vreemdgaan vergeven?
 

Ik zit al een poosje met iets in m'n maag en hoop hier advies of iets nuttigs te krijgen, iig ik word een beetje radeloos.
Een aantal maanden geleden is mijn (nu weer) vriend vreemdgegaan en hier heeft hij me ontzettend veel pijn mee gedaan. Ik zag het totaal niet aankomen, tot het moment dat ik naar de bar liep en hem daar zag zitten met haar. Het is een poosje uitgeweest en ookal heb ik altijd beweerd dat ik hem hierna nooit meer terug zou nemen, heb ik me toch zover laten krijgen. De periode nadat hij was vreemdgegaan was er toch nog gezeur met dat meisje en zelfs toen we weer wat kregen bleef ze ontzettend stoken en had ik het gevoel dat hij (hoe hard hij ook beweerde van wel) niet helemaal voor mij ging. Maar dat ik dat zo zag lag voor een groot deel ook aan het feit dat ik mijn vertrouwen in hem volledig kwijt was. Wel moet ik zeggen dat hij erg z'n best heeft gedaan en z'n mannelijkheid totaal aan de kant heeft gezet (lees: tijdens uitgaan in tranen uitbarsten etc).

Die meid is nog steeds tot over haar oren verliefd op hem, maar toch gaat het al een paar maanden weer behoorlijk beter en ik doe echt heel erg mijn best om hem te vertrouwen en hij doet nog meer zijn best om te bewijzen dat hij daadwerkelijk weer te vertrouwen is, maar ergens blijft het zo ontzettend aan me knagen. Ik kan het gewoon niet aan de kant zetten en hoewel ik er allang niet meer over zeur, ik heb gewoon het gevoel dat ik hem niet kan vertrouwen. Ik dacht dat het langzaam aan wel terug zou komen, beetje bij beetje gebeurt dit ook wel, maar het vreet energie en ik weet niet of ik me hier nog wel voor in moet zetten. Ik geef heel veel om hem en vind het vreselijk om die 2.5 jaar aan de kant te zetten (wat hij toen in principe al heeft gedaan), maar aan de andere kant heb ik ook geen zin meer om hier zo over te tobben en te doen alsof het me niks doet.

Eigenlijk hoop ik niet dat jullie nu gaan zeggen dat het dom, laag of slap van me was dat ik hem terug heb genomen want ehhm ik geloof dat ik dat inmiddels zelf wel besef, op dat moment was ik gewoon te koppig om te geloven dat het niet meer zo zou worden als eerst.

Ik denk nu dat mijn voornaamste vraag is of het redelijk is van mij om alsnog om deze reden een punt achter onze relatie te zetten?

Sowieso, zodra je geen vertrouwen meer in hem/de relatie hebt kan je er eigenlijk al beter een punt achter zetten imho.
Daarbij, hij is vreemdgegaan.

Ik zou het wel weten.

Ja dat is heel redelijk. Je beseft zelfs al dat het dom was om 'm terug te nemen dan slaat je relatie nu toch sowieso al nergens meer op.

Je vindt het moeilijk om hem te vertrouwen en dat is logisch en het is dan ook volledig terecht dat je er nog (wat) moeite mee hebt. Maar (naar wat ik begrijp) heeft hij er heel veel spijt van en doet hij veel moeite om dat weer recht te trekken. Hij heeft er nogal een deuk ingegooit dus het zal ook flink wat tijd kosten voor dat weer vlak is. En nu moet je je dus afvragen of jij die tijd en moeite daar ook in wil steken en of je vindt dat jou relatie dat waard is.

Ik denk dat mensen die je niet kennen hier moeilijk over kunnen oordelen, iedere situatie is toch anders, al heb je hetzelfde meegemaakt.... Dus echt zeggen wat ik zou doen kan ik niet.

Dat je 't opnieuw geprobeerd hebt is best, maar het werkt blijkbaar niet :)

Als het vertrouwen niet hersteld kan worden, dan staat je relatie ook niet stevig. Het is niet 1-2-3 weer ok, maar de vraag is hoeveel tijd en energie je er in wilt steken.

Hoe voelde jij je bij hem? En hoe voel je je nu? Waarom zou je nog langer bij hem blijven? Waarom zou je het uitmaken?

Hoe dan ook, je kunt het altijd nog uitmaken. Als het niet meer goed voelt, dan moet je er een punt achter zetten. Al duurt de relatie 5 jaar. Makkelijker gezegd dan gedaan, maar de duur van de relatie is niet zo'n heel belangrijk argument.

Persoonlijk denk ik dit:
Het feit dat je dit topic opent zegt wel genoeg. Je staat er duidelijk niet meer helemaal achter en zonder vertrouwen is een relatie niet zoveel waard (imho). Sowieso moet je jezelf dit even afvragen:
Denk je dat je genoeg terugkrijgt uit de relatie, mocht deze ooit weer goed zijn? Zijn acties hebben niet alleen invloed op het vertrouwen, maar ook op het algemene gevoel dat je bij hem en jullie relatie hebt. Vertrouwen is weer op te bouwen, ook al zal dat denk ik moeilijk weer tot 100% te krijgen zijn.
Ik heb iets dergelijks ook meegemaakt, maar het is nooit meer goedgekomen. Uiteindelijk vertrouwde ik hem wel en hij heeft me ook zeker van zijn spijt kunnen overtuigen en ik geloofde hem ook toen hij zei dat-ie het nooit meer zou doen. Maar het 'overall' gevoel was veranderd. Het leek alsof we minder lol hadden, minder gespreksstof en het leek alsof hij met zijn oneerlijkheid niet alleen mijn vertrouwen in hem, maar ook mijn gevoel voor hem had weggehaald. Vertrouwen is, bij mij althans, makkelijker terug te vinden dan het gevoel van liefde.

Dit hele verhaal hierboven doet dienst als toelichting, maar ik blijf bij het eerste dat ik heb gezegd. Jij opent dit topic en ik raad je aan het zelf ook een (paar) keer te lezen. Je geeft zelf eigenlijk het antwoord al..

De reden die je geeft, gebrek aan vertrouwen, is niets meer dan een rationalisatie. Het is namelijk niet de echte reden waarom je het nu misschien wil uitmaken. De echte reden waarom je het wil uitmaken is je lagere interesse in hem, hetgeen weer een resultaat is van zijn optreden over de afgelopen tijd. Echter: om het uitmaken te rechtvaardigen tegenover hem is dit wel een goede reden die hij moeilijk kan verwerpen. Bedenk echter wel dat hij in no-time bij dat andere meisje in bed zal liggen, en vraag jezelf af of je dat wel trekt.

Ik vind het redelijk van je als je er nu alsnog een punt achter wilt zetten. :)

Ik vind dat je het een beetje raar stelt, want naar mijn mening is dat geen reden om het dan maar niet uit te maken.
Als ze het uitmaakt, is er altijd een kans dat-ie meteen met dat meisje het bed in duikt, maar dit is volgens mij niet iets dat ze moet meenemen in haar afweging.

Op dit moment moet ze beslissen of ze de relatie nog de moeite waard vindt of niet. Wat er daarna gebeurt kan natuurlijk heel erg vervelend zijn, maar is hier niet essentieel.

Ben ik het mee eens. Ik denk zelfs dat als ze het uitmaakt en hij 'duikt' meteen met dat andere meisje in bed, dat het juist nog duidelijker is!! Als hij haar nog terug wil zorgt hij namelijk dat hij de eerste paar maanden braaf blijft, zelfs al is het uit. Duikt hij ondanks alles met dat meisje in bed, wees dan blij dat je het uit hebt gemaakt! Dan heb je echt de juiste keuze gemaakt!

Contact verbreken.

Persoonlijk vind ik dat mensen een tweede kans verdienen, maar als je elkaar niet meer kunt vertrouwen kun je er misschien beter maar een punt achter zetten.

Als zo'n iemand dan ook de tweede kans verspilt zou ik het wel weten.

Ik heb me meestal voorgenomen dat 1 keer vreemd gaan in relatie kan.. er kan gewoon iets gebeuren (Niet dat ik het zou doen ben er echt tegen). En als die jongen jankend in een cafe stond omdat hij er zo ontzettend veel spijt van heeft gehad dan zegt dat in mijn opinie ook wel genoeg. Hij heeft 2,5 jaar alleen aan jou gedacht en toen is de verleiding blijkbaar toegeslagen. Niet dat ik goedkeur wat die heeft gedaan absoluut niet zelfs. Maar als ik jou verhaal zo lees lijkt hij er echt spijt van hebben en zal die het de volgende keer wel uit zijn hoofd laten. Jij hebt hem al terug genomen zonder dat je hem weer vertrouwde, dat is natuurlijk extra moeilijk. En zeker naar zo'n lange tijd lijkt het me moeilijk om hem weer te vertrouwen.. Maar als je gevoel het kan opbrengen zou ik hem gewoon nog 1 kans geven. En ik denk dat je daar geen spijt van gaat krijgen.

Zoals je zelf al zegt is het niet meer zoals het was. En als je daar niet tevreden meer mee bent of er alleen maar ongelukkig van wordt, dan moet je het gewoon uitmaken.

Denk je dat je het beeld van haar en hem samen ooit zult kunnen vergeten (of het iig ver genoeg uit je geheugen bannen)?

Zo ja, ga daarvoor.
Zo nee, maak het uit.

Dit is heel simpel gezegd, maar zo zit het wel. Het gaat er nu niet om of HIJ te vertrouwen is, maar of JIJ nog kunt vertrouwen.

Dit is een makkelijke vraag. Uiteraard is vreemdgaan in het verleden en het daaruitvolgende verlies van vertrouwen een goede reden om een relatie te beeindigen.

Maar of dit in jouw geval ook de beste keuze is, daar kun jij alleen zelf over oordelen. Of jij je relatie nog genoeg waard vindt om alle moeite erin te stoppen die nodig zal zijn om het vertrouwen en liefde weer te herstellen.

wow wat een reacties :) Ik zal nu even in het kort proberen te reageren, want ik moet binnen 5 minuutjes weer de deur uit.

@ Smokin, ik denk dat je dat verkeerd ziet want mijn interesse in hem is totaal niet gedaald, in tegendeel zelfs, op de 1 of andere manier maakte het hem net wat interessanter op dat moment.

Ik ben nog altijd gek op hem en hou echt van die jongen. Maar idd zoals iemand al zei, dat beeld van hem met een ander zie ik nog steeds voor me, en bij elke ruzie of irritatie komt die weer naar boven. Ookal weet ik dat het onredelijk is om oude koeien uit de sloot te halen, ik kan het gewoon niet relativeren. En zodra hij naar mijn idee ook maar iets te lang niks van zich laat horen, of iets teveel bij zogenaamde vriendinnen zit (die hij van mij natuurlijk wel mag hebben) komt het gevoel weer opzetten. Ook het feit dat ze nog steeds dol op hem is en maar als te graag bij hem in de buurt komt staat me niet echt aan. Verder ben ik echt nooit eerder jaloers geweest en ik kan mezelf nu dus ook echt even niet uitstaan :o Ik denk dat dat het ook vooral is, ik heb hem altijd voor de volle 100% vertrouwd, zelfs in die laatste periode dat het wat slechter ging en we elkaar misschien zelfs iets teveel vrij lieten, en dan ineens zie je hem daar staan met 1 of andere huppelkut( sorry dit was ze dan ook echt), nou dat is dan toch echt wel een behoorlijke klap in je gezicht.

En ik weet dat de mogelijkheid bestaat dat hij meteen weer bij haar zit als het uit is, tuurlijk doet dat me wel iets, maar goed dat is gewoon het risico dat ik ermee loop en in principe niet iets dat me tegenhoudt, als ik alsnog verder wil met deze relatie zal dit zeker niks met haar te maken hebben.

Op de rest reageer ik vanavond:)

En nog tussendoor: Dat iemand verliefd is op hem kan hij in principe niets aan doen.... Daar moet het meiske in kwestie zelf maar overheen zien te komen.
Denk ik...

Mijn ex/vriend (is vaag) heeft in 't verleden iets gedaan wat ik stom vond. 't viel achteraf allemaal wel mee, maar inderdaad, bij elke ruzie kwam het weer naar boven en dat is best pijnlijk.

Maar geloof me, alles slijt. Dus ik zou het gewoon proberen.

maar daar kan vriendlief wel afstand van nemen, om het dus uiteindelijk voor alle partijen makkelijker te maken.

Verder weet ik niet wat je moet doen; persoonlijk zou ik het niet kunnen verkroppen. Maarja, het kan ook slijten...

Hmm in onze relatie hetzelfde. Helaas ben ik degene geweest die is vreemdgegaan, ik kan me niet voorstellen hoe ik daar ook maar mee heb kunnen instemmen (achteraf gezien dus).
En ik heb er echt ontzettend veel spijt van, en ik neem aan je vriend ook. Ik zou zeggen geef hem nog wat langer de tijd, vertrouwen terugwinnen na zoiets gaat niet zomaar, dat heeft echt tijd nodig.

Mijn vriend vertrouwt mij ook nog steeds niet, maar ik doe al maanden mijn best om het weer (enigszins mogelijk) weer zo te krijgen als het was.

Ik zou het nog niet uitmaken, maar ik kijk ook wel van n heel ander standpunt.

Hoe kan de verleiding toeslaan als je alleen aan haar denkt..? Voor mij zou het einde verhaal zijn, ookal zou ik daar waarschijnlijk heel erg lang totaal kapot van zijn. Uiteindelijk is dat toch het best, gewoon met een ander opnieuw beginnen.

Idem (y)
Vertrouwen is voor mij echt het allerbelangrijkste in een relatie en hoeveel spijtbetuigingen er ook zouden komen daarna, het vertrouwen is gewoon weg. En voordat dat opnieuw is opgebouwd...de twijfel blijft en dat wil ik niet.
Het zou prima kunnen dat het een eenmalige actie was en dat de ander er alles aan doet om je vertrouwen weer te winnen, maar met een constante twijfel, die er toch is, zou ik niet kunnen leven en ja, dan zou ik het dus uitmaken.

Dit is mijn mening op het gebied van vreemdgaan, wat andere relationele vertrouwenskwesties betreft, waarin ikzelf niet direct pijn ben gedaan geef ik hem wel nog een kans, hoewel het dan ook wel een beetje knaagt.

je denkt dat je kunt vergeven, maar er blijft een beschadiging, en die zal er altijd blijven...

Dat denk ik ook ja...

Vreemdgaan moet je niet vergeven, vreemdgaan moet je afstraffen!