Nog voor het ontbijt
 

Nog voor het ontbijt

De dag die opstaat is als
nieuwe verf kopen en het
eerste geel zachtjes kussen
op het doek.

De wereld komt zichzelf
aanprijzen als landschap-
schilderij en verdrijft de
zwart-wit getinte dromen.

Achter de blauwere lucht
werpt de nacht zich samen:
het trillen van het voortijds
zwijgen laat de winden blazen.

Zo betrekkelijk eenvoudig om,
vijftig kwaststreken later, te
ontdekken dat het donkere raam
dagdagelijkse sprookjes omarmt.

mooie beginzin, mooi taalgebruik, mooie beelden, mooie slotzin. mooi! :)

Klinkt erg mooi, heb nog even moeite om de precieze betekenis uit de lucht te grijpen... Ga m nog wel n keer lezen:)

x

Ik vind deze lief. Dit zal je waarschijnlijk niet zo graag horen, maar ik zie het helemaal voor me: ergens in de bossen, in ochtendjas voor het raam met een kop thee in je hand en nog wat slaperig kijken naar de zonsopgang.
Je metaforen vind ik mooi, dat alles rond schilderen draait in plaats van gewoon zonsopgang te schrijven. :)

Ben het met Gidi eens, je taalgebruik vind ik erg leuk.

Ik vind je taalgebruik niet zo mooi eigenlijk. Het is nogal inconsequent, de eerste regels

"Nog voor het ontbijt

De dag die opstaat is als
nieuwe verf kopen "

geven de indruk dat er een vrij nuchtere, scherpzinnige kijk op het leven komt, maar dan ga je over op "mooie" verwoordingen die imo niet iets toevoegen maar meer op zichzelf staan en wordt het wat tam en oninteressant. In de laatste strofe begin je dan weer met

"Zo betrekkelijk eenvoudig om,
vijftig kwaststreken later"

en hoop ik dat de scherpzinnige blik alsnog naar voren komt, maar dat gebeurt niet.


Maar het is vast ook niet je bedoeling geweest om te schrijven wat ik verwachtte, en ik zou dan even kijken of je de zinnen die ik aanhaalde misschien kan veranderen zodat ze beter bij de rest passen.

Ik had er nog nooit zo naar gekeken, maar nu je het zegt begrijp ik wat je bedoelt. Zal eens denken om de zinnen aan te passen zodat het geheel wat meer overeen komt. Dank je wel om het op te merken! :)