Het leven dat haar ogen verliet
 

Mijn haren, waaiden
al zwevend mee met de wind
Maar bewogen, mijn ogen
niet uit een labyrint
Van ongrijpbare
gevoelens en gedachten

Haar leed is niet meer te verzachten
naar een onbevangen en zorgeloos kind

Het leven, dat mijn ogen verliet

Verschrikkelijk mooi, angstaanjagend bijna :D

nee, kheb er niets op aan te merken

niet uit een labyrint
Van ongrijpbare
gevoelens en gedachten
die manier van schrijven spreekt me enorm aan :)

:o Dankjewel:)...

[betweter mode] Is het niet woeien?

Hij heeft iets magisch ofzo :)

wel heel mooi, maar ik snap hem niet helemaal...
ik zal het vanmiddag nog een keer lezen dan maar......

liefs
xxxxx
ludennis

Humz...ik snap em niet!

Tnxx allemaal:)
Gothic....woeien? :confused: .....volgens mij niet:)

En waar het gedicht precies over gaat....houd ik voor me.... :p

noh :(

vindt hem zoals gewoonlijk van je meid..

enorm goed..*erg..aangrijpend gedichtje *

heel mooi, zoals we van je gewend zijn.. Het woordgebruik spreekt me vooral altijd erg aan bij jou. Toppie.

Entheos

Norena&Entheos>>bedankt voor de lieve reacties:)

xxxx
Mariamne

geeen dank meis :)

Ik vinnem (zoals gewoonlijk) ook weer erug mooi. Vin echt dat je talent hebt.

Toch nog ff zeuren : Waarom staat in de titel 'dat haar ogen verliet', maar in je gedicht spreek je de hele tijd over 'mijn' en 'dat mijn ogen verliet'?
Reden of een foutje?

Liefs Kimry

Tnxx:)*glundert*....Wel Bewust gedaan: Voor de titel vond ik het wat mooier...wat afstand te houden (haar-vorm).....en dan in het gedicht uitgewerkt "dat het over mij gaat">>ik/mij -vorm....

xxxx