Ik ben je komen halen
 

Zoals de sterren schenen
Kwam ik nader

Een gevoel van duisternis
Opwekkend

Als een zucht verdwenen
In het holst van de nacht
Zoekend naar het duisterste eind
Trad ik bij je binnen

Daar zag ik
Je ziel, nam hem mee

Terug naar het begin
Zoals de maan draaide

Kwam er aan
Had duisterste eind gevonden
Keek doldwaas toe
Hoe je purperen aders samenknepen

Je werd omringd
Door zachtrode, fluwelen druppen

Terwijl ik toekeek
Keek niemand mij toe

Een stille traan
Overrompelde mij
Hier nam ik je mee
Mee het graf in

- samenkneep (denk ik)

Door zachtrode, fluwelen druppen

- druppels (staat beter en correcter)

Je probeert een mooi beeld te schetsen; en dat lukt je aardig.
Maar als ik jou was, zou ik proberen iets meer met de taal te spelen, zodat het gedicht zelf gaat leven.

:)

Overleven is de kunst.

Nee toch, het is toch gewoon meervoud? Je aderen knepen samen?

Oh. Dan is het jouw aderen - om verwarring te voorkomen/... ;)