[VO4] En morgen komt de vuilnisman
 

Je hield van haar. Je hield ook van slapen en van schrijven natuurlijk, maar het meest hield je van haar. De zweterige vingers die jou stevig omklemden, vond je minder prettig dan het zijdezachte haar waarin je wilde verdwijnen. Soms verlangde je ernaar om eens aan zwart stijl haar te snuffelen, maar het waren altijd de blonde krullen. Ach, zodra ze je tegen haar haar aanduwde, was er toch geen plaats meer voor een verlangen naar iets anders? De bijna geelkleurige lokken leken zich om je heen te wikkelen en je zachtjes te strelen. Als ze dan lichtjes met haar hoofd schudde, kietelde het en moest je moeite doen om niet te lachen. Lachen was streng tegen de regels, daar was je je terdege van bewust. Het was een regel die je niet wilde schenden, omdat je al zoveel andere regels overtrad. Verliefd worden op haar was ook verboden, al stond die regel nergens expliciet vermeld. Misschien genoot je juist daarom van de momenten waarin ze jou teder streelde.

Die tijd is nu voorbij.

Je wist dat tijd verstreek (was daar niet ook een regel voor?) en het einde kwam heus niet onverwacht. Je begon minder te presteren, één keer viel je zomaar op de grond, waarna zij je opraapte en op haar manier probeerde te troosten. Het mocht niet baten, de inkt vloeide minder gemakkelijk, steeds vaker moest je woorden herhalen omdat ze de eerste keer niet goed waren gelukt. Het was moeilijk om je eigen aftakeling zo bewust mee te maken, maar je hield je kranig. Oké, er waren een aantal nachten dat je nauwelijks je tranen binnen kon houden, maar dat is heel normaal. Uiteraard begreep je ook dat je een goed leven had gehad vol liefde en mooie woorden. Je had geen spijt van het overtreden van de belangrijkste regel, de regel die er ogenblikkelijk na je geboorte was ingestampt. Het was het waard geweest. Vergeten in een prullenbak liggen is geen pretje, maar het lukte je toch om het als een waardige afsluiting van een vruchtbaar leven te zien.

Regel 1: Geen enkele pen mag een bewustzijn of ziel creeëren!

"Thou shalt not make a pen in the likeness of a human mind."

Zeg eens eerlijk, heb je die laatste zin uit I, Robot, uit Herberts Dune of uit jezelf verzonnen? :)

Ik had eerder al een keer de eerste alinea gelezen, maar vanavond las ik door tot aan het einde en ontdekte ik hoe leuk dit verhaaltje eindelijk was. Pas bij het op de grond vallen en het vloeien van de inkt kwam ik erachter hoe de vork in de steel, de aap uit de mouw en de kat in de bak zat, en daarmee vielen ook alle dingen die ik in de eerste alinea wat minder vond, direct op hun goede plaats.

Gezien de opdracht ben je ook nog interessant bezig op een heel ander niveau. Je schrijft het bewustzijn van de pen en dat is een leuk onderwerp voor een verhaal in de tweede persoon enkelvoud. Voor een schrijver is zijn of haar pen (metaforisch gezien, omdat het hier gaat om het toetsenbord) de echte, tweede persoon enkelvoud. Zodra een schrijver 'jij' zegt, is dit dan tegen een lezer, die veel verder weg staat, of tegen de pen, die echt noodzakelijk is voor het verhaal en het toch als eerste ervaart?
Het idee van het verbod op een bewustzijn, komt dan weer overeen met het 'taboe' dat er heerst op verhalen in de tweede persoon enkelvoud.

Of was dit niet echt je bedoeling? Ik vind het in ieder geval tof dat het erin kon lezen en het bewijst voor mij dat dit een leuk verhaaltje is dat goed met de opdracht omging.

LUH-3417

Echt heel mooi. Het begin leek eerst wat minder interessant, maar de tweede alinea is echt geweldig. Je hebt het echt zo geweldig gepersonificeerd. En ik vind het echt leuk en knap dat pas aan het eind, bekend wordt wie "jij" is. (y)

Het is zeker geslaagd voor een VO. (y) Echt heel erg leuk.


Edit: Nu pas zie ik de titel (ja titels vergeet ik altijd meteen, zodra ik ben begonnen met lezen :o ). En die titel is echt geniaal (y) .

Erg sterk. Ben onder de indruk. Nice! Ik vond die eerste alinea eigenlijk meteen al goed, maar toen ik het verhaal doorhad, vond ik het weer beter. Mooi staaltje werk! :)

(Y)

En ik maar denken dat jullie mijn verhaal massaal negeerden omdat jullie het niets vonden, hehe.. Ik dacht nog: "Zó slecht was het nu toch ook weer niet?:P"

@LUH: Ik heb werkelijk nog nooit van Herberts Dune gehoord, heb het toch eigenlijk zelf bedacht. Ach, je wilt een verhaaltje schrijven, je kijkt om je heen, je ziet je pen... Zo gaan die dingen;)
Ik moet ook toegeven dat ik niet echt aan het taboe van verhalen met tweede persoon enkelvoud heb gedacht, maar toch leuk dat je dat erbij hebt gehaald. De interpretatie en intentie van de auteur is niet automatisch de zaligmakendste, toch?
Wel heb ik inderdaad over die twee niveaus nagedacht, over wie je nu werkelijk aanspreekt. Dat vind ik ook juist het leuke van jij-verhalen:)
Bedankt voor je uitgebreide en positieve reactie! Iedereen trouwens.

Fijn dat Mr Soija nog even op mijn titel heeft gelet, ik doe de laatste tijd veel moeite voor goede titels;)

Wat een fijn, diep, mooi verhaal
Een van je betere, naar mijn mening :o

oja...stijl --> steil?

hmm hier wordt ik ook niet wijs van :s

Bedankt:D

Is dat met een korte ei ja? Ik wist eerst niet waar je het over had, moest control f gebruiken, maar je hebt het over stijl/ steil haar.