Kinderliedjes.
 

Er is niet veel over me te vertellen
maar het schijnen de kleine dingen te zijn die het 'm doen,
ik teken hartjes op papier wanneer ik aan het bellen ben -
en alleen, steeds diezelfde kinderliedjes te zingen.

Eén - twee - drie - vier, hoedje van, hoedje van
vroeger beet ik op mijn nagels maar ik wist te stoppen,
ik houd me bezig met vervlogen vertier.
Er was een tijd waarin ik stiekem op een brommertje reed
die oude rode, ja die, maar waarmee ik viel op de kasseienkoppen.
Toen zat er een gat in mijn knie.

Ik zag twee beren
meestal heb ik een hekel aan de liefde
ik leef te snel
maar het tij kan snel keren, mijn teennagels zijn immers rood gelakt.
Huilen kan ik niet, maar razend worden wel
ik ben zo'n iemand die van houden van helemaal niets bakt.

Zakdoekje leggen
niemand zeggen, maar dit zijn mijn geheimen
het grappige is dat ze niets met elkaar te maken hebben
en toch wel op elkaar rijmen.

Het idee is wel echt heel leuk. De uitwerking (en met name de vorm eigenlijk) vind ik iets minder.
Waarom schrijf je bij de laatste regel van de eerste strofe 'te zingen'? Dat klopt in mijn ogen grammaticaal niet helemaal.
Ik vind het jammer dat sommige regels zo lang zijn vergeleken met andere regels. Zou je daar niet iets aan kunnen veranderen?
Verder vind ik 'zo'n iemand' niet echt mooi Nederlands.

Ik moest je gedicht een paar keer lezen voordat ik het snapte, maar eenmaal het ritme opgepikt te hebben vind ik (zoals Reem zegt) dat de ideeën heel mooi zijn.
Als je de delen iets wat meer in geheel plaatst en alle strofes beter op te volgen zouden zijn, zou de uitwerking misschien een beter effect hebben. (Maar misschien ligt dat gewoon aan mijn traag verstand dat nog verdoofd is door de examens. :o)

Ja, wat zij zeggen eigenlijk, leuk idee maar mindere uitwerking.

Ik vind dat je soms heel subtiel rijmt, dan is het mooi, maar dat je ook een paar keer érg gedwongen rijmt: 'ja, die, maar waarmee ik viel op de kasseienkoppen' vond ik een hele rare zin. En dan de laatste zin van de derde strofe, die vind ik verschrikkelijk, terwijl dat daarvoor juist wel leuk is.

De laatste strofe vind ik trouwens tof.