'Levensjaar is 80.000 euro waard'
 

Levensjaar mag 80 mille kosten

Een behandeling die meer dan 80.000 euro kost en die de levensverwachting van een patiënt 'maar' met één jaar verlengt, zou niet meer door de basisverzekering vergoed moeten worden. Dat adviseert de Raad voor de Volksgezondheid en Zorg (RVZ) aan minister Hoogervorst. Op deze manier zouden de kosten van de basisverzekering in de hand gehouden moeten worden.

Volgens de raad worden beslissingen over het al dan niet vergoeden van behandelingen op dit moment erg willekeurig genomen. Daarom moeten er objectieve criteria komen. Hoe erger de ziekte, hoe eerder de behandeling vergoed moet worden. Hierbij moet echter wel gelet worden op de kosteneffectiviteit van de behandeling. Als een behandeling veel kost maar relatief weinig oplevert, zouden patiënten zich aanvullend moeten verzekeren of de behandeling zelf moeten betalen.

De RVZ heeft verder het idee om ook het criterium 'rechtvaardigheid' te gebruiken bij het beslissen of een behandeling wel of niet vergoed wordt. Hierbij zou gelet moeten worden op draagkracht, gezinssituatie, risicogedrag en leeftijd van de patiënt. De uitwerking van dit plan komt waarschijnlijk aan het eind van dit jaar.

Originele bron

Is het juist om een kosten/baten afweging te maken over het leven van mensen?
Zo ja, wat is voor jou een grens?

Ik denk niet dat het de juiste maatstaaf is. Voor een 25-jarige is een levensjaar volgens mij relatief meer waard dan voor een 80-jarige.

Ik kan hier nu wel een heel idealistisch praatje gaan houden over het idee dat iedereen geholpen zou moeten worden, hoe duur de behandeling ook is, maar dat is gewoon niet mogelijk. Ik vind het dus prima als je zoiets in cijfers probeert uit te drukken, want in de huidige westerse cultuur zul je je beslissingen daar toch op moeten baseren.

Een levensjaar voor een vijftien jarige is misschien nog wel meer waard dan een extra levensjaar voor een negentig jarige. Ik vind het maar een moeilijke zaak.

Ja, en om ook iets zinnigs te zeggen: het leven van een twintigjarige lijkt me waardevoller dan dat van een vijfentachtigjarige.

Ik kan het wel begrijpen. Het getuigd wel van lef om arbitrair de grens te trekken bij 80.000. Toch lijkt het me moeilijk om tegen de ene terminaal zieke te zeggen "jij wel" en "jij niet" tegen de duurdere terminaal zieke. Beter is dan om een lager basisbedrag te nemen en meer de nadruk te leggen op aanvullend verzekeren ed.

Ik vind dit niet erg

Hangt er van af, als het gaat om een dure operatie voor een kind dat met een open rug is geboren, dan is het het niet waard, want die worden hoogstens 2 jaar en zullen zich nooit ontwikkelen.

Risicogedrag mogen ze voor mijn part meewegen. Gezinssituatie zie ik het raakvlak niet van. Leeftijd uiteraard. Draagkracht moet niet meewegen, anders krijg je weer vertoningen dat iemand die minder dan minimumloon verdient niks vergoed krijgt en maar dood moet gaan omdat de grenzen voor draagkracht krom getrokken worden.

Als je je afvraagt of het 'juist' is om een kosten/baten-afweging te maken, stel je jezelf de verkeerde vraag. Zo'n afweging is namelijk het noodzakelijk gevolg van het hebben van beperkte middelen. Die 80.000 euro die je besteedt aan het verlengen van een levensjaar, kun je immers ook besteden aan andere dingen, die wellicht meer mensenlevens kunnen redden. (wetenschappelijk onderzoek, ontwikkelingshulp e.d.)

Ofwel, het geld dat ze zo besparen, kunnen ze dus weer voor onderzoek gebruiken?

Tien punten.

In de NRC van vandaag vond ik het een beetje krom staan, het artikel van De Volkskrant was duidelijk en zette ook flink wat aan- en opmerkingen erbij die hout snijden.
Maar vinden jullie ook niet dat ziektes waar je niks aan kan doen, veel meer geld moeten krijgen dan mensen die het zelf verknalt hebben?

Ja, en in andere culturen hebben ze het makkelijk, daar krijgt gewoon iedereen inadequate zorg ;)

Op een mens mag je in medisch opzicht niet besparen, ookal staan de prognoses heel slecht.

Nee, want verknallen is niet meetbaar. :)

Kind met open rug + waterhoofd, niet levensvatbaar. met 43 operaties is het leven tot hoogstens twee jaar te redden.

Geld dat nog steeds?

Nouja, ik ben opzich wel voor een opschorting van de dekking van ziektekostenverzekeringen als mensen geweld plegen tegen, bijvoorbeeld, personeel op de spoedeisende hulp.

Ja, als de ouders het willen. Trouwens is dit wel een absurd voorbeeld. :)
Neem nu iemand die kanker heeft en een kans die onder de 5% ligt, wil je die mensen dan ook niet meer behandelen ookal willen zij dat zelf wel?

In mijn ogen heeft ieder mens recht op alle medische hulp die mogelijk is, ookal kan het soms heel zinloos overkomen.

Over het algemeen zijn die mensen in de war.

Ja goed, ons zorgstelsel is natuurlijk ook enigszins inadequaat, want er zijn nog voldoende mensen die wij niet kunnen helpen. In principe kan een dergelijke "theorie" dus gelden voor elke cultuur en maatschappij, alleen zul je andere maatstaven en limieten moeten stellen.

Een goede vriendin van me is ziek geworden toen ze een half jaar in the middle of nowhere in Suriname zat. Dat is best een probleem ;)

Dat zijn gevaarlijke uitspraken, Wouter :)

Het komt voor. Persoonlijk beschouw ik het als marteling als ouders hun kind zoiets aandoen, want behalve pijn is zo'n kind zich nergens van bewust.

Als er geen kans van overleven bestaat dan mag men zich achter de oren krabben of alles nog wel volledig vergoed moet worden, zeker als het over extreem dure behandelingen gaat.

Voor de rest moeten er geen limieten op zijn, behalve dan dat ze voor mijn part orgaandonoren voorrang mogen geven op wachtlijsten als ze zelf een orgaan nodig hebben. Kwestie van belonen van inzet.

Over het algemeen zal een dokter de ouders ook duidelijk maken dat behandelen zinloos is. Trouwens zijn dat ook geen representatieve voorbeelden, ik denk dat je eerder richting mensen met kanker moet denken.

bla bla bla..

ik wilde een heel verhaal gaan schrijven over hoeveel het gemiddeld gezien allemaal uitmaakt, maar ik heb er geen zin..

het komt er op neer dat het voor mij geen reet uitmaakt als ik 1 euro per maand meer moet betalen als mensen daardoor hun 80 of 15 jarige leven 1 jaar kunnen rekken..

Dit is niet waar.

In het ErasmusMC in Rotterdam is al een regeling dat het personeel een behandeling mag weigeren als de patient zeer agressief is.

Volgens mij gaat het gewoon om definitief terminale patiënten, dus patiënten die een nihile kans hebben om het volgende jaar te halen. 5% is niet nihil.

5% Betekent, als je het even heel zakelijk berekent, gewoon dat je nog 20 jaar onder de gemiddelde verwachte levensduur moet zitten. Als een 70-jarige dus een 5% overlevingskans heeft na een behandeling van meer dan 80.000 euro, krijgt hij geen behandeling vergoed. Zouden ze het ook zo berekenen?

Helaas, wel dus. :)
(lekker, welles-nietes zonder bronnen)

Ik was al bang geworden dat ik de enige was met deze mening. :s

Het is voor mij onbegrijpelijk dat mensen zo gemakkelijk doen over het beslissen over mensenlevens. 'Een 80-jarige is minder waard' zeggen velen. Ik vraag me af of ze dat ook in het gezicht van een 80-jarige mens durven te zeggen. Zo'n persoon kan nog zoveel geluk beleven, maar sommigen vinden een iets lagere premie blijkbaar gewichtiger. En dat terwijl hier bijna alleen maar hoger opgelijden zitten, die later meer dan genoeg geld zullen overhouden. :rolleyes:

Leuk en aardig natuurlijk, iedereen altijd maar blijven verzorgen. Maar waar wil je het geld dat daarvoor nodig is vandaan halen? Wat ben je bereid als samenleving in te leveren? Voor zijn is makkelijk, maar waar ben je dan tegen?

Agree.

Je hebt maar beperkt geld, dus je moet zulke afwegingen wel maken. Hetzelfde in het verkeer: met bepaalde maatregelen zul je misschien maar een paar mensenlevens kunnen besparen en dan is de vraag: hoeveel is een mensenleven waard?

Ik vind dit soort dingen heel moeilijk. Aan de ene kant kun je iemand eigenlijk geen behandeling weigeren, maar aan de andere kant moet je toch een soort van kosten-baten afweging maken om de kosten in de hand te houden. Want een overlevingskans van 2 % is nog altijd meer dan 0 % (=geen behandeling..)

Volgens mij snap je het werkelijke probleem nog niet. Het is niet alsof je de keuze hebt om iedereen de maximaal mogelijke overlevingskans te geven. Zo veel geld is er simpelweg niet.

Medische zorg is schaars, dus in beginsel zou er iets van een selectiemechanisme moeten zijn. Niet iedereen kan (meteen) geholpen worden. Nu we niet willen oordelen over andermans leven moeten we gewoon een 'wie het eerst komt'-systeem blijven gebruiken.

Als er bijvoorbeeld een donor-orgaan te vergeven is, dan komt de tachtigjarige die stug gerookt heeft eerder in aanmerking dan de veelbelovende jonge manager, als die oude man van tachtig eerder op de wachtlijst stond. Je kunt niet treden in de beoordeling van de levenswaarde van een ander.

Dat neemt natuurlijk niet weg dat er nog steeds wel mechanismen zijn die moeten waarborgen dat de beschikbare medische zorg zo goed mogelijk over de mensen wordt gespreid, dus bijvoorbeeld in klemmende gevallen met weining beschikbare zorg alleen iemand uit levensgevaar helpen en niet langer dan strikt noodzakelijk ruimte in een ziekenhuisbed laten innemen.

ik vind dat je dit niet puur financieel moet regelen. natuurlijk moet je naar de kosten regelen; maar ik denk dat het geen kwaad kan om 'eigen verantwoordelijkheid' mee te rekenen in het budget.

dus stel, je geeft iedereen een bepaalt medisch budget. en dan voor bv 25 jaar, want als iemand het ene jaar toevallig 100.000 euro kost en dan daarna 25.000, kost-ie minder dan iemand die 2x 80k kost.

voor iemand die rookt, trek je 10% van zn budget af. voor iemand die drugs (mis)bruikt, ook 10%. zoiets. voor iemand die heel gezond leeft, 10% erbij. (bv lidmaatschap sportclub met geregistreerde begeleiding, das dan 5% extra of zo).

Bij alle respect, maar als je ziet wat voor gigantische bedragen de zorgverzekeraars elk jaar alleen al uitgeven aan de behandeling van sportblessures en gevolgsletseldan kun je toch moeilijk stellen dat zulke praktijken beloond moeten worden. :)
Hoe zit het dan met bijvoorbeeld gezond eten? Ik persoonlijk eet heel gezond en let er ook goed op, terwijl ik wel regelmatig tabakswaar nuttig, terwijl er mensen zijn die niet roken maar wel elke avond uit de frituur eten. Ook absoluut ongezond. En zo kun je wel een legio aan voorbeelden bedenken.

Verder lijkt het kosten aspect mij ook moeilijk, de staat zal dan voor iedere burger zijn levensstijl moeten controleren. Dit is niet alleen een enorme ingreep in het persoonlijke leven van de mensen en hun privacy, maar het zal daarnaast ook nogeens honderden miljoenen kosten als je dat voor iedere burger wil doen.

Omdat het nauwelijks realiseerbaar is zie ik er meer in mensen bewust te maken met voorlichting, het ontmoedigen van roken voor hoge belastingen, en het financieel aantrekkelijk houden van sporten. :)

Wat dacht je nou echt? Dat dit zou werken? Je kan mensen toch geen zorg ontzeggen omdat ze chronisch ziek zijn of een serie dure operaties nodig hebben? Dat systeem deugt echt van geen kant.

Klopt, maar die 80.000 euro-vraag is gesteld om een discussie te starten.

Je moet het ook niet zien als het afwegen van 25-jarigen tegen 96-jarigen, of iemand die zijn zorgbudget 'opgebruikt' heeft.

Het gaat ook NIET om het leven te redden van iemand die 25 is.


Het is meer een discussie over deze onderwerpen:

- Als je iemands leven kunt rekken met een jaar (1 jaar!), maar het kost 80.000 euro, is dat het dan waard?
En een miljoen euro?
En als die persoon 99 jaar is?

En ietsje preciezer:
- Iemand heeft een nare ziekte en gaat binnenkort dood. 100% zeker. Uitgezaaide kanker ofzo; echt naar, en echt gegarandeerd terminaal. Binnen 6 maanden gaat hij/zij dood.
Stel dat er een behandeling is die deze persoon nog een jaar (1 jaar) extra geeft. Maar daarna is-ie echt dood. Geen redden meer aan.
Zou je dat doen, als die behandeling 1000 euro kost?
En een miljoen euro?
En een miljoen euro, maar dan maar voor 3 maanden extra?


Nou ja, dat soort dingen dus.

Dat wordt over het algemeen sowieso al meegenomen in dergelijke berekeningen. Individueel wordt de huidige levenskwaliteit meegenomen. Een 25-jarig kasplantje is weer minder 'waard' dan een 80-jarige gezonde bejaarde bijvoorbeeld.

En ja, het is logisch dat je levensjaren in geld uitdrukt, dit om kosten/baten analyses te kunnen maken. Je kunt wel voor een paar miljard een bepaalde weg veiliger maken, maar als dat 1 verkeersdode per jaar scheeld wegen de kosten gewoon niet tegen de baten op.

Het punt is dat hier gezegd wordt dat een levensjaar tachtigduizend euro waard is. Dat zou dan niet kloppen.

Het is ook geen deductie, het is een maatstaf.

En heel stiekem gebeurt het nu al dat er mannetjes bezig zijn te bepalen hoeveel jij nog waard bent en hoeveel er nog aan jou besteedt mag worden. Wel goed dat ze het nu ook hardop zeggen, het wordt hoog tijd dat de gemiddelde Nederlander beseft dat gezondsheidszorg focking duur is en dat roken/extreem drinken/je iedere dag vol proppen niet alleen schadelijk is voor jezelf, maar ook voor je medemens.

Tsja, hadden we de solidariteitsgedachte vn het echte ouderwetse ziekenfonds maar niet af moeten schaffen. In ruil voor marktwerking zodat verzekeringsmaatschappijen hun winstmarge konden opkrikken hebben we dit soort netelige kwesties gekregen, en de premies zijn er alleen maar nog hoger door geworden.

Euh, dat wordt helemaal niet stiekem gedaan hoor, daar zijn gewoon maatstaven voor, en het is gewoon belangrijk een prijskaartje aan een mensenleven te kunnen hangen om kosten/baten af te kunnen wegen :)

Nederland is een van de rijskte landen ter wereld. Het geld is er wel, maar de wil om dit aan 'nutteloze' mensen te besteden ontbreekt. Het is uiteraard (economisch gezien) veel nuttiger om duizenden euro's te steken in onderwijs, infrastructuur, ondernemerssteun, etc., dan aan uitgeputte oudjes, die enkel zullen teren op de maatschappij. Maar het zijn die oudjes die dit land hebben gebracht naar waar het nu is. Dat negerend, zegt de nieuwe generatie bedankt voor hetgeen je nalaat, maar je bent nu nutteloos, je krijgt nog een beetje zorg, en sterf maar snel. :s

Er is niets mis met ziek worden en doodgaan als je de statistische levensverwachting van jouw leeftijdscategorie eenmaal hebt bereikt.

Dat oude mensen doodgaan is normaal, en ziek worden is de beste manier om dat doel te bereiken.

Enzo is het maar net. Mensen gaan nou eenmaal dood, en zorg is schaars en erg duur.

Elk persoon zo lang mogelijk aan de beademing houden heeft gewoon geen enkel zinnig nut, en druist ook nog eens tegen de menselijke genen in. Doodgaan is namelijk de normaalste zaak ter wereld, en dood door ouderdom is en blijft de mooiste manier om dood te gaan. In 99% van de gevallen is er geen enkele reden om dat op te rekken.

Het blijft natuurlijk altijd lullig voor de familie, maargoed, risico van het leven.

Ik snap de drukte erover zowiezo neit helemaal. Mijn opa had enkele jaren geleden staar, hij was aan eht aftakelen als een gek en nut om hem te behandelen aan zijn staar, was dat er? Euh, niet echt, want het viel in het niet bij de andere kwaaltjes die hij had.
Ik was opgelucht toen hij eenmaal dood was, eindelijk rust voor die oude man.

Was er voor elk kwaaltje een medische oplossing geweest? Jahoor, bijna alles was goed te behandelen, maar nut? Nee. Waarom zou je iemand die oud en op is, nog willen opereren? Zodat hij met veel pijn en moeite nog wat daagjes ouder kan worden? Nutteloos toch..

Verbeteren van de kwaliteit van leven. Wat je dan nog hebt is wel beter dan als je er niks aan zou doen. Niet alles is gericht op verlenging van het leven.
Verder behandelen ze zelfs nog echt oude mensen. Zelfs die hebben nog een levensverwachting van een aantal jaren (ergens tussen de 3 en de 5 uit mijn hoofd) dus waarom niet.
Maar goed, dit zijn altijd beslissingen die moeten worden afgewogen. Op een goede manier en niet alleen op het argument geld.

Kwaliteit van leven verbeter je niet met ingrijpende operaties en narcoses ed hoor. Die verbeter je met pijnstillers. Operaties op hoge leeftijd verminderen de kwaliteit van leven alleen maar als ik mn oma mag geloven.

Mijn oma is toch een stuk beter geworden van haar nieuwe knie, kan ik je vertellen.

Een nieuwe knie of botbreuk ofzo repareren kan ik nog wel inkomen.

Maar ouderen die je ziet aftakelen keer op keer proberen op te lappen?

Beetje zoals met prins Claus, een man waar je werkelijk niks meer aan hebt, ziet dat die vent niets liever wilt dan doodgaan, dat ie compleet op is, en hem toch keer op keer weer oplappen.

Niet mijn pakkie an.

Soms wel hoor, hangt er echt maar helemaal van af wat het probleem is. Heb je een flinke tumor in je darm die de boel afsluit dan ben je toch wel blij als ze die eruit halen, ook al zitten er al metastasen in je lever (en ben je dus niet meer te genezen) Dat terwijl een darmoperatie echt niet een fijne of kleine operatie is.
Ik kan echt zoveel meer bedenken wat best wel meer is als een simpel pijnstillertje. Als je denkt dat dat het enige is wat kwaliteit van leven verbetert vind ik dat getuigen van behoorlijk weinig kennis van dit soort zaken.