![]() |
in de weide vlakte
in de weide vlakte
er is geen leegte er is jouw hoofd die dichter komt en ik denk: het leek daarnet zo’n wijde vlakte tussen wat we beiden zeiden (en logen) ik markeer een plek op mijn arm, die is vanaf nu van jou en ik wil je erop wijzen maar ik denk: het lijkt net zoveel armer dit is niet het deel dat je wil er is geen volheid er is een hemel zonder sterren, een maan zonder glans. er is gras en ik denk: stikken. ik lig nu. verder, dichter. verder, dichter. ook je ademhalen weet het niet. dus leg ik mijn hoofd maar terug in de vertrouwde kom. sta op, zeg ik. en tussen ons! weer ruimte voor later. |
Bepaalde stukjes raken me echt, maar hier en daar heb je uitglijers vind ik: die arm-armer metafoor vind ik een beetje flauw. Ook "de vertrouwde kom" kan ik niet goed plaatsen. Waarom een kom? Het eerste wat in mij opkomt is kom als in bebouwde kom, als in tegenovergestelde van de wijde vlakte, maar op de een of andere manier vind ik die kom metafoor een beetje geforceerd ofzo.
Dat stukje van die arm markeren vind ik echt mooi gevonden, komt heel lief over, terwijl tattoos juist ruig zijn. Je bent ook zuinig genoeg met je woorden, waardoor alles krachtiger overkomt. En je einde is pakkend, dus dan kan het sowieso geen slecht gedicht meer zijn. Snap niet waarom hier nog niemand op gereageerd heeft. |
Citaat:
Citaat:
Bedankt voor je reactie hoor! (en het gaat eigenlijk niet over een tatoeage, maar toch, dat had gekund) |
Citaat:
Maar eigenlijk wil ik niks slechts over je gedicht zeggen, omdat het geheel zo mooi is. |
Citaat:
Als het niet over een tatoeage ging, hoe bedoelde je het dan? Gewoon een kaal plekje huid misschien ofzo? |
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 11:03. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.