Ze wacht
 

Ze wacht op 't keren van de maan
wanneer het eb vervloed,
met haar vlerken wil ze vliegen.

Ginder heen! Neen! Weg van dit bestaan.
Gaan! Gaan we enkel heen.
Verder! Verder! Verderheen maar alleen.

Wanneer hij enkel bleek te liegen
en verword van zacht meer in wilde zee,
niet meer de heer van vroegere weleer.
Hij verkeert in zijn hooggeacht verlangen
en haar betrekt tot aarde waar haar vleugels
geknakt verhangen.

vervloedt en verwordt.
in de laatste strofe is het niet duidelijk of je de tweede zin ook wilt laten aansluiten op het wanneer uit de eerste. bovendien sluit wanneer niet aan op bleek maar op blijkt- dat is ook consistenter met de rest van je werkwoordsvormen in de laatste strofe.


edit/
en vroegere weleer klopt niet

Okay, thanks :)

Kan iemand van de fb's deze topic verwijderen? Ben eigenlijk helemaal niet tevreden over dit gedicht hier. Alvast bedankt