Loslaten
 

Ik heb nu een jaar met een bepaalde jongen achter de rug, waarin we niet eens zo lang echt samen zijn geweest, maar wel heel dichtbij elkaar.. Ik zal jullie niet vervelen met de lange en ingewikkelde verhalen, maar we hebben nu een tijdje geleden een gesprek gehad waar uit kwam dat de kans er is dat we weer samen komen, maar nu nog niet. Dit komt overigens niet omdat hij het nu niet wil, maar kortgezegd omdat het slecht met hem gaat.

Ik probeer nou gewoon door te gaan met mijn leven, maar kan hem niet echt loslaten. Hoe doe je dat, iemand echt loslaten?

Het liefst zou ik hem nu even willen 'vergeten' en het wel weer zien als het weer goed zou kunnen komen. Maar zo werkt dat dus niet. Kan je wel doorgaan en tegelijkertijd de kans openhouden dat je terug bij je ex komt?

Nee, het is nu of het één of het ander. Doorgaan met het idee in je achterhoofd dat jullie misschien weer bij elkaar komen kan natuurlijk wel, maar dan zul je je keuzes daar altijd op afstemmen. Wil je dus echt weer je eigen weg gaan, stel dan nu voor jezelf dat het over is en blijf daar ook bij. Moeilijk, want je wil hem terug en na jullie gesprek blijf je die hoop ook houden. Niet echt handig dus, want zo kun je hem nooit echt loslaten. Tenzij je dat wil, maar dan had je niet ingestemd met de kans dat het weer goed zou kunnen komen; dan had je het gewoon tijdens het gesprek al afgesloten :)

Wat Thee Muts zegt. Of, om maar met de woorden van een nogal romantische vriendin van mij te spreken: Als jullie bij elkaar horen, dan komt dat vanzelf weer goed. Tot dan moet je gewoon verder gaan met je leven en hem proberen te 'vergeten'. Als het 'meant to be' is, komen jullie elkaar vanzelf wel een keer weer tegen.

Maar goed, ze is niet voor niets romantisch :P

En da's moeilijk
Want je bent bang dat die ander je vergeet .. Dat je elkaar uit het oog verliest en het daarom niet meer goed zal komen.
Althans, die angst heb ik.

Ik zit met hetzelfde probleem. Ik ben zijn meisje.. alleen niet nu. Hij kan nu geen relatie hebben omdat ie zo met zichzelf in de knoop zit.

En dus wacht ik ook op hem en ga niet echt verder met mijn eigen leven.. want ook hij sprak die 'wijze' woorden: als we bij elkaar horen, dan vinden we elkaar weer.

Ik geloof niet in dat zweverige gedoe..
Tis gewoon of je wilt mekaar wel of je wilt mekaar niet ..
Dan kiest hij blijkbaar voor dat laatste, en dat doet pijn.
Ik ben nu 2,5 maand verder .. en het doet me nog steeds godsgruwelijk veel pijn. Ik doe die pijn mezelf aan, maar kwil hem niet loslaten.

Gedachtegang van mijn tussendoor: als je blijft wachten op hem, gaat die jongen waarmee je een geweldige relatie kunt hebben misschien zo aan je neus voorbij omdat je hem niet ziet staan.

Als je aan mij vraag dan denk ik dat die jongen je probeert vast te houden als een backup vriendin... Als hij geen ander leuk meisje kan vinden dan wilt hij je terug lijkt het zo. Jongens zijn schoften, ik ben er namelijk ook een ;)

Je moet juist doorgaan en niet wachten. De kans bestaat namelijk ook dat jullie niet meer bij elkaar komen.
Het is niet dat je het contact moet verbreken, wel als dat het beste voor je is. Maar hij heeft nu eenmaal tijd voor zichzelf nodig en die moet je hem gunnen. Andersom moet hij jou juist loslaten en jou geluk gunnen, eventueel bij een ander.

Hou in gedachte dat sommige mensen die optie ('misschien komt het ooit wel weer goed') bewust open houden bij het uitmaken om de klap voor de ander te verzachten, terwijl ze zelf absoluut niet verwachten dat dat ook zal gebeuren. Ik zou het dus proberen uit m'n hoofd te zetten en verder te gaan.

Bedankt voor het advies allemaal!

Ten eerste denk ik niet dat hij me aan het lijntje houd en hij heeft het zeker niet gezegd om de pijn te verzachten. Natuurlijk is er de mogelijkheid er dat het helemaal niet goed komt. Dat besef ik maar al te goed. Mijn grote angst is dat ik nog een tijd zo door ga en er straks achterkom dat hij een nieuwe vriendin heeft.... Maar er is wel een kans dat het wel goedkomt, hoe groot dan ook. En dat kan ik niet uit mijn hoofd zetten. Ik wil echt door met mijn leven, maar het lukt me gewoon niet.

Vandaar ook de vraag, hoe laat je iemand los? Voorwaarde daarvoor is beseffen dat het niet meer goedkomt, maar ik weet dat er een kans is dat dat wel zo is en kan dat niet uit mijn hoofd zetten... Dus ik kan gewoon niet door met mijn leven? Ik moet gewoon wachten tot het goedkomt of ik heel erg gekwetst ga worden..?

Blijkbaar wil je zelf heel graag op hem wachten. Dus idd, in dat geval kan je niet 'door met je leven'. Zoek de gulden middenweg, voorzover mogelijk. Als je weet dat je flink gekwetst kan worden, en je hebt dat ervoor over, then so be it. Als je iemand totaal loslaat, laat je ook het idee dat het ooit nog eens wat wordt varen, tenminste, dat lijkt mij. Keuzes...

Ik denk dat er niet per se sprake moet zijn van loslaten, dat begrip is naar mijn mening nogal vaag.
Wat je het beste kunt doen, is in je achterhoofd houden dat een relatie tussen jullie er gewoon niet in zit. Het is dus ok om ruimte te laten voor nieuwe mensen, ook al staat je hoofd er nu niet echt naar.

Mja, als je hem écht wilt loslaten, zul je moeten accepteren dat het met hem nooit wat gaat worden. Zélfs al wil en kan hij weer. Dat zit in jóu, jij moet beseffen dat je niet wil wachten, dat je niet iets kunt hebben met iemand zoals hij (om welke redenen dan ook).

Zo lang je dat niet doet, lukt het loslaten niet, en dan gaat de klap inderdaad nogal hard aankomen als hij wél domweg doorgaat met zijn leven. Ik zou proberen het nu al toch echt los te laten... Ook niet in gedachten houden voor later, het is gewoon over met die jongen, je gaat iemand anders tegenkomen om gelukkig mee te worden. Klaar.

Tsja, maar dat is ook wel wat ik probeer. Ik wil nu niet meer aan hem denken, en ik wil ook niet denken dat het goed kan komen. Maar ik weet dat dat wel zo is, en vooral weet ik dat dat zo verschrikkelijk mooi kan zijn... Ook als ik in dat gesprek wel gezegd zou hebben dat ik niets meer wilde zou ik het toch nog blijven hopen dat hij op zijn knieen zou gaan voor me.. Ik heb echt het idee dat ik simpelweg dus niet kán denken dat het echt over is.

Vind dat theoretisch gezien ook weinig hoopgevend, wanneer je ook maar een beetje denkt dat het goed zou kunnen komen, kan je dus niet echt over iemand heen komen?

De middenweg heb ik wel redelijk gevonden denk ik. Het gaat best goed met me, maar blijf teveel aan die jongen denken. En de klap zou mede daarom gewoon heel hard aankomen.

Heb snel een afspraak met hem, dus ben beniewd of het daarmee wat duidelijker zal worden...

Het is dus ook niet de bedoeling dat het hoopgevend moet zijn :P Ik bedoel niet dat je niet gelukkig kunt zijn zonder te denken dat het met hem nog goed gaat komen - alleen maar dat je, als je hem echt wilt loslaten, dat wel moet doen. Anders laat je hem namelijk niet los.

Geez.. Loslaten echt lastig is dat :s
Bij heeft geen contact meer hebben erg goed gewerkt.
De ene dag denk je nog veel aan hem en dat wordt gelukkig steeds minder.
Geduld dus