Mus en zijn zus
 

Ze slapen onder wilgenkatjes,
die koppig knoppende botten,
als de winter vervalt in dooi
en tuinen om de tuin leiden

slapen ze, de donskuikende fladdervleugeltjes.
Wanneer de zware zwarte aarde leeft
En hun geel geopende bekjes
(met donzende harten)
zwijgen als de poes passeert.

De ouders kwetteren tetterend
in de hoogste takken van de bomen,
tsjielpende verwijten naar de hemel.

Wanneer ze met hun vlerkjes willen vliegen,
fladderen ze in hun dromen.

leuk:)
alliteratie komt soms een beetje gedwongen over, maar verder heel aardig.
Vooral:
donskuikende fladdervleugeltjes
heel leuk!

k heb niet echt iets boeiends te melden excuus

Mussen zijn zus (of zo) vind ik leuk, al is dat misschien niet eens de bedoeling. Mooie woorden gevonden om het beeld en de feel van vogeltjes te omschrijven. Het gedichtje heeft verder niet zoveel om het lijf, maar dat maakt het weer erg leuk.

Het doet me niet zo veel, maar het vogelidee komt wel over. Schattig.

Maar dit:
Die pretentieuze haakjestrend is echt één van de ergste dingen die DoP is overkomen. Als de donzende harten belangrijk genoeg zijn voor je gedicht, laat die haakjes dan weg; als ze niet belangrijk zijn, zet ze er dan sowieso niet in.
Echt, waar sláán die vieze haakjes op? Verpest het hele ding.

Ik vind haakjes wel oké, gebruik ze zelf ook wel: het is een toevoeging die tussen neus en lippen gemaakt wordt, en soms juist belangerijker is dan zónder haakjes, omdat de dingen die stiekem worden gezegd soms juist het er meest toe doen. Of het is een 'ingeheimneming' (wat een baggerwoord, sorry het is al laat en ik kan niets beters verzinnen...) van de schrijver naar de lezer toe, iets dat ingefluisterd wordt. Het is een leuk grapje dat tussendoor gemaakt wordt, een sarcastische noot of of wat dan ook: waar het op neerkomt is dat het niet over de grote kam der pretentieusheid te scheren is.

Ontopic blijven nu:

die koppig knoppende botten

vind ik wel bijzonder stoer. :D

Het is inderdaad een lief gedichtje. Erg veel diepgang kan ik er eigenlijk niet achter zoeken, het is gewoon zo'n snoezig 'laat je eventjes glimlachen'-gedichtje.

Oh, ik bedenk me net:

Ze slapen onder wilgenkatjes,
die koppig knoppende botten,
als de winter vervalt in dooi
en tuinen om de tuin leiden

slapen ze, de donskuikende fladdervleugeltjes.

Wie leidt wie nou om de tuin...?

En hoezo valt 'met donzende harten' daaronder? Volgens mij staat dat daar alleen maar omdat haakjes hier tegenwoordig in zijn.

Hartelijk dank voor de reacties. :) Ik zocht ook niets diepzinnigs te schrijven. De laatste tijd heb ik genoeg tijd om te staren naar de mussen (met kleintjes) op m'n terras :o , vandaar dit gedicht. Over de haakjes, had het op de computer geschreven, en wou iets met dat donzende doen, vandaar de haakjes. Eigenlijk vergeten weghalen. Haakjes zijn leuk, soms, maar misschien hier niet echt van toepassing. De winter leidt de tuinen om de tuin. Misschien komt het niet echt goed over wat ik bedoel.

Is het dan niet:

en tuinen om de tuin leidt

Aangezien de winter leidt en niet leiden? (anders krijg je inderdaad het idee van dat tuinen om de tuin leiden).
Ik kan weinig vernieuwends toevoegen maar vind 'm erg schattig. En normaal houd ik erg van diepzinnigheid en bla, maar dit bekoort ook erg;) (ik kan ze zo voor me plaatsen in onze eigen tuin:))