je vast sites over dat onderwerp tegen.

Niet elke anoraxiapatient hoeft verplicht gevoed te worden, maar als de toekomst kritiek is, is hij/zij niet in staat om zelf een verstandige keuze te maken, en dan kan zo iemand inderdaad verplicht gevoed worden.

Met verplicht voeden los je het ondergewicht misschien op, maar niet de angst voor bv aankomen.
De angst voor eten in het algemeen los je er al helemaal niet mee op. De oorzaak moet behandeld worden.

Bij direct gevaar voor overlijden misschien wel, aangezien diegene niet toerekeningsvatbaar is en daardoor geen oordeel kan vellen over zijn/haar eigen voedingspatroon. Is er geen direct gevaar lijkt het me niets.

De combinatie van Redhair en Kruimel graag :o

neus dicht en erin rammen, kotsen ze, kunnen ze dat eten, todat het erin blijft (y)

Uit wetenschappelijk onderzoek naar anorexiapatienten blijkt, dat de patienten zich wel degelijk beter voelen, naar mate ze meer gaan eten (of gevoed worden). Als de patient dus in gewicht aankomt, wordt de angst ook minder. Heel vreemd, maar waar. Natuurlijk lost dit het probleem niet 100% op, maar wel voor een gedeelte.

Ik zit trouwens net een opdracht te maken over dit onderwerp.
De arts moet zich de volgende vragen afstellen:
- is er acuut gevaar voor de patient of anderen?
- is er een ernstig vermoeden dat er een psychiatrische oorzaak is?
- is een ziekenhuisopname de enige mogelijkheid om het probleem op te lossen?
In dat geval kan de arts, zonder toestemming van de patient, de patient opnemen in een ziekenhuis (en dus voeden).
In andere gevallen kan dit niet.

Misschien heb je er wat aan :)

Anorexia is een psychische ziekte met gedeeltelijk lichamelijke resulaten. Door het lichaam vol te gooien haal je een deel van de lichamelijke shit weg, maar een deel ook niet. Daar komt bij dat het psychisch alleen maar zwaarder wordt.
Naar mijn mening, kan je een anorexia patient verplicht voeden totdat zij/hij op een minimum BMI zit. Vanaf dat moment zal er aan de psychische toestand gewerkt moeten worden. Zodra dat beter gaat, gaat het lichaam vanzelf mee.

Eerst het totale lichamelijke probleem oplossen heeft geen zin. Zodra hij/zij van de voeding af is, zal de patient weer terug vallen in het oude regime. Waarschijnlijk zwaarder, omdat de patient is aan gekomen en dus hogere eisen aan zichzelf zal stellen.

Mwaoh, als ik niet zou willen eten, wie zijn andere mensen dan om te bepalen dat ik dat wel zou moeten
Niet dat ik anorexia heb hoor, maar als ik het wel zou hebben moeten ze gewoon van me afblijven

Jij bent op dat moment niet in staat om zoiets zelf te kunnen beslissen. Je hebt tenslotte een ziekte. Daarom gaan andere mensen besluiten voor je nemen.

Vloeibare voeding vind ik trouwens een prima oplossing als de personen zo verzwakt zijn, dat ze voedsel gewoon per direct nodig hebben. Er moet natuurlijk wel een goede behandeling aan te pas komen. Of aversietherapie toepassen, schijnt ook nog wel eens te helpen bij patienten met eetstoornissen.

ik snap niet dat sommige denken dat je er zo mager beter uit ziet, ik ken een meisje, dat is compleet uitgemergeld, en dat ziet echt niet uit, haar kont is gewoon ingedeukt, bah :s

Op de een of andere manier kunnen mensen iets wat ze in hun hoofd hebben zitten (zoals ik ben dik) ook echt in de spiegel zien. Dat valt gewoon echt in te beelden, hoe raar het ook klinkt

Het is een verwaarloosd zelfbeeld. Je ziet in de spiegel vet rolletjes die er no way kunnen zijn. Ik ken een meisje met een BMI van 15.4. Je kan bij haar ribbe tellen. haar buik is ingedeukt, haar boven benen zijn even breed als 1 been van mij. en nog ziet zij vet rolletjes... psychisch. dat moet eerst verholpen worden voor dat ze kan gaan werken om haar lichaam weer op te bouwen.

iemand wou vorig jaar tegen haar zeggen "eet nou verdomme!" :D
Heeft ze overigens niet gedaan (pussy)

Maar met zo'n laag gewicht heeft therapie geen zin en kán zij het psychische stukje niet eerst oplossen voordat ze is aangekomen.

Zondevoeding in haar geval lijkt me overdreven, dat zou ik pas doen als het gewicht echt levensbedreigend laag is (bmi 10 ofzo). Want dan moet je wel.

bmi 10 is al veelste laag! ik heb even opgezocht iemand van 1.85 weegt dan 35 kilo!
lijkt mij niet dat je dan pas moet gaan beginnen met dwang sonde voeding..
op dat punt zijn ze al begonnen met dwang denk ik.
ik vind dat dwang sonde voeding moet toegedient worden als ze pertinent weigeren om te eten, alleen maar afvallen en een gevaar voor zichzelf beginnen te vormen (dus naar bmi van 10 afgaan)

Ja goed, dat is wel zo.
Vind het lastig omdat ik iemand heb gezien met een bmi van 11 en die at dan wel niet maar liep gewoon rond. Hoewel ze te licht was werd ze pas opgenomen als ze nog afviel. Ze was dus allang een gevaar voor zichzelf maar ze wachtte echt tot het laatste moment.

Heeft ook niet zoveel zin om een bmi grens te trekken, het ligt gewoon aan de hele situatie. (En miss kijk ik er iets anders tegen aan door mijn situatie.)

Een bmi van 10 is echt belachelijk. een gemiddeld menselijk lichaam kan dat no way aan. Maar ik zei ook: eerst zorgen dat de lichamelijke toestand niet meer levensbedreigend is, en dan therapie. tegelijkertijd gaat het lichaam de geode kant op (als de therapie helpt...) Het heeft geen zin om eerst het lichaam te "herstellen". dan is er psychisch dus danig weinig veranderd dat een terug val onvoorkomelijk is. Dweilen met de kraan open.

Jouw perspectief (sohno) zal vast anders zijn dan die van een ander. Maar ik denk dat het objectief geen zin heeft op jouw manier. En ik weet niet of jouw perspectief objectief is.

Ik zeg ook niet dat je eerst tot bmi 20 moet voeden ofzo.:s
Met jou eerste post dacht ik dat je bedoelde eerst therapie dan aankomen, daar reageerde ik op met eerst aankomen (tot waar liet ik in het midden) en dan (deels tegelijk) therapie.
Ik weet niet wat je precies bedoeld met "mijn manier" want mi. is die er niet. Ik vind heus niet dat je meot wachten tot dan iemand dood is met voeden, maar dat je niet zomaar ff sondevoeding gaat inzetten.

Maar goed het ging om argumenten voor en tegen en geen diskussie. :o

Het kan al levengevaarlijk zijn bij een bmi van 15 of 18.
ligt er aan hoe ondervoed je lichaam is.

Het ligt ook aan de situatie. Alleen bmi zegt idd te weinig (zoals ik al ergens zei.)

Ik vind dat dit alleen nodig is als het levensbedrijgend word...(denk bij BMI 14 ofzo..)(zoals laatst een meisje op tv, ze woog minder dan 40 kg)
Maar hoort sonde hier ook bij? Ik denk dat dat een betere oplossing is...met eten naar binnenproppen wek je zóveel angst, bewegingsdrang, boosheid en compensatiedrang op.
Maar natuurlijk dan ook maar tot een bepaald gewicht, vanaf dan moet er weer zelf gegeten worden.

Opname met sondevoeding word noodzakelijk als het BMI 15 of lager is.

Wou alleen ff zeggen dat die niet waar is, heeft meer te maken als je te kort hebt aan voedingstoffen.
Heb zelf anorexia gehad en een bmi lager dan 15 en heb nooit sonde gekregen.

Met sonde voeding wek je dat gevoel ook op. Daar komt bij dat dan de controle over het eten helemaal weg is. de patient kan neit meer zelf bij houden hoeveel het binnenkrijgt. bij mij zou dat nog veel heftiger zijn dan volgepropt worden, maar dat kan oo aan mij liggen...

Helemaal eens met Redhair en Kruimel. Je hebt mensen die anorexia hebben, maar niet in direct levensgevaar verkeren. Bovendien heeft het toedienen van voedsel alleen tijdelijk effect. Waneer ze dan uit de 'gevarenzone' is en de persoon staat weer buiten begint ze zo weer als er niet gewerkt is aan de oorzaak van het probleem. Dan blijf je bezig.

Misschien dat je iets kan opzoeken over de Wet BOPZ. (bijzondere opname psychiatrisch ziekenhuis) Daarin staat beschreven wanneer je iemand tegen zijn wil o.a. voeding mag toedienen en hoe de situatie van de persoon dan moet zijn.

Overigens: iemand de Oprah dvd box heeft? Op disc 1 staat een een gedeelte over een vrouw met anorexia. Zo dun heb ik nog nooit iemand gezien. Wanneer ze haar arm optilt zie je gewoon de spieraanhechtingen! En als ze haar vingers om haar bovenarm legt is ze pas tevreden als ze haar wijsvinger tegen het kootje van haar duim kan houden. :eek: :(

Andere discussie over anorexia Dit is een andere discussie over anorexia. Misschien heb je er wat aan. :)

Ik lijdt zelf ook aan anorexia en mijn psycholoog zei tegen me dat bij een bmi lager dan 15 opname en sondevoeding noodzakelijk is. En ik neem aan dat hij het wel zal weten. Maar ik kan ook begrijpen dat men kijkt naar het te kort aan voedingsstoffen.

Ik heb geen sonde gehad maar ben wel opgenomen geweest :)

idd, waar ik werk zijn er meiden die sondevoeding krijgen als je bv onder de 28 of 37 kilo wegen (hanght af van de lengte). Dat is vastgelegd in het behandelplan. Voor de eetstoornissenkliniek is een super wachtlijst, om die tijd te overbruggen wordt er sporadisch wel eens sondevoeding toegediend. Eigenlijk wordt dit liever vermeden omdat je dan de vertrouwensrelatie met iemand kapot maakt. Daarbij is het gewoon heel traumatisch voor zo'n meid (of jongen) die soms gefixeerd (=vastgebonden) op bed voeding door een sonde krijgt toegediend.