Er was eens en weer terug.
 

-Ik wil niet met beide benen op de grond!-

"Papa, duw je me als ik schommel?
Tot mijn benen de wolken vangen
en mijn tenen kriebelen van vrij-
dag en nacht wil ik blijven
tot ik het ook denk te zijn."

Toen leerde ik lopen en ik hoopte
dat de volgende stap dan vliegen was;
alleen het liegen overleefde
van de rest was verder niets gebleven

ik heb stampgevoet en brandgeschreeuwd
opdat ik los kon komen van de armen,
-dit is geen moederliefde!-
van er-was-eens en ze leefden nog lang
tot ze stierven maar ze stierven nooit
ze moesten gelukkig blijven in jou,
maar waarom zei je dan
dat ik nooit zo worden zou?

Van wolkenhoog
naar beneden
sterven

Papa, duw je me als ik val?

Wow, mooi! :eek:

Leuk, ik heb al lang niks meer van je gelezen!
Ik vind het een gaaf gedicht, vooral het einde (vanaf ik heb gestampvoet) want daarin lijkt het meeste gevoel te zitten. Ik vind de streepjes en het uitroepteken in de eerste regel niet mooi; die zou je wat mij betreft net zo goed allemaal weg kunnen laten, ook omdat je verder niet zo heel veel interpunctie gebruikt (wat ik trouwens wel een beetje inconsequent vind: soms gebruik je wel een punt, dan niet, soms wel een hoofdletter, dan weer niet. Dat vind ik een beetje 'slordig' staan, ik zou het dan helemaal weglaten, dat komt ook lekker kinderlijk over :)).
De tweede strofe vind ik verder niet zo. Leerde je pas lopen toen je al kon schommelen of begrijp ik het nu verkeerd? De laatste regel van deze strofe vind ik een beetje overbodig klinken, er wordt hierin niet echt veel toegevoegd en je zegt het met zoveel woorden. Maar daarna wordt het echt heel mooi!

Dat ja. (y)

ah! een van de eerste bekenden die ik tegenkom, na een tussenstop van zo'n 3 kwart jaar
Super gedicht, niks mee aan doen! Wat betreft de 'moraal' heeft het wel iets weg van mijn gedichtje : meisje in het gras (zie archieftopic), maar dan heel anders gebracht. Mooi om te lezen

De slotstrofe mept nog even volledig mijn ogen open. Lees.
En voel mee. Een pracht - ongrijpbaar mooi.
Vooral de laatste versregel.