Ze blijven leven
 

Een lang verlang verhaal over een zeeman
aan wal - te lallen over wat hij vroeger was geweest
en over mij, ze wou zo graag met hem mee
(waarheen)
De krachtpats van de golven voelen

Over een matroos die niet eens sterven wou
maar bij tijd en kassiewijle ging
En zo’n zeemeermin met hese haren
die hen allemaal verleidde: “Eén nachtje
in de door mij beminde zee”
of twee

Plots glijdt de dauw de lucht omhoog
om een wind van waas verlegen
Een liefde schuilt, zijn dood die huilt

Ze komen terug
ze blijven leven

Jammer dat de eerste strofe zo, tja, ongelukkig is uitgepakt in mijn ogen. Heel rommelig en vreemd, terwijl de rest zo goed is! Ik zou niet doorgelezen hebben als ik moe was, maar nu heb ik dat toch gedaan. Daar ben ik blij om want de rest loopt heel goed en het is leuk om te lezen. Ik heb het idee dat de eerste strofe nogal aan elkaar geplakt is en nergens over gaat. Misschien is dat in jouw ogen anders is, dat kan ook aan mij liggen :). Ik vind de rest dus wel heel tof :). Je slotzin(nen) zijn simpel maar toch treffend.

Ik vind de eerste strofe ook minder, ik struikel vooral over "ze wou zo graag met hem mee". De krachtpats vind ik wel mooi.
De tweede strofe is dan weer heel sterk. Hese haren <3. En de derde strofe vind ik het best.

Bedankt voor commentaar! :) Ik was inderdaad zelf ook een beetje ongelukkig over die eerste strofe, maar ik had een beeld voor me van zo'n lamme kapitein die alleen nog leeft op zijn herinneringen, en dat beeld móest en zou erin. Kon 'm dus niet wegstrepen en als ik het wilde veranderen kwam ik een beetje vast te zitten, maar ik ga het toch nog maar een keer proberen (y)

Goedzo :). Ik ken het idee van iets erin willen zetten en het was zo'n goed idee maar ik kan het dan niet goed verwoorden. Echt frustrerend vind ik dat :s.