vraagje
 

Ik weet niet zo goed waar ik dit moet neerzetten dus ik lees het wel als dit niet goed staat.

Ik ben van plan binnekort met een psych te gaan praten. Nu heb ik dit eerder gedaan maar toen benk er na 5 gesprekken ofzo mee gestopt. Wel had ik tijdens die korte periode het gevoel dat ik met nix anders bezig kon zijn dan met die gesprekken tussen mij en mn psych. Iemand die dit herkent?

Toen ging ik nog naar school dus tis niet dat ik niet genoeg afleiding had ofzo. Kvond het gewoon heel vervelend en wil dat deze x voorkomen. Kbedoel, hoe weinig mn leven op dit moment ook voorstelt, kwil ook nog aan andere dingen kunnen denken dan aan die gesprekken. ;)

is dat heel eng?
want moet met 1 gaan prate en nu heeft ze opgebeld
maar meschien gaat het nu beter als je nu wel naar school gaat

Euhm ik ga niet meer naar school. :)

Mwa, ik vond het de 1ste x ook btje eng en was best zenuwachtig maar het viel reuze mee. Hangt er maar net btje vanaf met wie je te maken hebt en of het klikt enzo denk ik. :)

Succes iig. :)

hoi...
ik begrijp eigenlijk heel goed wat je bedoeld... ik ging (ik zou nou eigenlijk nog er naar moeten gaan... maar is een lang verhaal...) een pysh... en ik zat ook gewoon de hele tijd aan de gesprekken te denken zelfs op school terwijl daar wel genoeg afleiding is enzo...
en enigste wat je er misschien tegen kan doen is je zelf gewoon zo veel mogelijk vermaken met andere vrienden ofzo..
maar wat doe je anders dan de hele dag als je niet naar school gaat... werk je nou of wat doe je??

in iedergeval veel succes verder... maar ik denk ook dat als je een tijdje langer bij die psych bent dat je er dan minder vaak aan gaat denken maar dat weet ik ook niet zeker

succes iig :)

Ik herken het wel. Ik was ook steeds de gesprekken aan het voorbereiden in mijn hoofd enzo, maar ik denk dat dat ook kwam omdat ik sowieso al veel over mijn problemen nadacht. Wat je eraan kunt doen weet ik niet zo goed. Bij mij is het vanzelf overgegaan toen het beter met me ging, nu vergeet ik soms wel eens een afspraak :o .
Ik denk trouwens dat het ook wel goed is als je erover nadenkt, dat is de bedoeling natuurlijk ook, maar het is niet zo fijn als je er de hele tijd aan moet denken. Als afleiding zoeken niet helpt, weet ik het ook niet zo goed eigenlijk.

Ik hoop dat de gesprekken je gaan helpen!

Ik herken het wel heel erg. De eerste paar keer had ik daar heel veel last van, net als jij, bij de eerste vijf tot tien gesprekken kon ik het niet goed loslaten.. Naarmate het beter ging, werd het minder. Ik heb mezelf er ook wel van af leren sluiten. Ik kon er die avond nog wel over nadenken, maar de dag erna had ik het afgesloten. De dag van tevoren kwam het weer tevoorschijn en dan kon ik er ook weer mee bezig zijn.
Wat bij mij ook hielp, was dat ik op de fiets moest. Ik had nog drie kwartier voor ik thuis was, en in die drie kwartier kon ik alles nog een keer langs laten komen. Als ik met de bus ging, was ik ook meteen een stuk onrustiger, omdat ik dan geen tijd voor mezelf had.
Ik weet niet echt wat je er aan kunt doen, maar hoop dat het dit keer beter gaat!
Succes ermee!

is dat bij iedereen zo?

ik denk wel dat het bij de meeste zo is.. want je bent er toch wel de hele tijd mee bezig en het is toch moeilijk om het zomaar af te sluiten denk ik

Titel aangepast ivm duidelijkheid.

okay, thank you. :)

En verder iedereen bedankt voor de reacties natuurlijk. Ben blij dat het blijkbaar niet raar is ofzo. :)

edit: Huisdokter brengt strax adresje van psychologe mee. :)

Ik heb dit ook gehad maar toen ik een tijd gesprekken had werd het minder vaak dat ik eraan dacht. Nu denk ik eraan als ik bijvoorbeeld om een of andere reden zenuwachtig ben voor het gesprek of als er een aanleiding voor is. Dus niet meer zomaar constand meer. :)

Mja heb gister dus gebeld met psychologe. Ze ging me trugbellen zei ze dus ik wacht rustig af. :)

Weet je al wanneer je een afspraak hebt?

Misschien kan je met jezelf afspreken dat je daar alleen over nadenkt op 1 moment van de dag. Bijvoorbeeld een half uurtje na het eten ofzo. Probeer het dan de rest van de dag van je af te zetten.
Voor sommige mensen werkt dit ;) Succes!

ik herken het ook wel....tis dat je heel erg met jezelf wordt geconfronteerd in gesprekken en met dingen die jij fout doet/dingen die fout gaan...en dat houdt je heel erg bezig. Terwijl je juist gewoon blij wil zijn en leuke dingen doen, maar door die gesprekken word je ff op de harde feiten gedrukt over jezelf en dat blijft dan in je hoofd spoken. Maarja ze zeggen wel dat het helpt

19 juni heb ik afspraak

dacht dak da al eens gepost had. :|

Oke dan. :) Spannend?

ben er nog ni echt zenuwachtig voor nee. :)

Jaren geleden heb ik bij verscheidene psychologes gelopen. Geen van alleen wisten ze mij te boeien, of me iets nieuws te vertellen... Ik was dan ook niet met de gesprekken bezig. Vorig jaar heb ik bij een psycholoog gelopen (dit keer een mannelijke) bij wie ik dit niet had (ik dacht dus ook continue aan de gevoerde al dan niet komende gesprekken).

Hij wilde dat ik nadacht over mijn huidige leventje, mijn leventje zoals het vroeger was en zoals ik mijn leventje in de toekomst zou willen zien en ervaren. Dat bracht nogal wat vreemde ontdekkingen met zich mee, wat mijn verbazing te boven stond. In korte tijd (enkele gesprekken) veranderde er voor mij enorm veel, en juist daardoor had ik denk ik hetzelfde 'probleem' als jou. Ik begreep niet dat hetgeen dat voor mij jarenlang zó complex was geweest, voor hem zo makkelijk was (gangbaar). En ik wilde daar een uitzondering op zijn, niet 'hetzelfde' zoals de rest - en dat was ik ook niet -.

Maar ik hoor wel meer mensen erover, en ik hoor ook vaak dat dergelijke klachten vaak na enkele weken wel verdwijnen (naarmate de therapie vorderd). Daar kan ik dan ook wel over mee praten...

Veel succes :)

Die zenuwen komen nu toch stilaan. :|

Ik heb geen ervaring met gesprekken met een psych, maar wel weet ik dat ik soms ook dagenlang met een gesprek in mijn hoofd zit.

'Wat bedoelde die jongen nu toen hij zei...'

of

'De volgende keer dat ik hem zie dan zeg ik...'


Ok, het lijkt misschien een stomme vergelijking, maar ik denk dat het redelijk normaal is,
dat gebeurt meestal wanneer er iemand een grote indruk op me heeft gemaakt en ik zeker wil zijn dat ik alles begrepen heb wat die persoon zei, of ik me erin ga zenuwachtig maken en zeker wil zijn dat ik geen domme dingen zeg... (ik ben er haast zeker van dat ik dit ook zou hebben als ik met een psych moet gaan praten!)

Ik neem aan dat dit met je psych ook zo is: het late een grote indruk na, dus ben je er voortdurend mee bezig???

Dus neem ik ook aan dat eens je er een beetje aan gewend bent, je er niet voortdurend meer mee bezig zal zijn.

Mja. Is niet zo gek. Maar valt vast wel mee als je er eenmaal bent/het gehad hebt. :)

Kan ik me iets bij voorstellen. Komt wel goed, ga daar naar binnen en laat het maar gewoon over je heen komen.
Ik ben daar naar binnen gegaan met de gedachte: Als deze man het niet is, als het niet klikt, is er altijd wel iemand anders waar het wel mee klikt. Gelukkig klikte het, maar dat heeft mij erg geholpen. De gedachte dat ik altijd iemand anders kon zoeken. Ik kan het niet goed uitleggen, ik hoop dat je snapt wat ik bedoel. Sterkte, zenuwen zijn gezond!

Mja, ik snap het. Is idd wel zo. :)

ik moet ook binnenkort of tenminste ik wil met een psygoloog praten, omdat er in het verleden heel veel erge dingen zijn gebeurt, en ik mijn leven ook totaal niet meer op de rails had..
En een goeie vriend van mij heeft ook mij aangeraden om met iemand te praten , alleen ja ik zie er gewoon enorm tegen op... want dan komen alle beelden gewoon terug ... en ja..alles komt weer terug, en eerder op school heb ik ook wel eens met een lerares gesprekken gehad 2 keer in de week ofzo, maar uiteindelijk heeft het gewoon niet veel opgeleverd... en ja... wat ik bij een paar hier lees, is dat het denk ik dan hele tijd bij blijft ,omdat je dan er nog meer misschien over na gaat denken nadat je een gesprek hebt gehad, en ja dan blijf ik alsnog in cirkel zitten..uiteindelijk helpt het misschien wel...
Maar zoals Salieee ook zegt.. je wordt geconfronteerd met de dingen die jij fout doet, en ja volgens mij mezelf kennende ga ik uiteindelijk dan nog dieper in de put zitten, terwijl ik gewoon eigelijk weer een normaal leventje wil leiden, zonder al die problemen en gewoon mezelf weer kan zijn...


btje lang verhaal geworden sorry.. :s maar ik moest het ff kwijt

Mja, tis denk ik btje zoals mn buurvrouw zei: voor sommige mensen helpt therapie, anderen geraken er nog dieper van in de put. Ik heb iig gister een heel fijn gesprek gehad en bijna alles kunne zeggen wat ik wilde zeggen. :)

ja precies... en ja voor dat laatste ben ik een beetje bang, nu gaat het op dit moment wel wat beter, en ik heb voor mezelf dingen die dus wel nog slecht gaan, of uit het verleden, opgeschreven... en ja, het is wel heel fijn ...zoals je zei dat je wel een heel fijn gesprek hebt gehad, dan ga je er ook sneller nog een keertje misschien heen ... :) ik hoop diep in me hart dat het bij mij ook zo mag gaan als bij jou :) ..want dat zou al een hele opluchting zijn...

Alleen ken ik mezelf iets te goed, dat ik toch wel in die cirkel dan blijf zitten, en er bijwijze van dan er mee wakker wordt, en mee gaan slapen ,dus de hele dag daar aan denk... met andere woorden dan kom ik nog niet veel verder denk ik... :s
Maarja proberen is altijd een mogelijkheid, dan kan ik inelk geval tegen mezelf zeggen, ik heb er wel de moeite voor genomen om te proberen.. misschien dat het dan vanzelf langzamerhand ook wel wat beter gaat .. met oa gesprekken..

Ik hoop met je mee. :)

succ6 ermee iig. (y)