psycholoog helpt niet?
 

Zijn er meer mensen die het idee hebben dat ze geen enkele baat hebben bij een psycholoog? Na ongeveer 20 gesprekken en verhuist naar een andere psycholoog heb ik niet het gevoel dat ik ook maar iets verder ben gekomen, behalve dat waar ik mee zit nog duidelijker is geworden. Ik heb ook eigenlijk helemaal geen behoefte om mijn gevoelens te uiten en heb dan ook vaak niks te melden. Er moeten meer praktische zaken in mijn leven veranderd worden, die ik zelf moet doen, maar ik niet doe of er gaat veel tijd overheen. Wat zijn de alternatieven (dus andere soorten hulp, ipv alleen maar praten)? Want duidelijk is wel na al die jaren dat het in me eentje toch ook niet lukt.

Hm, als ik dit lees komt 't volgende in mij op. Je kunt 't dus blijkbaar niet alleen, maar je accepteert de hulp die je kunt krijgen van psychologen ook niet. Je hebt geen behoefte om met ze te praten, wat opzich niet vreemd is. (omdat het confronterend, eng, saai, lastig etc. kan zijn) Maar juist door over je problemen te praten kunnen zij jou helpen. Uiteindelijk zal je het allemaal zelf moeten doen, maar ze helpen je de 'goede richting' op, als je dat toelaat.

mm nou zo zie ik het niet. Ik denk niet dat voor alles en iedereen praten de oplossing is. Praten is meer voor mensen die iets moeten verwerken, duidelijkheid moeten krijgen over zaken of gewoon behoefte hebben om hun verhaal ergens kwijt te kunnen. Dit geldt niet voor mij, dus daarom zocht ik alternatieven, waarbij waarschijnlijk ook wel gepraat zal wordt, maar misschien ook wel andere manieren van hulp aangeboden wordt. Op een andere manier met je problemen bezig zijn, meer iets van dingen doen..

er zijn veel verschillende soorten psychotherapie, misschien krijg jij gewoon niet de soort die het beste bij je past?

inderdaad, en dat heb ik ook al duidelijk gemaakt aan de psych, maar die wist ook nog niet echt wat wel een goede mogelijkheid zou zijn. vandaar dat ik zelf ook aan het zoeken ben. misschien zijn er hier mensen die bepaald soort hulp krijgen wat mij ook zou kunnen aanspreken..

Pff, sommige mensen hebben er gewoon geen baat bij. Ik word er een beetje ziek van dat er overal maar gezegd wordt dat het gewoon aan de psycholoog of aan het soort therapie of aan je eigen instelling ligt. En ik word er ook een beetje ziek van dat iedereen maar aangeraden wordt om 'hulp te gaan zoeken' terwijl er zat andere mogelijkheden zijn.

Ik heb in 2,5 jaar bij zes verschillende psychologen en instanties gelopen, zowel particulier als in dienst van de overheid of een ziekenhuis. Ik heb hersenscans gehad, vragenlijstjes ingevuld, een psycho-analytisch onderzoek ondergaan, gepraat met zogenaamde lotgenoten, geheugentests gedaan, eindeloos moeten vertellen over nutteloze details, intensief bij 'n psycholoog geweest maar ook een eens-in-de-twee-maanden-regeling gehad.

En toen er geen vooruitgang geboekt werd, werd er maar besloten dat het wel aan mij zou liggen en dat ik aan de medicijnen moest. "Ja, écht hoor, anders is er kans dat je niet kunt finctioneren in de maatschappij, HOOR, ja, echt, enneeee, waarom dan precies weten we niet en dat je het zelf niet wil omdat je het allemaal wel zelf denkt te kunnen kan ons niks schelen want als we je zomaar laten lopen dan is dat een rood kruisje op 'n een of ander formulier over onze bekwaamheid en dat willen wij niet. :)"

PHAAA. Het is nu 1,5 jaar terug en ik voel me prima.

Bij sommige mensen werkt het, bij sommige mensen kán het werken, bij sommige mensen werkt het níet. Waarom is dat voor 't gros van het volk zo lastig te accepteren?

zelf heb ik ook heel lang hulp gehad door gesprekken wat wel hielp maar niet genoeg zeg maar, ik bleef hangen op een bepaald punt en nu weet ik wel precies hoe ik denk en waar mijn probleem zit maar is het nog niet opgelost.
Mede daar door ben ik nu bezig met de aanmelding voor creatieve therapie

Mag ik vragen wat voor soort problemen je hebt. Omdat je schrijft dat je niet dingen hoeft te verwerken en geen praat therapie wil etc..?

Ik heb trouwens zelf ook al een behoorlijke tijd therapie gehad.

Eerst een psycholoog, maar dat hielp niet voldoende. Toen een psychiater erbij. Toen dagbehandeling. Toen psychotherapie. Uiteindelijk bleek voor mij psychotherapie best een goede ondersteuning, maar de klik tussen mij en de instelling zat er niet. Ze hadden zich veel te lang alleen gefocused op mijn ouders, waar ze na 3 jaar eens eindelijk achter kwamen.

De eerste keer dat ik psychotherapie kreeg ben ik na 5 gesprekken eendjes gaan voeren aan de overkant van het gebouw en dus niet meer op komen dagen. Maar dat lag volkomen aan mijn eigen instelling. Ik was op dat moment zo koppig dat ik alle hulp afketste en totaal niet meewerkte.

Het kan dus van verschillende factoren afhankelijk zijn.

Zo denk ik er ook over, maar na 2 jaar het zelf geprobeerd te hebben en erachter te zijn gekomen dat het mij zelf ook niet lukt ging ik toch hulp zoeken. En volgens mij zijn er wel meer alternatieven dan alleen maar praten.
En hoe is het met jou dan uiteindelijk 'goed gekomen' ( :D )..?

Ik ga niet in op details, maar het lastige bij mij is ook dat het niet 1 groot iets is, maar een heleboel verschillende dingen waar ik niet echt tevreden mee ben. Hierdoor voel ik me vrij regelmatig 'depressief'. Maarja hier heb je vast niet veel aan.

Ik doe zelf een computer/hersen studie. Heb ook wel wat psychologische vakken gehad. Kan je waarschijnlijk niet psychologisch advies geven, maar misschien als je een idee hebt hoe hersenen werken je ook gaat begrijpen hoe jou probleempjes in elkaar zitten.

Ik maak even een vergelijking tussen hersenen en computers die qua proces haast identiek werken:

Je hersenen reageren net als een computer op bepaalde input en verwerken die input ook bewust of onbewust.
Als je een diskette toedient vol virussen gaat die computer nukken vertonen toch? Je begrijpt al waar ik naar toe wil, hetzelfde geldt voor ons hersenen, die input is de manier waarop wij denken.
Als ik tegen mezelf zeg "dat kan ik niet en ik zal falen", dan dien ik een diskette met virussen toe.
Zit ik op de juiste weg als ik gis dat je misschien "verkeerd"/negatief denkt? Zo ja denk dan aan deze vergelijking. Het moment dat je negatieve input toedient luisteren jou hersenen daar naar en volgen ze het op. Als jij jezelf positieve input toe dient luisteren ze daar evengoed naar en volgen ze het evengoed op.
Of zijn er nog een aantal oude trojan virussen die verwijdert dienen te worden ;)? Hoewel virusscanners (psychologen) erg handig zijn om virussen op te sporen, zijn trojan virussen een stelletje ballenrukkers en moet je ze vaak handmatig verwijderen.
Met andere woorden, psychologen zijn er om je probleem te traceren en te identificeren. En uiteraard geven ze de nodige adviezen, maar ze kunnen je niet helpen als jezelf niet bereidt ben stappen te ondernemen.

Wat misschien helpt qua bezigheidt is meditatie . Wordt vooral geen vage boeddhist ofzo ;), al is daar opzich niks mis mee. Ik heb het vooral over meditatie anzich en niet de leer eromheen.
Ik heb er niet al teveel ervaring mee, maar probeer het zo af en toe. 1 keer was het echt gelukt en ik voelde me echt super, alsof ik alles aankon en vooral heel relaxt. Ik ervaarde alles veel intenser en helderder, soort positieve trip. Er zijn heel veel websites met simpele oefeningen, die je gewoon thuis kan uitvoeren. Als je geintereseerd ben zal ik wat websites posten.
In bijvoorbeeld het bedrijfsleven doen velen vanwege het hoge stressgehalte aan meditatie. Je "geest" is net als een computer en dien je te onderhouden, misschien is mediteren de manier om jou geest nog beter te onderhouden.

Ghehe srry als ik echt vaag overkom met me computervergelijking :D , maar ik bedoel het goed ;).

ik snap je bedoeling wel.

Maar over het meditatie stuk ben ik het niet helemaal eens. Mediteren is ontzettend moeilijk om echt goed te doen het is niet zo dat je dat in één keer kan ofzo, het duurt heel lang voor je je geest leeg kan maken. Wat wel een idee is zijn ontspanningsoefeningen enzo

Zou het niet helpen om bijvoorbeeld PMT te doen (bewegingstherapie), of iets in die richting???

Cognitieve gedragstherapie misschien? Of heb je dat nu al?