brekende tranen
 

Brekende tranen


Brekende tranen op de rotsen van zelfrespect.
Woorden hebben niet langer kracht,
kleuren verliezen hun pracht.
Duizenden messen doorboren m'n innerste kracht.

De passie zoekt nu betere oorden op.
Rondom mij waait een dodelijke pest.
Men ziet enkel deze hoop mest.
Lange vingers zijn nu al wat er nog rest.




:o :)

Hm het gevoel dat je gedicht overbrengt is wel depressief, dat vind ik het positiefste van je gedicht. De tekst is soms wel cliché, bijvoorbeeld de rijm kracht-pracht-kracht.