Ruby is the colour of her lips
 

Verified love in absolution
a melody made of magnanimous moonlight
like her voice
an eruption of satin

I'm a strange monkey, the lizzard king
she's my four-leaf clover
my purest purification
life's a journey
and she's my companion





:cool:

Ik vind dat einde iets te zoetsappig voor mijn doen hoor :p . Dit gedicht doet me niet zoveel, wat jammer is omdat er schrijftechnisch volgens mij ook niet zo heel veel te genieten valt. Een paar originele metaforen, die ik op zich wel goed vind, maar die gewoon hun werk niet lijken te doen bij mij. Jammer.

De kunst is de Jim Morrison impersonatie (y)
Respect voor de Lizard King :cool:

[edit: maar wel subtiel mijn spelfout verbeteren eh, lastig :p]

Jim morrison zegt me vrij weinig, ik ben niet zo van die muziek.

ride the snake to the lake. enzo.

Jim Morrison? Hebt u soms een hoge dunk van uzelf?

Ik zie aan je gedicht dat je Jim Morrison wilt zíjn. Het lukt niet zo goed. Dat is alles.