Gevallen firmament van liefde.
 

Kaarsen werpen schaduwen op de muren
waarin ik mijn fantasie laat spelen;
jouw beeld wordt gevormd voor mijn ogen
een herinnering waar ik mijn handen
niet langer op kan leggen; je middel
net buiten het bereik van mijn vingers

Het fundament van ons samenzijn
bleek niet op liefde te balanceren
hier en daar over te hellen naar jou – of mij -
Of het nu kwam door die enkele kus
die mijn hart brak of de raadsels die je sprak
over onze relatie die mij lieten tollen in gedachten

Ik heb nooit willen vluchten,
niet voor de liefde in haar mooiste vorm
maar nu de donderwolken naderen
valt het firmament van de liefde neer
mijn schouders te zwak om ons beiden te dragen
blijven mijn armen wanhopig gestrekt naar jou

Altijd.

Ik vind de laatste strofe mooi. Ik vind wel dat je gedicht goed is opgebouwd, het boeit me ook. Ik vind 'relatie' geen mooi woord voor een gedicht. Maar desondanks vind ik het wel mooi, niet bijzonder :).