Omdat ik strand-bak.
 

De wereld is een zandbak en wij scheppen
haar omver; we zoeken tot we zeker weten
dat er iets is dat je nooit kan vinden.

We lijken wel blind met het strand in onze ogen
kunnen we de zee al niet meer zien, noch
hoe je blonde haar je lippen kust-
en de zomerjurk die ik niet aan mag doen,
omdat we te druk zijn met melancholie,

want we spreken over wereldpolitiek
en meer waar we eigenlijk niets van weten,
maar het klinkt alsof we allemaal vergaan
en dan wisten wij het als allereerste.

Leuk en mooi. :) De vergelijking van de wereld met een zandbak vind ik erg leuk gevonden.
Deze zin snap ik niet helemaal, ontbreekt er een leesteken misschien?

Die laatste alinea is leuk gedaan met al die w-alliteraties.

we lijken wel blind met het strand in onze ogen/
met het strand in onze ogen kunnen we de zee al niet meer zien.

zo duidelijker? :)

Oh, ok, dan is ie erg leuk gedaan (y) . Ik vroeg me af bij welk gedeelte (ook onzijdig :o ) "met strand in onze ogen" hoorde. Maar het hoort gewoon bij allebei. Erg leuk.

het lijkt alsof het even de zee/kust kant opgaat maar het blijft toch origineel. Het stukje van de jurk is leuk en je titel ook. Ik denk niet dat ik er erg veel op aan te merken heb.

Ik vind hem heel leuk beeldend. Een beetje een luchtige maar toch verbitterde toon, vind ik, beetje ironie, en het past bij waar het (denk ik) over gaat. Ik vind de titel er trouwens niet zo erg bij passen, want dat doet me denken aan iets heel anders dan het gedicht: je hebt het over een zandbak omver scheppen en verwoed (verwoed? :/) zoeken en ik vind strand-bakken iets heel passiefs. Of laat ik het anders zeggen: ik heb het idee dat je in je gedicht maatschappijkritisch beschrijft hoe mensen overal zo naar op zoek gaan en alleen maar minder bezig zijn met wat ze hebben. De titel past niet in mijn plaatje. Mis ik dan iets?:)

Leuke laatste strofe ook.

Nou het is niet strandbak als één woord maar: ''omdat-ik-strand" - bak. snap je? het soort bak.

Ik vind het altijd grappig, de woordspelingen. Ik lees je gedicht en vind het mooi, maar pas na veertien keer lezen snap ik slechts al een paar woordspelingen. Dat ik-strand en dan bak, dat had ik ook pas na een paar keer lezen door. Ik vind het knap van je dat je zoveel in een paar woorden kunt steken, want dat kunnen niet veel mensen. Meestal zijn de woorspelingen te doorzichtig of juist te moeilijk.

Ik denk wel dat je niet te veel mag proberen beeldend te omschrijven, maar wat meer volgens gevoel. Ik krijg soms een beetje het gevoel alsof de zinnen een beetje een leeg omhulsel zijn voor wat het hele gedicht inhoudt.

Maar: goed zo.

Aaah, okee, gemist :cool: .

Oooh, wat mooi. Wat enorm stoer is dit. Ik zou van de slotzin maken 'En wij wisten het als allereerste' of 'En dat wisten wij als allereerste'. Het 'dan' zou ik iig weglaten omdat dat de scherpheid van de conclusie beperkt.

dat er iets is dat je nooit kan vinden.

Dit is natuurlijk geweldig dubieus. We hebben alles onderzocht en pas dan weten we dat er iets is dat we dus niet hebben gevonden :cool:. Wat is dat volgens jou?

We weten inderdaad niets meer van wereldpolitiek in die zin dat jij het denk ik bedoelt, heel scherp. Het thema van je gedicht spreekt me echt heel erg aan. Hoe je ook dat onderscheid schept van enerzijds de grote hoelala aan wereldpolitiek en anderzeids een meisje waarvan het blonde haar tegen haar mond aanplakt. Maar dat het uiteindelijk meer hetzelfde is, of juist niet.