downie ja of nee.
 

Hallo allemaal.

Ik had het laatst over babies krijgen en wel of niet testen.

het zit zo ik heb een zus met het Syndroom van Down, hierdoor is bij mij de kans op het krijgen van een kindje met het Syndroom van Down, aanzienlijk groter dan bij andere vrouwen.

Nu is het zo dat doordat ik bij de risico groep hoor ik een test kan laten doen al heel vroeg in de zwangerschap. Hieruit kunnen ze halen of mijn kindje dan wel of niet die afwijking heeft.

Ik zei al meteen ik laat die test niet doen want het maakt mij niet uit of het kindje nu wel of niet het downsyndroom heeft ik wil het toch wel.

Mijn vriend die ik er later mee confronteerde zei dat ik juist wel de test moet laten en doen al is het alleen maar om voorbeeid te zijn.

Wat zouden jullie doen. zouden jullie de test laten doen en als dan blijkt dat het down syndroom is wat dan?

Ik zou de test denk ik wel doen. Als blijkt dat het kind het syndroom van down heeft kan ik me alvast erop voorbereiden, speciale aanpassigen doen, informatie zoeken enz. (al zul jij er natuurlijk al meer over weten).
Verder zou ik niks doen, ik zou het kind toch willen.

Niet laten testen. Je weet dat er veel kans is op down maar dat is voor jou meer een bijzaak als je het vergelijkt met wel of geen kind willen. Je wilt een kind dus met of zonder down, je wil het.

ja presies, en wat mijn moder zei is dat als je het laat testen ze er in het ziekenhuis al vanuit gaan dat je het weg laat halen, en ik wil die discussie gewoon niet aan gaan.

Je kunt je laten testen zodat je je alvast kunt voorbereiden met het regelen van opvang, misschien andere babyspullen, extra begeleiding bij de bevalling, dat soort dingen. Als ze in het ziekenhuis er van uit gaan dat je bij een positieve uitslag meteen een abortus wil, zijn ze stom in het ziekenhuis zeg je gewoon dat je het daarvoor niet test, dat accepteren ze dan heus wel en anders zijn ze wel érg stom .

Maar als jij een test niet nodig vindt, dan laat je het lekker niet testen :). Mocht je tijdens een zwangerschap van gedachten veranderen hierover, nou, dan verander je lekker van gedachten en laat je het toch testen. Kan altijd nog.

ik zou het absoluut laten testen.

Houd het hoofdargument goed in de gaten. Ondanks wat anderen zeggen.
Het argument om te laten testen om zo goed voor te kunnen bereiden vind ik een beetje slap.
Net zoals 'ik koop onbreekbare kopjes zodat m'n kristallen glazen niet stuk kunnen vallen'.
Ik denk dat als je baby wel Down heeft, je vanzelf begeleid wordt en er mogelijkheden worden aangerijkt.

Ik denk dat je tijdens de zwangerschap minder stress zult hebben als je niet laat testen want het maakt je toch niets uit? Het is al gewenst!!! Stres werkt alleen maar nadelig
:cool:

Sterkte!

Ik zou het persoonlijk wel laten testen, maar uiteindelijk moet je dat toch zelf beslissen. Bedenk wel dat er bij een vruchtwaterpunctie een klein risico voor het kind bestaat. Sterkte met kiezen :).

Ik zou de risiso's ook tegen elkaar af laten wegen. Is zo'n test risicovol? Zou je je kindje ermee kunnen beschadigen? En tja, voorbereiden op een kindje met Downsyndroom, zo gek veel voorbereiding heb je daar toch niet voor nodig? (als ik fout zit dan spijt het me, jij weet er meer vanaf denk ik).

En het kindje is toch al wel gewenst, gezond of niet dus tja, ik zou eerst eens kijken of het niet teveel risico's meebrengt, mocht je het overwegen.

Succes :).

Ik denk juist dat als je het niet zeker weet, je blijft twijfelen.

Mjin moeder heeft toen ze zwanger was van mij, rode hond (geloof ik) gekregen. Ze wilde toen testen of het met mij nog allemaal goed was. Het ziekenhuis wilde dat in eerste instantie niet toestaan omdat ze bang waren dat ze abortus zou plegen als het niet goed zat. Maar ze heeft duidelijk gemaakt dat dat niet de reden was, dat ze alleen niet zag zitten om nog 6 maanden te gaan stressen over of er wel of niet iets mis was.


TS, je moet gewoon doen waar jij je het prettigste bij voelt. En zoals Sarah zegt: je kan altijd later nog van gedachten veranderen en alsnog laten testen.

Test doen en als het een kindje met down is weg laten halen. Ik ken alleen maar mensen met een gehandicapt kind die alleen maar problemen hebben met verzekeringen,overheid en andere instanties.

Heel egoistisch maar dat wil ik laten niet hebben.

Ik heb een gehandicapt zusje. Mijn ouders hebben veel narigheid met instanties ed. maar ze houden heel veel van mijn zusje en ze hadden denk ik haar niet weg laten halen als ze wisten dat ze een gehandicapt kindje zouden krijgen.

Met zwaar en meervoudig gehandicapten is de zorg vaak heel zwaar maar ik denk dat met een kindje met het syndroom van Down heel goed te leven valt. Buiten de narigheid kan je heel veel plezier en lol hebben met gehandicapten (niet altijd met alle gehandicapten). Het zijn net zo goed mensen, je kan net zo goed van hen houden. Ik denk dat mensen met het syndroom van Down ook heel goed gelukkig kunnen zijn...

Maar zoals Estar wel zegt, ik zou ook geen kindje met een handicap willen. Ik zou het niet weg laten halen (denk ik, dat kan ik nu niet zeggen) maar ik weet nu wat er allemaal bij komt kijken en ik wil zoiets later (liever) niet.

Ik zou de test laten doen en voor abortus kiezen als het een downie is.

En ook omdat zo'n kind ZOOOOOOOOVEEL van je vergt.

Lijkt me er aan liggen in welke mate het kind het heeft...maar ik weet niet of je dat met zo'n test ook vast kunt stellen.

Zelf zou ik het wel willen weten als ik er veel kans op had, niet om het wel of niet krijgen van de baby, maar idd om me voor te kunnen bereiden en ook om niet (onnodig) in onwetendheid te zitten. (Dit natuurlijk wel mits er niet al te veel risico's verbonden zijn aan zo'n test voor kind en moeder.)

Ik zou het wel willen weten ja. Anders zit je de hele tijd in onzekerheid ed.

Of ik het kind dan zou willen houden kan ik nu niet zeggen. Dat ligt aan de situatie waarin ik me bevind op het moment dat ik een kind wil.

Ik zou de test wel laten doen, en als blijkt dat het kindje het sydroom van down heeft zou ik het weg laten halen. Klinkt misschien wat hard, maar met de gevolgen die het met zich meebrengt zou ik niet willen leven. Voor het kind (vrucht eigenlijk) maakt het toch niks uit, het heeft op dat moment geen bewustzijn.

Ik vind downie wel een vreselijk tenenkrommende benaming trouwens.

Dat dacht ik serieus net ook! Het klinkt een beetje denigrerend..

Downie lijkt op Brownie.

Als of het koekjes zijn... :(

Die vruchtwaterpunctie test kan een spontane abortus opwekken (N) Ik weet niet of ik dit wel zou willen..

ik zou het wel laten testen, precies om de reden die je vriend aangeeft.

Pas op het moment dat ik echt zwanger ben van een kindje met het Down Syndroom kan ik pas beslissen of ik het wil houden. Stel dat je moeilijk kinderen kunt krijgen en dan lukt het eindelijk, dan zou ik het denk ik niet weg kunnen laten halen.

Haha idd :D

naja altijd beter dan mongool.

Dat ligt er maar net aan.

Mijn zus is nu 21, ze reist zelfstandig naar haar werk, ze gaan in september begeleid zelfstandig wonen en heeft het prima naar haar zin.
Mijn ouders wisten het van te voren niet en waren natuurlijk geschrokken maar met alle financiele en politieke zaken die hier genoemd worden valt het reuze mee hoor.
bij mijn zus in iedergeval.

Wat betreft meervoudig gehandicapte kinderen. Mijn moeder werkt met deze mensen en ik moet er niet aan denken dat ik zo'n kindje krijg dat is alleen niet te testen dus dat kan iedereen overkomen.

Kapoen, zoals jij het zegt, komt het niet naar over, maar als erg haalbaar. :)

Ik denk dat ik geen kind met het syndroom van Down wil en zal, denk ik, een vruchtwaterpunctie laten doen. Wat ik wil als daar uit komt dat het een kind met het SvD is, weet ik niet. Nu denk ik dat ik het zeker laat aborteren, maar misschien denk ik er tegen die tijd wel anders over. Ik streef naar een gezond kind waarvan ik zeker weet dat ik het een goede toekomst kan bieden en als het een kind is waarvan ik weet dat het zeer veel aandacht nodig heeft, dan wil ik het niet. Ik moet er niet aan denken dat als ik sterf, er niemand is om voor het kind te zorgen.

De kans dat er door de vruchtwaterpuntie een abortus volgt, is een kans van 0,5% (1 op 200). Volgens deze site. Klinkt misschien grof, maar dat risico ben ik bereid te nemen. Ik wil zeker weten dat ik voor mijn kind kan zorgen en dat ik er een baan bij kan houden (parttime in het begin), zodat het kind en ik zelfstandig zijn. (y)

Overigens moet ik nu totaal nog niet aan kinderen denken. :o

Persoon met een verstandelijke beperking :)

Testen.
Als je toch al hebt besloten het sowieso te houden, dan zou ik het willen weten.
Als je dan toch een verrassing wilt bewaren tot bij de geboorte, vraag dan niet naar het geslacht ;)

Ik hoor bijna niemand over de spontane abortus die het kan opwekken?! Nemen jullie dat voor lief?!

Maar hoe iemand met het syndroom van Down is, verschilt natuurlijk he. Net zoals 'normale mensen' een IQ hebben dat kan variëren tussen de 70 en de 130, kan het IQ met iemand met het syndroom van Down variëren tussen 25 en 85. Dat scheelt enorm. Daarbij komen de lichamelijke klachten bij het syndroom van Down, waarvan er bij de ene persoon heel weinig zijn en bij de andere heel veel, en die bij de ene persoon veel makkelijker te behandelen zijn dan bij de ander.
Dat je zus redelijk zelfstandig is en een goed leven heeft is natuurlijk fantastisch (y) maar het betekent niet dat dit voor iedereen met het syndroom van Down geldt.

Oh ik bedoel hiermee niet dat je dit een reden moet laten zijn om je te laten testen als je zwanger bent, natuurlijk :)

Kinderen neem je niet. Kinderen krijg je.. Ik vind het een beetje vreemd om zo te zeggen hoe jij je kind wilt.
Er zijn er genoeg die het niet voor elkaar krijgen of dat er andere complicaties bij komen kijken.

Maar dat is mijn visie :)

Precies... Je maakt je nu wel zorgen om dat downie probleem, maar er kunnen zich veel ergere dingen voordoen dan een downie. :)

Toch ben ik het met je eens dat je een gezond kind wil. (duh) Maar je moet er niet vanuit gaan dat jij een kind creëert naar jouw smaak. Je kan het slechts beinvloeden, maarja... Complicaties doen zich altijd wel voor. :(

Ik wil dolgraag gezonde kinderen maar zoals al gezegd word kan er nog veel meer mis gaan, zuurstof gebrek bijvoorbeeld en dat gebeurt vaak pas bij de bevalling.

Ik blijf het lastig vinden, mischien dat het allemaal duidelijker ord als ik over een aantal jaar echt aan kinderen begin.

Waarom zou je, als je weet dat het kind een regelrechte mongool is, bewust besluiten het kind te houden?

Als dit een serieuze reactie is, Omdat een kind met het syndroom van down heel leuk kan zijn.
En net zoveel recht heeft op een leuk leven als wie dan ook.

Hier niet, en je wil het niet meemaken.

Maar wat ik nog tegen de TS wilde zeggen, is de kans echt zo groot dat je een gehandicapt kindje krijgt? Coopergirl zei al, je zou ook een spontane abortus kunnen krijgen, als dat zo is zou ik echt goed nadenken over een test. Het zou ook een gewoon gezond kindje kunnen zijn.


Ik vind het alleen wel heel erg hoe mensen hier over menesen praten met een verstandelijke beperking. Het zijn net zo goed medemensen.

Als ik de vader was en ik zat in deze situatie waarin 80% zeker is dat het een downie is, dan zou ik toch iets doen met abortus. Natuurlijk hangt het er ook van af in welk stadium het kind zich bevind.

Je moet je niet te veel laten beinvloeden door de mensen. Uiteindelijk blijft het jouw keuze, jij bent ook uiteindelijk de gene die het kindje opvoed. :)


Zo gaat dat altijd met dit soort dingen. Het is gewoon jammer dat er niet verder wordt gekeken dan de afwijking. De eerste indruk...
:(

http://yannickhollink.tripod.com/htm...o%20Pineda.htm

na een beetje surfen over site van kinderen met Down syndroom kwam ik dit tegen.

Een jongen met downsyndroom die leraar is geworden.

Hmmm heb zelf iets soortgelijks meegemaakt in de gezinssituatie.
Ik weet dat het heel veel werk en verdriet geeft als je kind ziek is en je flink te lijden hebt.
Natuurlijk houd je net zoveel van je kind als je andere kinderen en als je kind er eenmaal is maakt het allemaal niks meer uit.

maar als je het in vroeg stadium zou weten en nog abortus kan doen waar het kind dan toch niks van merkt, zou ik dat zeker doen ja.

Ik zou het laten testen, mocht het kindje inderdaad het Syndroom van Down hebben, zou ik het weg laten halen. Zo'n kindje zal altijd last hebben van de ziekte en dat gun ik hem of haar niet. Beter geen kindje dan een ziek kindje..

Maar ik vindt het zo raar dat jullie een verstandelijke handicap als ziekte zien

Alsof down alleen een verstandelijke handicap betekent. Heel veel kinderen/mensen met down hebben ook hartklachten ed, toch?

Ik weet niet of iemand die met een verstandelijke beperking geboren wordt daar zelf altijd last van heeft, ik weet ook niet wat ik zou doen als blijkt dat ik een kindje met zo'n handicap zou krijgen, ik zou het alleen wel willen weten.

(Oh, en ik vind mongool ook niet altijd even aardig klinken, maar altijd nog beter dan 'downie', of nog erger: 'mensen met een uitdaging'. :o)

hehe volgens mijn zijn mongolen over het algemeen vele malen gelukkiger als de gemiddelde mens, meestal als je ze ziet lopen lachen ze altijd enz.

"ziek" in de hersenen?

En zoals bloem zegt; er komen ook lichamelijke klachten bij.

Het leuke is dat mijn zus zelf met downie kwam. Ze had het op school gehad over pesten, en ze had aangegeven dat ze liever downie genoemd werd dan mongool.

Mijn zus heeft gelukkig geen last van haar hart enz. Dus het hoeft allemaal niet.

Hier ben ik het niet mee eens. Ik kies voor een kind, net zo goed als dat ik er voor kies in min of meerdere mate zeker te weten goed voor het kind te kunnen zorgen. Om heel erg eerlijk te zijn vind ik dat je kinderen waarvan je weet dat ze een bepaalde afwijking (afhankelijk van hoe ernstig het is), gewoon niet op de wereld moet zetten.
Er zijn inderdaad genoeg mensen die het voor elkaar krijgen om een kind zonder complicaties te krijgen, maar mijns inziens is het de vrije keuze van iedereen om zelf te belissen om daar wel of niet voor te kiezen. Ik kies er zeer duidelijk niet voor. :o

Complicaties doen zich niet altijd voor, maar wanneer iemand de keuze maakt om echt voor een gezond kind te gaan, vindf ik het alleen maar juist om dan ook alle stappen te ondernemen om het kind gezond te houden/krijgen.

En als ik mezelf de (serieuze) vraag van HenkMul stel, weet ik geen enkele reden om het kind te houden. Het is dan nog geen kind, maar een foetus.



Ik heb een weekje op een kindje met het syndroom van down moeten passen, dat was wel leuk, maar ik was heel erg blij toen dat voorbij was. Ik wil zoiets niet. :| No offense.

Het schijnt ook dat de ouders er meer last van hebben dan het kind zelf. Ik persoonlijk zou het dan wel laten testen omdat ik niet kan wachten tot de bevalling (of ik weet niet wanneer je dat kunt zien). En ik weet ook niet of ik met zo'n kind kan leven, het blijft anders.
Maar ik zou het voornamelijk testen omdat ik niet zo lang met het gevoel kan zitten van ja of nee.