Let's roll
Weet niet of het hier past, maar een klein verhaaltje over een ontroerende gebeurtenis tijdje terug in de metro op weg naar huis.
Kreunend heft de oude man aan de andere kant van de coupé zijn hoofd op. Veegt het zweet van zijn voorhoofd met een vale handdoek en kijkt verdwaasd rond. De bierlucht is overweldigend, en menig passagier kijkt afkeurend, doch nieuwsgierig zijn kant op. Hij mompelt wat in zichzelf, en lijkt amper te beseffen wat er gebeurt. Zijn stoppelbaard van enige dagen, zijn warrige grijze haar, een vlekkerige broek en de dikke jas op deze warme lentedag benadrukken zijn troosteloosheid. Plotseling kijkt hij me recht aan. “My brother was there, you know!”, stamelt de Engelsman met grote ogen. De rest van zijn woorden gaan verloren wanneer de metro met donderend geraas ondergronds duikt. De afwezige blik is terug, en de man begint nu te zingen. “Let’s roll, let’s roll, I hope we’re forgiven, let’s roll”. Harder en harder, terwijl de tranen over zijn wangen rollen. Mensen kijken gegeneerd een andere kant op, terwijl de oude man zingt en huilt. Het is vandaag bevrijdingsdag. ..
|
