Mens van nature goed of slecht?
 

Ik moet binnenkort een betoog over deze (lastige) vraag schrijven.

Ben erg benieuwd hoe anderen hier over denken.
Is de mens van nature goed of slecht? En waar baseer je dat op? Heb je een bepaalde theorie? Heeft iemand je beïnvloed? Denk je zelf goed of slecht te zijn?

Slecht. Voor uitleg zie forummers onder mij.

En ik vind -> Wetenschap & Filosofie.

:D

Ik denk goed en dat het gewoon door het opvoeden en omstandigheden slecht zou kunnen worden. Volgens mij heb ik het een keer van iemand gehoord en ik was het er wel mee eens. Ik kan me niet voorstellen dat baby's het slecht bedoelen, dat komt door hun omgeving dan.

slecht,

als hij vanuit nature goed was zou er echt niet zoveel mis gaan in de wereld, een mens is echt niet alleen slecht doordat zijn omgeving hem daartoe stimuleert.

Maar, ik zou wel durven zeggen dat de mens slecht is net doordat hij over de faculteit REDE beschikt. Als hij dit niet had, was hij gewoon als een dier: een dier is niet slecht of goed, maar is puur instinctief...
Net daarom is de mens slecht: hij heeft het besef dat wat hij doet slecht is maar doet er toch mee door, en daarom is hij voor mij van nature uit slecht

Ik heb nog niemand ontmoet die nooit iets slecht heeft gedaan... als de mens van nature uit goed was zou je er op zijn minst toch al 1 in je leven hebben moeten kunnen tegenkomen

Neutraal tot goed, afhankelijk van wanneer je iemand 'goed' vindt. Mensen zijn niet van nature allemaal geweldig bezig om het anderen naar de zin te maken, maar ze doen wel altijd datgene wat volgens hen de beste optie is. Probleem is dat niet iedereen dezelfde optie de beste vindt. De mensen wier mening hierin afwijkt ten opzichte van een grote meerderheid, worden door die meerderheid als 'slecht' beschouwd.

Bestudeer John Locke eens, of Aristoteles? :)

Een beetje van beide, denk ik. De mens wordt geboren met (de mogelijkheid tot) empathie: een soort natuurlijke basis voor goed gedrag, dat in de meeste omstandigheden door de opvoeding wordt benadrukt. Neemt niet weg dat een mens ook wordt geboren met een drang tot overleven (ten koste van anderen), een zekere luiheid in denken, en een egocentrisch wereldbeeld.

Maar ik weet niet of je dat goed of slecht zou kunnen noemen. Dat is de natuur. Ik vel ook geen waarde-oordeel over predatoren die hun prooi doden, of parasieten die hun gastheer uitputten. Kun je bij een baby praten over goed of slecht? Het lijkt mij dat die termen pas relevant worden wanneer een kind zelfbewust is en kan nadenken over de gevolgen van zijn acties, en tegen die tijd is het effect van de natuur al nauwelijks meer te onderscheiden van het effect van opvoeding.

Op zich zijn mensen kuddedieren en is het voor mensen dus 'normaal' om ook rekening te houden met anderen van hun 'kudde', waarbij je kudde tegenwoordig kunt opvatten als iemands familie en vrienden en eventueel kennissen, omdat we niet echt meer in groepjes van 50-200 leven. De soortgenoten die buiten de kudde vallen, zijn niet van belang voor een kuddedier en kunnen zelfs als bedreiging worden gezien.

Geen van beiden, want 'goed' en 'slecht' bestaan niet in de natuur. Het zijn begrippen die door mensen bedacht zijn.

Het idee dat mensen van nature goed of slecht zijn past alleen in een religieus denkbeeld, want het gaat uit van een ethiek en dus een denken bij het ontstaan van de mens, oftewel de conclusie dat de mens van nature goed of slecht is heeft de vooronderstelling in zich dat de mens door een denkend wezen gemaakt is.

Verder hoort dit ZO HARD thuis op Wetenschap & Filosofie.

Dat. (y)

Hmm, aan de ene kant denk ik eigenlijk slecht. De mens is egoïstisch vanwege overlevingsinstinct. Er zijn mensen die daar misschien niet aan denken. In ieder mens zit iets slechts en iets goeds, het ene moment toont het ene zich meer dan het andere.

Interessant om over na te denken. :)

Goed en slecht is eigenlijk ook een mening, geen feit, dus ieder antwoord is in feite goed denk ik.

Hier ga ik nog lang over nadenken.

Goed en slecht is zo'n bullshit.

van nature goed/onschuldig ---> baby's

Psies.

In maatschappelijk opzicht kan je wel over goed en slecht praten, we hebben namelijk bepaalde afspraken over wat goed en slechte handelingen zijn. Maar zelfs in maatschappelijk opzicht zijn goed en slecht verwarrende termen, omdat dingen vaak gecompliceerder zijn en niet zo zwart/wit.
Er zijn zekers mensen die biologisch meer aanleg hebben om normen en waarden (wetten) te overtreden. In dat opzich zou je wel kunnen stellen dat Piet meer aanleg heeft om slecht te handelen in een bepaalde maatschappij, maar dan nog spelen uiteraard omgevingsfactoren (die over het algemeen toch zwaarder wegen) een rol of ie daadwerkelijk slecht zal handelen of niet.
Zoiezo beredeneren we alles vanuit menselijk perspectief, uitspraken over wat wel of niet natuurlijke handelingen zijn, zijn daarom niet veel zeggend.

van nature neutraal, ik denk dat ervaringen en opvoeding je maken tot een (moraal gezien) goed of slecht mens.

Het voorbeeld van 'baby's' vind ik irrelevant: ieder dier wordt immers ook jong geboren en een klein leeuwtje is ook onschuldig, tot hij opgevoed wordt om andere dieren te doden. Dat kan dan wel instinct zijn, maar er komt ook opvoeding bij kijken, zoals je ziet bij dieren die opgroeien bij een ander soort of vroeg bij hun moeder worden weggehaald.

Ik ben het ermee eens dat het verschil zit bij de denkende mens. Zij kunnen beslissen of ze iets doen. Ze wéten (opvoeding) dat het slecht is, maar toch doen ze het. De vraag is alleen of het dan dus slecht is van nature, of dat dit alleen aangeeft dat het je kwalijk te nemen is als je iets slechts doet.

Niet goed of slecht.

-Slecht als de ervaringen met andere mensen negatief zijn;
-goed als de ervaringen met andere mensen positief zijn.

Het hangt er vooral van af hoe sociaal/emotioneel je bent. De een is wordt heel sociaal/emotioneel geboren, de ander niet.

sociaal/emotioneel zijn komt door evolutie ( daar geloof ik wel in )

Goed en slecht zijn menselijke begrippen. De mens, zoals elk wezen, is erop gebouwd om te overleven en reproduceren. Op welke manier maakt niet zo veel uit, maar mensen geven nu eenmaal labels aan die manieren.

juist ja (y)

Ja, je hebt eigenlijk wel gelijk, maar ik denk dat mensen nu juist behoren uit te maken wat goed en slecht is en dat ze beginnen als een goed persoon, maar dat invloeden ze "slechter" maken. Dat baseer ik op de mening van mijn ouders en op mijn eigen logica, maar de koran deelt mijn mening:)

Het ligt eraan wat je onder goed en slecht verstaat. Als je onder slecht verstaat dat we stelen of egoïstisch zijn, tja dat zit in onze aard omdat we nu eenmaal overlevingsdrang hebben, waardoor je gaat stelen als je honger hebt. Veel gedrag is gebaseerd op overlevings- en voortplantingsdrang. En veel van die gedragingen worden ons afgeleerd of er wordt ons in ieder geval geleerd dat die slecht zijn. Door onze welvaart kunnen we zonder deze gedragingen, maar van nature zijn we waarschijnlijk dus 'slecht'. Maar zoals hierboven ook al staat: goed en slecht bestaan niet in de natuur, ze zijn bedacht door mensen. Je kan het daarom ook als 'goed' opvatten omdat we voor onszelf zorgen. Want op deze manier zou je dan kuddedieren goed kunnen noemen omdat ze bijvoorbeeld altruïstisch zijn en dieren die alleen leven slecht omdat ze voor zichzelf opkomen... das onzin natuurlijk. Maar een mens is denk ik goed in de zin dat een klein kind nooit uit zichzelf (zonder het geleerd te hebben door voorbeelden of iets dergelijks) opzettelijk een ander pijn zal doen om diegene pijn te doen of iets dergelijks, maar alleen een ander pijn doet om zichzelf te beschermen of zichzelf iets te verschaffen.

Ik snap je conclusie dat mensen dus waarschijnlijk slecht zouden zijn niet helemaal, want het afwezig zijn van voedsel lijkt me nu typisch iets wat een nadelige invloed is waardoor mensen slecht worden

mensen zijn slecht ze kunnen goede dingen doen voor anderen en voor zichzelf maar van nature zijn ze slecht

en defineer goed en slecht eerst ook maar even, want dat is ook zeer subjectief

Ik vind baby's slecht. Gore, parasitaire mensen dat ze zijn.

Mensen zijn van nature gericht op overleven en als ze uit dat opzicht naar onze inzichten moreel onjuiste dingen doen, zoals moorden, kun je dat niet slecht noemen.

Goed maar onhandig? :P

slecht

kijk maar eens hoe snel een klein kind probeert dingen te doen die niet mogen. zonder dat het dat kind geleerd is.

'Slecht.'

Vooral omdat mensen kunnen nadenken over de dingen die ze doen. Mensen zijn in de loop der jaren wel 'beter' geworden.

Ben ik het wel mee eens, maar we leven nou eenmaal in een 'mensenwereld' waar de regels van de mens gelden.

Sorry, maar wat een vreemde gedachte. Wat het kind niet mag, is namelijk door ouders bepaald, heeft weinig met van nature meer te maken he?

It is absurd to divide people into good and bad. People are either charming or tedious. (Oscar Wilde)

Hoezo zijn mensen volgens jou van nature slecht?


Precies daarom dat het onzinnig is om te vragen of mensen van nature slecht of goed zijn. Aangezien dat menselijke (relatieve) begrippen zijn.

Wij als samenleving bepalen wat "goed" of "slecht" is. In sommige culturen worden bepaalde handelingen goedgekeurd in andere worden diezelfde handelingen vel afgekeurd.

Slecht. Waarom zou je aardig zijn als je ook mensen kunt vernederen.

Goed, iedereen is het erover eens dat 'goed' en 'slecht' menselijke begrippen zijn.

Stel dat we onszelf vergelijken met dieren...

Dan zijn wij dieren met drangen, met instinct, we willen overleven. MAAR de vraag is: hoe doen we dit? Wij kunnen namelijk nádenken over wat we doen en zelf beslissen wat we doen. Als je dus vindt dat niemand goed/slecht is, maar gewoon zijn drangen volgt, waar plaats je dan het nadenken over de dingen die je doet? Een dier kan ook geen verdriet hebben over seks, omdat ze allebei hun drangen en regels volgen en dus seks hebben zonder de ander te verkrachten (toch?). Tenzij DE MENS zich ermee bemoeit en een stier bij wijze van spreke op de koe duwt.

Ik heb hieronder wat vragen die mij geholpen hebben om er meer van te begrijpen:

- Vind je dat mensen vooral rationeel en logisch zijn ingesteld, of handelen ze voornamelijk op grond van gevoelens en emoties?
- Zijn mensen zich gewoonlijk bewust van de reden van hun gedrag, of worden hun handelingen voornamelijk aangestuurd door onbewuste behoeften, verlangens en aandriften?
- Wat zijn fundamentele motieven achter het gedrag van mensen: sels, agressie, macht, liefde, spiritualiteit...?
- Zijn de menselijke motieven vooral egocentrisch en gebaseerd op eigenbelang, of zijn mensen altruïstisch en worden ze niet gemotiveerd door het verlangen naar persoonlijk voordeel?

We hoeven onszelf niet met dieren te vergelijken, we zijn het gewoon. Wij verschillen niet meer van de rest dan zij onderling en het hele instinct versus verstand verhaal is ook bullshit verzonnen door mensen die moeite hebben dit te accepteren, er is geen fundamenteel verschil tussen mensen en de rest. Verkrachtingen, vreemdgaan, homofilie en zelfs necrofilie komt bij andere dieren ook gewoon voor.

Nu over goed en kwaad:

Dit wordt een beetje een oermens verhaal want daar ligt tenslotte de basis van ons gedrag.

Alles is gericht op overleven. Als je alleen leeft betekent dat simpelweg pakken wat je pakken kan, hoe meer voedsel hoe meer eigendommen hoe groter de kans dat je overleeft.

Maar we leven niet alleen, maar in een groep. Dan kan je namelijk de krachten bundelen en kan je bijvoorbeeld samen jagen op een grotere prooi, je kunt nederzettingen bouwen die beter bewaakt kunnen worden en terwijl de volwassen jagen en voedsel zoeken kunnen de bejaarden op de kinderen passen.

Als je in een groep leeft werkt het 'pakken wat je pakken kan' systeem niet meer, je kan niet stelen van mensen waar je mee samenwerkt want je krijgt ruzie. Bovendien krijg je niet meer voedsel door van elkaar te stelen maar kost het wel tijd. Moord levert wel veel bezittingen op maar is de nekslag voor de samenwerking en is dus ook niet handig. Om in een groep te leven heb je dus regels nodig, die regels zijn goed voor de groep maar niet altijd voor elk individu, als niemand het merkt is het nog steeds handig om van je buurman te stelen bijvoorbeeld. Om toch te zorgen dat iedereen zich er aan houdt moeten we iedereen die ze overtreedt gezamenlijk straffen en aan iedereen duidelijk maken welk gedrag goed en welk gedrag slecht is.

Dat is het hele goed en slecht verhaal. Goed is goed voor de samenleving, slecht is slecht voor de samenleving maar soms beter voor jou. In principe houden mensen zich aan de regels van de samenleving omdat de samenleving zekerheid en grote kans op overleving biedt maar voor iedereen kan je een situatie bedenken waarbij die persoon regels gaat overtreden. Waar de grens ligt is per persoon verschillend en hangt af van zoveel factoren, en zoals altijd helpen de uitersten zichzelf naar de klote. Aan de ene kant heb je criminelen die door mede-criminelen worden geliquideerd en aan de andere kant heb je mensen waar door iedereen misbruik van gemaakt wordt omdat ze 'te goed zijn voor deze wereld'. Alles wat daar tussen in zit kan succesvol zijn en bestaat dus ook.

Volgens mij heb ik nu wel genoeg getypt. Jezus wat een lap tekst.

Slecht.

Wat maakt baby's goed dan?

Mijn antwoord op deze vragen:er is geen eenduidig antwoord te geven op jou vragen, het hangt heel erg af van uiteenlopende factoren.
Zo spelen omgevingsfactoren een rol of een mens bijvoorbeeld vooral rationeel is ingesteld of puur op grond van gevoelens en emoties handelt. En soms is een mens zich duidelijk bewust van hun handelingen soms ook minder (automatisme).

voorbeeld: Je kan moeilijk van een braziliaans kind uit een ghetto verwachten dat het altruistisch is. Tuurlijk is het vooral egocentrisch, aangezien hun enigste doel overleven is. Kunnen zij hier wat aan doen? Nee, de omstandigheden dwingen het af. Heb je het goed is de kans bijvoorbeeld groter dat je altruistisch gerdag vertoont.

Bovendien is elk persoon anders (biologische aanleg). De 1 heeft
een grotere kans om egocentrisch te handelen. Zo wordt er bij psychopaten vaak daadwerkelijk een afwijking in de hersenen bemerkt.

Tja en fundamentele motieven achter agressie, macht, liefde?
Uiteenlopend, de 1 heeft seks omdat ie het lekker vind, de ander omdat het een kind wil, jongens doen het vaak ook om status ;). De 1 wil macht om mensen te helpen, de ander puur omdat het hem prikkelt, nog een een ander eveneens om status etc etc etc....

Al die "of statements" in je vragen slaan dus eigenlijk op pannenkoek als je het mij vraagt.

Mensen handelen op basis van emoties en proberen dan achteraf meestal voor zichzelf rationele argumenten te verzinnen waarom die keuze het beste was, en op een gegeven moment gaan ze nog zelf geloven dat hun keuzes op ratio gebaseerd zijn ook.

Voorbeeld: Je wil product x graag hebben want je bent er helemaal weg van. Je kijkt niet verder dan je neus lang is en er blijken allerhande nadelen en bijkomende kosten aan dit product te kleven. Mensen hebben dan heel snel de neiging om te zeggen dat ze bijvoorbeeld die kosten anders ook wel gemaakt zouden hebben langs andere weg of dat die nadelen helemaal niet zo erg zijn en dat de dus ook rationeel gezien toch de juiste keuze gemaakt hebben.

Persoonlijk vind ik overigens helemaal niks mis met handelen op basis van emoties, soms moet je ook gewoon doen wat je hart of gevoel je ingeeft. Alleen ik vind het daarbij ook helemaal niet erg om toe te geven (ook naar mezelf toe) dat er nou eenmaal nadelen aan bepaalde keuzes zitten. Dat is helemaal niet erg.

Of mensen altruïstisch zijn ingesteld vind ik ook een goeie vraag. Dit kun je denk ik globaal in 2 gradaties zien. Ik doe genoeg dingen waar ik niet direct persoonlijk voordeel van heb, zoals onbekende mensen volkomen belangeloos te hulp schieten in benarde situaties e.d. (Ik ben dan ook welhaast een modelburger) Er zijn genoeg mensen die dit niet doen en dus zeker niet altruïstisch zijn. In die zin ben ik dus altruïstisch. Toch moet ik bekennen dat in de gevallen die volgens dat eerste criterium onder altruïsme zouden vallen ik waarschijnlijk niks gedaan zou hebben als ik a: er niet van had geweten dat ik achteraf een schuldgevoel of een gevoel van lafheid had gehad als ik niks gedaan zou hebben, of b: er niet direct een fijn gevoel van had overgehouden (aardig gevonden worden e.d.)

Zo heb ik laatst een meisje op de been geholpen op straat die een flauwte had. Dit was een knap meisje van een jaar of 19. Dit kan ik eerlijk gezegd al geen altruïsme meer noemen ;) Ik weet bijvoorbeeld dat bij het andere uiterste (bijvoorbeeld een mannelijke zwerver op leeftijd) ik weleens heel hard door had kunnen lopen. De vraag is natuurlijk waar je de grens trekt en wanneer je nog wat doet. Interessant.

Geneigd tot het nastreven van primair het eigen belang, ja. Of dat slecht is? Hangt ervan af wat je als slecht bestempelt.

Ohh je moet echt Paulo Coelho - De Duivel en het Meisje lezen! :) Leuk en hiervoor zeker leerzaam.

Verder vind ik het echt een moeilijke vraag. Ik heb er wel over nagedacht, maar kom er niet goed uit. Het maakt me eigenlijk alleen in de war dus ben ik maar opgehouden er al te veel bij stil te staan.

Deze vragen komen uit het boek: Psychologie, een inleiding. Dit boek is algemeen geaccepteerd door universiteiten en wordt gebruikt als materiaal bij diverse opleidingen. Ik neem dus aan dat ze weten waar ze het over hebben. Er stond overigens ook bij dat er tot nu toe niemand is geweest die echt een totaal omvattend, duidelijk antwoord heeft kunnen geven op die vragen ;) In principe is er geen enkel antwoord goed of fout, het gaat erom wat je dénkt en daar kun je beter achter komen door over de vragen na te denken.

Ik ben het eens met wat je zegt, maar je komt er geen steek verder mee.
Mijn probleem: ik hou er niet van een betoog te schrijven over een tussenweg. Liever links of rechts.
Misschien schrijf ik wel twee betogen: één als advocate van de duivel en één als ... iemand die de mens goed vindt. Hoe zou je zo iemand kunnen noemen? Het moet natuurlijk een pakkende titel zijn :)

Ik hou het simpel. Men kan niet goed of slecht zijn in onwetendheid.

Dus: de mens is niet slecht, maar dom?

Kan ik me best in vinden. Misschien wordt dat de conclusie van mijn betoog... ;)

Ik ben eigenlijk wel heel benieuwd wat je hiermee bedoelt?

Ok. Simpel. Iedereen weet bijvoorbeeld dat asbest schadelijk is voor de gezondheid als het vrijkomt. Vroeger was dat niet zo, en dus maakte men veel dingen van asbest. Als ze het wel geweten hadden, en alsnog geen acties genomen hadden, dan zou dat slecht zijn. Maar in dit geval hebben ze wel actie genomen, en zijn ze dus wel goed bezig. Maar aan de andere kant zijn er nog zoveel dingen dat wij niet weten. Dat is meer dan wat wij wel weten, en zijn wij dus relatief onwetend.

En een ander punt is dat goed en kwaad niet echt vast staat. Iedereen heeft zijn eigen beeldvorming daarover, en is het dus moeilijk te zeggen of de mens nou goed of slecht is. Vaak als men slechte dingen doet is het omdat men niet veel beter weet.

Voor de geïnteresseerden onder ons, hier mijn betoog zoals ik het heb ingeleverd:

De onwetende mens
(door Emmy Kool)

Wat maakt een mens goed of slecht? Hiervoor zul je bij je eigen normen en waarden te raden moeten gaan. Maar zelfs dit oordeel is niet goed genoeg, want ik keur het vermoorden van mensen niet goed TENZIJ ze zichzelf moeten verdedigen en er zullen vast wel meer uitzonderingen zijn. Zo blijf je in cirkeltjes ronddraaien, want als je al niet weet wat je zelf precies vindt, hoe kun je dan oordelen over de mens in zijn algemeenheid? Met bovenstaand stukje heb ik al een aardige indicatie gegeven van de moeilijkheden die je tegenkomt bij zo’n vraag. Ik wil echter toch een poging wagen om de mens te beschrijven en mijn oordeel te geven over mijn eigen ‘soort’.

De mens en de natuur
In de natuur kan men niet spreken van goed of slecht. Deze begrippen zijn door de mens bedacht en komen dus niet voort uit de natuur. Als we aannemen dat de evolutietheorie klopt, kunnen we zeggen dat de mens afstamt van de aap, een dier dat wij niet goed of slecht noemen. In principe zou de mens dat dus ook niet zijn. Sinds wij onszelf echter als uitzondering zien – omdat we beschikken over iets wat volgens ons uitzonderlijk is: het vermogen tot redeneren – komen er ook menselijke begrippen bij kijken, waarmee we onszelf indelen.
Als je ons dieren noemt, zijn we dieren met driften, met instinct; we willen overleven. Maar de vraag is: hoe doen we dit? Wij kunnen namelijk nadenken over wat we doen en zelf beslissen of we datgene dan ook daadwerkelijk uitvoeren. Als je vindt dat niemand goed of slecht is, maar gewoon zijn instinct volgt, waar plaats je dan het denken over de dingen die je doet?
Sommige dieren sterven uit. Daarvan is de mens de oorzaak; met onze manier van leven en ons plezier in het o.a. neerschieten van dieren, roeien we ze uit. Wie vindt het erg dat ze uitsterven? De mens. Is de mens niet ontzettend dom te noemen als het vernietigt wat het niet kwijt wil? Ik pleit voor het volgende: mensen zijn niet slecht, mensen zijn ontwetend.

De mens en zijn persoonlijkheid
Er is aan de hand van de resultaten van bepaalde experimenten, onderzoek gedaan naar het verband tussen de persoonlijkheid en het gedrag van de mensen tijdens het experiment. Hier kwam uit dat er totaal geen verband was. De mensen die deden wat er van hen gevraagd werd en daar heel ver in gingen (bijv. met het toedienen van gevaarlijke schokken) scoorden niet anders op de persoonlijkheidstest dan de weigeraars. Hiermee wil ik duidelijk maken dat er omstandigheden bestaan waarin de situationele en sociale druk zo groot is dat ook ‘normale’ mensen in staat zijn tot wandaden.*

De opgroeiende mens
Ik hoor vaak dat baby’s goed zijn, maar eigenlijk ben ik het daar niet mee eens. Een baby is in principe hetzelfde als een jong dier: het is hulpeloos en volgt alleen zijn behoeften, totaal overgeleverd aan zijn verzorgers. Het moet nog leren zich bewust te worden van zichzelf, de wereld en zijn rol daarin. Een egoïstisch wezentje, wat opgevoed wordt zodat het kan functioneren in de maatschappij. Het kind krijgt aangewezen wat goed en slecht is en moet zich daaraan houden, anders zal dat nadelige gevolgen hebben. Maar ben je goed als je doet wat de regels je voorschrijven? Dan pas je je dus aan en is er niet meer te spreken van de ware natuur van de mens.

De mens en de maatschappij
De mens handelt altijd vanuit zichzelf. Velen zullen dit niet erkennen of toegeven, omdat ze misschien denken dat je dan niet sociaal bent. Volgens mij heeft dat er niks mee te maken. Je doet wat je denkt dat juist is. Goed voor jou of goed voor de maatschappij. Soms zijn dat tegengestelde belangen en dan moet je kiezen. Je denkt dat je moet kiezen voor de maatschappij, omdat dat goed is, dat is je immer geleerd. Eigenlijk komt dit omdat we onwetend zijn. We kunnen niet inschatten hoe de aarde eindigt, we weten niet wat ons doel hier op aarde is, in feite weten we niet eens wie we zelf zijn. Dat mensen beschikken over het vermogen tot redeneren, zegt niks. Het betekent dat we onze maatschappij indelen op een andere manier, omdat we gewoon met meer rekening moeten houden. Wie zegt dat de mens uitverkoren is? Ik ben blij dat ik na kan denken, dat ik kan schrijven, mezelf kan uiten. Maar was het niet veel makkelijker geweest als we ons over konden geven aan onze driften en ons lieten leiden door ons instinct? Want wanneer je iets ‘fout’ doet, zul je daar zelf nog het meest mee zitten. Je krijgt straf, opgelost, denkt de maatschappij. Maar in je hoofd blijft het spoken: ‘ik ben slecht, ik ben slecht, waarom heb ik dat gedaan?’ Zelfs dit is aangeleerd, het zogenaamde schuldgevoel. Alle regels die we met elkaar hebben afgesproken dienen ergens voor en ik vind het belangrijk dat ze nageleegd worden, omdat de mens niet anders kan dan elkaar overheersen. Iedereen gelijk, geen regels, geen toezicht, zou betekenen: een enorme puinhoop met nog meer doden dan daarvoor.

Bij dieren overleven de sterkste van de soort. Wanneer ze in groepen leven heeft de sterkste de meeste macht, deze leidt de groep. De zwakke dieren sterven, kunnen zelf dus niet voor (zwak) nageslacht zorgen en zo blijft de soort in stand. Bij mensen is dit in essentie hetzelfde: de sterkste (waaronder ook slimste, beste etc. valt) krijgt een leidende functie en houdt de samenleving draaiende. Doordat de mens kan redeneren vergaat het de zwakkeren echter anders: er wordt een oplossing voor gezocht. Er blijven mensen die vinden dat de zwakkere leden van de maatschappij moeten sterven, omdat dat beter is, maar de rest van de wereld probeert dit soort ideeën neer te drukken. Ze willen de zwakkeren helpen. Of dit komt door het aangeleerde schuld- en verantwoordelijkheidsgevoel of dat het de mens van nature siert, kan ik niet zeggen. Ook weet ik niet of het überhaupt goed is van de mens, er is immers sprake van een overbevolking, wat niet goed is voor de wereld in zijn algemeenheid (zoals de ozonlaag die aangetast wordt en dieren die lijden onder gebieden die plat worden gegooid om er huizen te bouwen voor al die mensen), maar het is geen kwade opzet.
De mens is niet goed of slecht, de mens is ontwetend.



* Ter voorbereiding van dit betoog heb ik het boek: ‘Psychologie, een inleiding’ bij de bibliotheek geleend. De interessante stukken heb ik doorgenomen. Sommige uitspraken in mijn tekst zijn (deels) afkomstig van informatie uit het boek. Ik heb niks letterlijk overgenomen, tenzij anders aangegeven.
Daarnaast heb ik een bericht geplaatst op het forum van scholieren.com waar ik allerlei reacties op kreeg. Het leuke van een forum is dat jij mensen aan het denken zet en zij jou verder helpen met hun reacties. In dit geval vond ik geen van allen echt interessant, maar ze maakten wel dat ik dingen uit ging sluiten en ook nadacht over waarom ik het niet vond kloppen wat ze zeiden.
Ten derde waren zowel vrienden als ouders een bron. Door in discussie te gaan zet je het voor jezelf op een rijtje en wordt de vraagstelling ook duidelijker. Dit betoog is het moeilijkste betoog dat ik ooit heb geschreven.

Weneer leren mensen nou eens dat we niet van de apen afstammen, we hadden een gezamelijke voorouder


wel een mooi stuk verder