probeerseltje
 

een prachtige stilte
afgedwongen door het gevoel van perfectie
om uit te drukken wat er is gebeurd

enkel een fluisterende ademhaling
om het moment niet te verpesten

het was een romantiek als deze
die de stilte mogelijk maakte
een romantiek als deze
die de stilte waardig was

het verleden kent een geschiedenis
verder dan het heden alleen een vraagteken

het enige wat overblijft is het nu
deze romantiek
deze gevoelens

mijn herinneringen



commentaar, graag! ;)

Ietsje te verhalend. Laat de lezer zelf zoeken naar wat je wil zeggen, gebruikt wat meer metaforen, rijm. Speel met de taal. Vertrek vanuit je oorspronkelijke gevoel en fantaseer er dan verder op door.

Je gedicht doet me trouwens aan de stijl van een vriendin van me denken, zo erg dat ik bijna denk dat jij haar bent maar dat kan niet