En Jozef het is hier ook eenzaam.
 

In het midden van de nacht klonken de kreten op z’n holst als gekletter van planken op marmer, het kind in mijn armen krijste de sterren van de hemel, zij vielen, wij volgden, geloofden. Wij waren zo trouw als een schaap aan zijn herder, wij staarden ons blind op een hemel en verder, wij zagen een engel en spraken van wonder.

De fontein op het plein waar hij stierf viel als waterval van een begin. Hij doopte zijn handen er onder en kreunde. De stad miste haar moeder en zoemde mistroostig,
zij dreunde als spijkers en hamers – een lat op een balk.

Er was een boek dat zij schreven vol fabels en helden, een knaap in een doek die de dood zou verslaan en zijn leed zou vergelden. Ze vertelden van honger en brood en een man in een kleed die een dag of nog langer zou preken. Nog nooit had ik grotere onzin gehoord.

Maar in de pijn van het opstaan door doornen doorboord als een slaaf of een dienstknaap gingen wij voort - en wij baadden in zweet en wij baden. Ik weet het nog goed:

Je draaide je om en je stopte met huilen. Verlamd als hun Job zonk je ineen. Een zuivere blik stak als speer in mijn been. Ik hoorde je woorden de kamer vervuilen:

“Mijn beslissing klinkt zo:

Hij werd als redding ontvangen, per vergissing geboren,
want de enige schepper van kind is de mens.
En de buurman een God? Laat God het niet horen.”

Het is een vervolg op dit. Hoewel het qua inhoud aan 'Jozef het is hier zo donker' voorafgaat.

Ja leuk, mooi, fijn ook dat je met proza verder gaat. (Maar hoe erg proza is dit, het is wel ontzettend poëtisch natuurlijk, maar dat is juist fijn.) En het onderwerp ja, geweldig;)

Ik vind alleen de titel niet zo lopen, zeker in vergelijking met "Jozef het is hier zo donker"

Nee maar in combinatie met die vorige is het wel verdomd geniaal, die titel.

Mijn god, ik ga hier later op reageren, want serieus, ik moet het eerst uitprinten. Dit is veel te mooi om van een 17 inch scherm gelezen te worden. En ik ga die eerste (die ik op de een of andere manier de vorige keer mis ben gelopen?) ook lezen.

Reactie volgt. Alvast wil ik zeggen dat ik het op het eerste gezicht echt geweldig vond.

Wow, wat een groot compliment Rita P, dankje :). Ik hoop maar dat het herlezen niet tegen zal vallen.

En vivi, jij ook bedankt natuurlijk (y).

Ik houd van jouw stijl!!

Heerlijk - geweldig!
Zoals die opname van jou die mijn vriendin me liet horen; galmt ook dit eindeloos na. Hulde - hulde!

zoals ik al zei over de vorige. Alleen de titel is al geniaal. En ik kan het niet helpen dat ik een zeurende Maria zie, die zich als een Habsburgs prinsesje gedraagt.

Nee nee dat is veel meer het vorige gedicht. Hier absoluut niet vind ik.

En oh mijn god wat een gedicht. Het is niet dat het slechts technisch zo mooi in elkaar zit (doet het zeker, maar daar kijk ik veel minder naar) dan dat het zo scherp bepaalde emoties oproept. Het wordt zo menselijk en breekbaar gebracht. En de hele tijd die symbolen van de kruisiging die naar voren worden gebracht, dat versterkt het al helemaal.

Serieus, echt schitterend.

- Kut, dit past niet in mijn sig -

Maar goed, dit is echt heel goed. Ik vind sowieso de dingen die ik van je lees heel goed :). Het loopt als een trein en er zit heel fijn rijm in. Alleen je einde vind ik niets. Jammer dat je dat niet in de stijl hebt gelaten zoals je eerder in je gedicht doet. Het is zo realiteit enzo, en dat vind ik jammer want in een keer ga je naar de realiteit vanuit allemaal metalforen.

Echt jammer :).

Ik vind het einde juist heel erg fijn, vooral die laatste zin:cool:

En ow ja, je zou het eigenlijk op muziek moeten zetten, als je dat kunt.