Wat nu?
 

Kom!
Kijk naar mij.
Terwijl ik wacht en ook zie,
en mogelijkheden vergelijk.
Ik ben niet snel tevreden.

Tijd.
Ik kijk rond,
de bladeren nu bruin.
Ik ben al moe,
aan het begin van het heden.

Ik was,
ik hang mij buiten
en wacht af.
Vlekken van het verleden.

Wat nu, wat nu toch.
in wat,
waarom,
hoe snel,
moet ik mij kleden.

Wat een grappig bedacht gedicht!

Ik vind de eerste strofe heel sprekend, al stoor ik mij aan de dubbele 'en'. Verder vind ik de derde strofe ook erg leuk bedacht. De vierde strofe moest ik iets vaker lezen, maar snapte toen pas wat je ermee bedoelde! Je hebt alle laatste zinnen op elkaar laten rijmen, maar sommige daarvan vond ik niet mooi passen in het gedicht. Warn me als je een volgend gedicht plaatst! :)

Hoewel de metafoor van herfst/tijd/oud/moeheid.. vaak gebruikt is, bouwt het naar een grappige climax op zodat ik het toch een leuk gedicht vind.

"ik hang mij buiten, en wacht af"
"vlekken van het verleden"

Ik zie mensen al aan de wasdraad bungelen, met overal kleine vlekjes met krioelende woorden en fotootjes over hun verleden.. :p

"hoe snel moet ik mij kleden" Ik denk dat je daar bedoelt, hoe kom ik van mijn verleden af, wat doe ik met de toekomst, wil ik wel verdergaan. Leuke bespiegelingen. (y)

Ik vind het een leuk gedicht, maar wordt over het algemeen vrij weinig aangesproken tot de minimalistische dichtvorm. Echter is hier net iets minder abstractie en net wat meer verband waar te nemen. Bovendien wordt een beeld geschetst waar ik mij ook daadwerkelijk een mooi beeld bij kan vormen. Ja, dat doe je goed.

Dank je. Persoonlijk vind ik less more.