Gedicht 'verlatijnen'
 

Hey, ik post hier normaal nooit maar ik heb een PO voor latijn wat te maken heeft met dichten, en ik vroeg me af wat jullie er van vinden.
De opdracht is om van een letterlijke vertaling van een gedicht, een maar poëtische vertaling te maken.

De letterlijke vertaling is dit:

Aan wie geef ik het nieuwe aardige boekje,
zojuist met droge puimsteen gepolijst?
Cornelius, aan jou: want jij had de gewoonte
te vinden, dat mijn onbenulligheden iets [waard] waren,
reeds toen, toen jij het waagde als enige van de Italiërs
het hele tijdperk te ontvouwen in drie geschriften [=boeken],
geleerd, bij Juppiter, en vol [=het resultaat van] hard werken.
Pak daarom maar aan wat dit boekje ook is,
hoe het ook maar mag zijn; o beschermvrouw,
moge het meer dan één generatie/eeuw in stand blijven


En mijn 'vervorming' hiervan is:

Catullus zat eens te denken,
Aan wie hij zijn nieuwe, met puimsteen gepolijste boekje zou schenken
Hij dacht aan zijn vriend Cornelius,
Een vriend die altijd geloofde in catullus en dus,
Is hij het waard om te gedenken

Cornelius schreef zelf ook boeken,
Deed daarmee als eerste de wereldgeschiedenis uit de doeken
Hij deed dat met hard werken, ook volgens Zeus
Dus al heb je een andere mening, dan laat je de God geen keus,
Dan om jou sterfelijke ziel te vervloeken

Pak dit boekje nu maar snel
En aan de beschermvrouwe, vraag ik dan wel
of dit geschrift mag blijven bestaan
Ook al ben ik dan meerdere eeuwen vergaan
En raak tijdens het vertalen niet in de knel.


Ik begon met het cliché zinnetje omdat ik het op een Sinterklaar rijm wilde laten lijken. En omdat ik vind dat het de letterlijke vertaling ook een beetje wat van een sinterklaas rijm heeft.

Dus wat kan er beter en wat vinden jullie ervan?

Hm, is het niet meer 'Latijn vergedichten' dan?

Ik zou die Sinterklaasrijm echt niet doen, waarschijnlijk omdat iedereen met Sinterklaasrijm aan komt zetten. Misschien kan je wat meer halfrijm of alliteraties of metaforen gebruiken. Of een acrostichon, dan ben je zo de dichtpimp van de klas.

Wist ik maar wat al die termen betekenen... :(

Het was erg vermakelijk om te lezen, maar het lijkt me niet zo verstandig om Catullus met de dichtpiet te vergelijken ;)

Zeus en keus rijmt niet. :o
En verder kan ik jouw versie niet echt poëtisch noemen, aangezien een Sinterklaasgedicht dat in feite ook niet is. Ik zou er iets heel anders van maken, zoals Vidaaa zegt.

Bij poëtisch denk ik eerder aan:

Ieder ander was thuis, die de afgrond des Doods was ontkomen,
Die aan de krijg was ontsnapt en de zee. Maar hém alleen hield nog,
Schoon hij verlangde naar thuiskomst en gade, Kalypso, verheven
Bruid, een Godin der Godinnen, terug in haar welvende grotten,
Smachtend, dat híj haar echtgenoot ware...

(Timmermans, Hom. Od. I.11-15)

Het tegengestelde dus van jouw Sinterklaasvertaling, juist een 'groots en meeslepend'-gevoel, wat archaïsch taalgebruik hier en daar. Je mag de zinsstructuur ook niet zo beschadigen als jij hebt gedaan. Bovendien verliest jouw vertaling de ironie tegenover die idioot van een Cornelius (die je moet benadrukken), en waar haal je "Dus al heb je een andere mening, dan laat je de God geen keus,
Dan om jou sterfelijke ziel te vervloeken" vandaan? Maak de vertaling heel precies vanuit het Latijn, maar stel jezelf ten doel om elke zin zo mooi mogelijk te vertalen, zonder dat een corrector elk woord na gaat kijken. Je mag nooit hele zinsdelen of zinnen bedenken, elk idee moet wel in het origineel verborgen zitten.

ok bedankt, maar anders kwam ik niet uit met mijn rijmschema, vandaar.

ok, zo dan:

Catullus vroeg zich af
Aan wie hij het gepolijste boek nu moest geven
Toen kwam de wijze Cornelius in zijn gedachten
Uit wijsheid had hij de geschiedenis opgeschreven
Laat dit boek in zijn waarde,
Laat de goden dit boeiende boek beschermen,
U spreek ik aan, Athene, over dit ge
schrift, moge het meer dan één generatie in stand blijven

als je de woorden per regel telt, heb je trouwens (4) 9 8 7 6 7 8 9, ik weet niet of dat meerwaarde heeft maar vind het toch wel knap gedaan.