De fluisteraars
 

De afgelopen weken is het zeer onrustig op college. Vandaag was het zelfs zo erg dat een docent is weggelopen, enkele minuten na de pauze, hetwelk mij inspireerde tot het schrijven van het volgende dichtwerk:


Kakafonie van duivels gefluister,
Gelag, dat aandoet als gemekker
De wijze man met witte baard
Richt zich tot dovemansoren.

Wanneer je fluistert kan je niet luisteren, hooguit horen.
En als je fluistert kan je niet begrijpen, hooguit zien.
De ijdele fluisteraars treden hun confrontreerders
Fulminerend tegemoet.
Fluisterend, altijd maar fluisterend.

De Mens - De Fluisteraar
Hij lijkt niet stil te kunnen zijn.
Nog geen twee minuten.
Niet in het bijzijn van bijzonderheden,
Niet bij slachtoffers noch ongeregeldheden.
Hoor je dit of voel je dit?
Fluisteraars, houd toch eens je mond!

Ja, ik vind hem best leuk.

Gelag-> gelach?

Bijna. Heb expres gekozen voor iets wat er op leek. Het is namelijk ook gelach. Gelag is letterlijk o.a. 'eet- en drinkpartij'. Het is het gedrag bij dit Gelag waarnaar wordt verwezen.

'Hoor je dit of voel je dit?'

:) Dat vind ik de mooiste zin van je gedicht. Verder wil ik er nog even over denken, ofzo.

Ik vind de herhaling van fluisteraars/fluisteren iets te, daardoor ligt het thema van het gedicht er wat erg bovenop. Natuurlijk is dat wel weer goed voor het oproepen van dezelfde irritatie als fluisterende mensen oproepen. Varen fluisteraars heftig uit tegen hun confronteerders? Meestal heb ik die ervaring niet, maar het kan. Ik zal het woord wel onthouden, fulminerend.

De wijze man met witte baard
Richt zich tot dovemansoren.

You rule dude :).