Bij de psychiater
 

haar glimlach breekt
rode druppels vallen
lege bleke lippen
smelten samen met haar wangen

ze zit opgesloten in haar binnenste
de vragende hengels afwerend
ook al betaalt ze ervoor
sinds hij binnen wrong

Het einde vind ik best bijzonder, je eerste strofe te cliché:
die rode druppels, brekende glimlach - volgens mij zijn er originelere manier om verdriet te beschrijven.

Ik ben ook niet zo'n fan van tegenwoordige deelwoorden - van "de vragende hengels afwerend" zou ik "weert de vragende hengels af" - klinkt mooier, stoort ook niet in metrum e.d.

"ook al betaalt ze ervoor" is een zin die me om de één of andere reden wel aanspreekt. Misschien kun je in het vervolg proberen iets te doen met rijm, stijlmiddelen, pimp your poem etc.

Bedankt voor je reactie.
De eerste strofe is inderdaad vrij cliché, en ik zal aan stijlmiddelen enz denken bij mijn volgende gedicht.

Pimp your poems, wat mag dat zijn :(. Het klinkt afschuwelijk :bloos:. Vind ik.

Tja, zoals CSN al zei, ik vind ook de eerste strofe een beetje afgezaagd, als dat niet al te ongenuanceerd is. Maar er is wel opbouw in je gedicht. Het gáát ergens over. De laatste strofe heeft wel wat. Maar ik zou er toch nog eens naar kijken, volgens mij kan je hier nog wel meer uithalen :).

Haha ik vind 'pimp your poem' best leuk klinken eigenlijk. :D Wel een populaire zegswijze om uit te leggen wat er nog ontbreekt aan een dergelijk gedicht. Ik kan me dus eigenlijk alleen maar aansluiten bij CSN.

Jij zou eens een cursus moeten volgen.



Ik heb met dit gedichtje heel weinig. Het is een beetje kort en daardoor begrijp ik er niets van. Bouw het eens uit, roep ik dan.

Say what?