zo is het nou eenmaal
 

“Zo is het nu eenmaal”
zeiden ze me. Ja, misschien:
maar wie van achttien jaar oud
berust nou in het lot?
Ik ben nog niet tegen wilde haren.

Ik vrees wel voor de jaren,
wanneer ik zelf zo geworden ben.
Wanneer ik alle principes van nu
met volle zeilen heb laten varen.

Ik strik de veters van mijn stoute
schoenen met een dubbele knoop:
acceptatie is voor middelbaren.

Erg leuk! Deze strofe vind ik het mooist. :)
Leuk, hoe je die spreekwoorden (zo heet dat toch?) er in verwerkt hebt.

hm ja, die uitdrukking, spreekwoorden dingetjes gaan altijd per ongeluk bij mij :)
dankjewel verder, iemand nog kritiek?