Vraagje pdd-nos
 

Als je vermoedens hebt dat je iets in de richting van pdd-nos zou hebben, waar kan je je dan laten onderzoeken?

Riagg of GGZ lijkt me. Ik zou eerst naar je huisarts gaan want waar je ook heen wil, in de meeste gevallen heb je toch een verwijsbrief nodig.

Ehm, hoe vermoed je zoiets eigenlijk. :confused:

Psychologe..Ik verzin het niet zomaar, hoor :)

Huisarts is inderdaad de beste oplossing. Die verwijzen door naar iets wat bij jou in de buurt zit. Kan een GGZ zijn, of een Riagg.. maar ook iets regionaals ofzo! Succes ermee!

===> Psychologie

Dus jouw psychologe vermoedt dat je pdd-nos hebt. Waarom geeft zij jou geen advies waar je je kunt laten testen en door wie dat gedaan moet worden?

Omdat ik er eerst over na moest denken of ik wel onderzocht wil worden. En toen kwam deze vraag in me op...

En, heb je al een keuze gemaakt? Weten je ouders hiervan?

Ja, mijn moeder, maar die laat het me zelf uitzoeken. Ik weet het echt niet, ik heb al wel veel symptomen gevonden die echt bij me passen. Het voordeel van laten onderzoeken is natuurlijk dat ik meer genade met mezelf zal hebben en weet waarom ik dingen doe. Maar het nadeel is dat ik mezelf dan zo afgeschreven voel..

Accepteer je jezelf wel? Zolang je accepteerdt dat je bepaalde eigenschappen hebt en ze verder je leven niet belemmeren, vraag ik me af of het wel nodig is om je te laten testen.

Ja, niet dus. Daarom vertelde m'n psych ook dat ze dit vermoedde, omdat ik mezelf dan misschien beter kan accepteren...

Je kan het ook zo zien: Als je je laat testen en er duidelijk wordt wat je dan al niet hebt, je hiermee aan de slag kan waardoor je leert omgaan met jouw 'ding'.

Ik snap in wat voor situatie je zit. Zelf ben ik al iets verder dan jij. Bij mij is er een diagnose gesteld. Aan de ene kant (zoals jij zei) het 'afgeschreven' gevoel. Als of je er niet meer bij hoort. Maar aan de andere kant kan het een bevrijding zijn. Er is niks om voor te schamen. Ik heb het er nog wel moeilijk mee maar ik weet dat ik er niks aan kan doen maar het wel een groot deel van m'n leven beperkt. Kijk, daar kan na zo'n diagnose naar gekeken worden. Je wordt geconfronteerd met jezelf maar uiteindelijk kom je er Sterker uit!

Ik hoop dat je hier wat aan hebt. Het is alleen al goed dat je ergens je strubbelingen verteld ;)

Naar wat voor psycholoog ga je? Valt die persoon onder een instantie of werkt hij/zij individueel? In hoeverre vertrouw je hem/haar? De laatste vraag dan maar :) Hoe lang zit je al bij die psycholoog?

Stel zelf je grens als je het ergens niet over wil hebben... :rolleyes:

Maar waarom accepteer je jezelf niet zoals je bent? Waarom heb je een test nodig om jezelf te accepteren? Meid, ik houd je niet tegen, maar mij lijkt het veel belangrijker dat je jezelf accepteert zoals je bent en niet te veel nadenkt waarom je bepaalde dingen doet.

Ja, punt om over na te denken..Ik zou mezelf wel willen accepteren, maar het is zo moeilijk. Daarom twijfel ik zo. Het kan zijn dat ik het nog moeilijker vindt om het te accepteren of juist makkelijker..

Dit kan trouwens beter naar psych, maar dat kan ik zelf natuurlijk niet doen..

Zulke dingen (je twijfels over waarom je je zou laten testen, de 'angsten' over wat als het negatief uitpakt, waarom zou het beter zijn om toch die testen te doen etc.) zijn belangrijk om Die juist met je psych te bespreken.
Het vertrouwen hebben in je psych, heeft tijd nodig. Openheid is heeeel belangrijk maar zelf weet ik dat dat moeilijk kan zijn.

Wat zijn je gedachtes nu over wat je ermee gaat doen?

Greetings ;)

Ja, dat is waar....
Ik weet het nog niet heel goed, ik voel me niet meer zo heel afgeschreven als eerst, dus dat is wel een pluspunt. Maandag spreek ik m'n psych weer, ik denk dat we het er dan nog wel weer over hebben!

zus, check pm :)