Voor de toonbank
 

Voor de toonbank

Doet u eigenlijk ook nog maar
die polaroidcamera daar, antwoord ik,
dan kan ik alles vastleggen en
later bij de foto’s zeggen wanneer
het was en hoe en wat, dan kan ik ze
op de muren hangen, het geel
gerookt behang vervangen en altijd
verlangen naar nog meer.

Maar hoe ’t juiste moment te kiezen,
zonder gedonder de mensen flitsen
van ogen dicht, dan wel drakularood
en anders de bedoeling dood: bewogen,
vingertop voor de lens geschoven
of allen gênant in dronken toestand
want slechts die avond laat dat plaatje
gelukzalige idealen zien (tot je nuchter
nog eens kijkt).

Nee – wacht even, kunt u in plaats daarvan
een pakje pennen geven, hoeveel wordt dat
in totaal? Ik schrijf wel weer een waar verhaal,
verdraai een feit (de werkelijkheid) en feestjes
blijven zoals ik dacht. Dan knip ik woorden
in het ritme waarop ik gisternacht nog danste,
rijm wat klanken et voila: het beeld
dat ik dus hebben wilde.

Leuk gedicht... Het heeft 't ritme van een sneltrein :cool: , en ik kan je niet onthouden van 1 van mijn favoriete gedichten, die hier wat van weg heeft.



Een foto hoeft niet

een foto hoeft niet
zeg ik haar zacht maar beslist
want foto's zijn eeuwig vrijwel en
aan eeuwigheid valt niet te tornen.

mijn foto hoeft niet zeg ik je,
ruw en hardhandig, want
bij haar ben ik zacht en beslist, maar
in dit gedicht heb ik bruine ogen en
een rode mooie auto.

in mijn dichten speel ik toneel,
en in mijn zinnen verzin ik stukjes van
een volledige foto die jullie nooit
kunnen zien. Die slechts rechtsonder
mijn doodzijn zal verschijnen.

Jonas de Byttere

Dank je wel. :)

Ik wil de laatste regel (na 'het beeld') eigenlijk veranderen in 'dat geen van de foto's vangen kon'.
Of niet?

Had je gedicht gelezen en nog niet alles reply's en vond je laatste zin niet helemaal lekker lopen. Wat je voorstelt vind ik mooier klinken..

Verder vind ik je hele 3e strofe erg mooi; het loopt lekker en klinkt gewoon fijn en sluit goed aan bij de rest :)

gaaf.

Ik las deze eerste zin en dacht, oei. Een soort alarm door de maar-daar-rijm.

Gelukkig volgden er zinnen zoals bovenstaande.
Ja, dit gedicht heeft me toch verrast bij het verderlezen. Ik herkende er weer Reem in :) Drakularood, enzo :) En hoe er meer inzit dan je op het eerste gezicht zou denken. Je hebt het dichten onderhand wel onder de knie, zo. Mooi! (y)

en: Polaroid vind ik altijd een prachtig woord! Je gedicht loopt zo fijn, en wat er in staat is ook goed. Wauw jaloers ;) Nee, drakularood is idd leuk.