Wat hebben ervaringen uit vorige relaties aan jou veranderd?
 

duidelijke vraag.

mijn ervaringen hebben me veel losser gemaakt. Ik weet nu dat liefde geen continu drama hoeft te zijn. In het begin had ik erg veel bindingsangst, en was ik erg achterdochtig.

Ik kon geen lange relaties met mannen erop nahouden, en ging voornamelijk voor de losse contacten waarin ik de controle kon hebben.

Gelukkig kan ik me nu weer wel een beetje overgeven aan mijn verliefdheid. Het voornaamste wat ik geleerd heb uit voorgaande relaties, is dat het LEUK moet zijn. Je ziet elkaar omdat je het leuk vindt om elkaar te zien, niet uit verplichting. Ook moet je niet moeilijk doen over zaken die totale tijdsverspilling zijn. Ruzies of onenigheden dienen direct te worden uitgepraat, en vooral naderhand de humor ervan inzien.

Niet veel eigenlijk. Behalve dan dat ik meiden niet zo snel meer vertrouw en dat ik liever een sexrelatie dan echt vaste relatie wil. Ik vind het wel best zo. Vrijgezel zijn kan ook heel fijn zijn.

Niet veel, behalve dat ik vrouwen absoluut niet begrijp. En ik heb grofweg een beeld gekregen van wat er van je verwacht wordt.

Niet te snel aan iemand hechten, je weet maar nooit.

idd...

en ook niet te snel diegene vertrouwen.... heb ik al aardig wat fouten in gemaakt.

Uit m'n vorige relaties heb ik geleerd dat alle vrouwen anders willen zijn waardoor ze allemaal op elkaar lijken.
En dat je op moet passen met wie je de boot in gaat.
Maar als je iemand eenmaal vertrouwd merk je vanzelf of het echt goed zit..

Ik denk dat ik nog sterker ben geworden in nee-zeggen, vooral op seks-gebied. Mijn ex kon niet wachten, en mede daardoor is het uitgegaan. Ik ben altijd heel duidelijk geweest, maar nu word het nog harder onderstreept; tot hier en niet verder. Als je verder gaat, heb je een probleem.
En ik wil minder graag andermans problemen oplossen. Een andere ex had heel veel problemen (vooral met zichzelf :o ), en ik wilde die allemaal oplossen. Toen het uitging kwam ik tot de conclusie dat, wat ik deed, helemaal verkeerd was. Mensen moeten eerst zelf tot inzicht komen dat ze hulp nodig hebben. En bovendien ben ik geen professioneel hulpverlener, terwijl hij dat wel van mij verwachtte.

Dat eerste stuk. Kan ik helemaal in komen.
Ik heb in deze relatie vrij lang gewacht met seks en ik kan met zekerheid zeggen dat ik dat erg prettig vond. Eerst eens echt goed leren kennen.
En ook elkaar aangeven wat je wel en niet wilt.

De stap om echt met iemand te gaan praten is voor velen trouwens zeer groot... Dus dat is best herkenbaar bij je ex. Alhoewel ie dat eigenlijk wel gewoon moet doen. Is heel gezond voor een mens.

@ Adgertic: Hij had er ook moeite mee om mensen in vertrouwen te nemen, en het was ook goed dat hij mij in vertrouwen nam. Wat het probleem was, was dat ik dacht dat ik hem kon helpen. Ik wilde heel graag, maar hij zat (en zit) zo diep met zichzelf in de knoop, dat ik hem niet kon helpen, ik wil het ook niet eens meer, puur en alleen omdat het mij dan te veel energie gaat kosten. Iets wat ik echt niet meer wil.

Maar misschien kun je hem wel de tip geven om echt eens met iemand te gaan praten.
Dat jij hem wilde helpen is heel logisch zoiets wil je gewoon als je verliefd ben...

En nog een waslijst aan andere dingen..

Dat het wel handig is om over bepaalde dingen te praten ipv ze maar gewoon voor je te houden.

Dat heb ik ook echt wel gedaan hoor. Maar als mensen zelf niet inzien dat ze hulp nodig hebben, kan ik het nog zo vaak zeggen en het nog zo vaak willen, dan is er geen beginnen aan. En weetje, hij komt er zelf wel uit. Als dat niet zo is, dan zal hij vroeg of laat toch hulp moeten gaan zoeken, wil hij dat zijn leven nog een beetje plezier krijgt.
Dit klinkt heel grof, maar zo bedoel ik het niet. :o

Dat je veel met elkaar moet (kunnen/willen) communiceren. En helaas ook dat afstand en verschil in woon/leefsituatie wel degelijk een verpestende factor kan zijn in een relatie.

Dat vooral.
En verder weet ik gewoon beter wat ik wel en niet wil, waar ik goed mee kan leven en wat niks voor mij is. (mja, dat zegt allemaal niks als je verliefd wordt op iemand die daar niet aan voldoet.)

Ik heb geleerd dat iedereen kwetsbaar is, dat je niet moet
vertellen waar waardevolle spullen liggen, je niet moet zeggen waar je het meest om geeft, je niet aan moet bieden dingen te betalen- dat seks alleen onder dwang plaats vind (voordat er lullige opmerkingen komen - ík wilde niet).
En dat liefde niets is, elke relatie breekbaar is en iedereen sterfelijk is.

En ik heb geleerd waar de psycholoog zit en dat verwerking erg lang kan duren.

Dat ik er een hekel aan heb als vriendjes al heel snel tegen mij zeggen "ik hou van jou" Dat kan gewoon niet!

Dat ik voor geen goud meer een bezit wilt zijn..

Dat ik af en toe iets positiever naar alles moet kijken..

Dat ik ook eens nee mag zeggen..

En er zal vast wel meer zijn, maar het schiet me niet te binnen :P

Mij is vooral het belang van een goede communicatie duidelijk geworden, zeker als je een serieuze en stevige relatie op wil bouwen. En ook dat veranderingen en acceptatie van bepaalde dingen tijd kosten, dat je daarin vooral niet te snel op moet geven.

Persoonlijk ben ik ook veel meer de waarde in gaan zien van wat liefde inhoudt en wat het hebben van een relatie je eigenlijk allemaal kan geven. Het is zoveel meer dan alleen het lichamelijke en dat ben ik me vooral tijdens mijn huidige relatie heel goed gaan beseffen. En ik heb geaccpteerd dat er bepaalde kanten van mezelf zijn die ik liever niet zou zien, omdat ik dacht dat dat iets van vroeger was. Maar ook nu is het er af en toe nog, waardoor het gewoon ook een stukje 'ik' is, die blijkbaar af en toe even omhoog komt. En in mijn huidige relatie mag ik die af en toe even toelaten - in tegenstelling tot mijn vorige relatie - zonder dat het gelijk consequenties heeft. Waardoor ik een stuk rustiger ben geworden en meer vertrouwen in mezelf heb gekregen.

Ik zal het even aan de Elmer die geen relaties heeft gehad vragen. Ik kan hem vast wel in een parallel universum vinden.

Na mijn vorige relatie vind ik het moelijk om lange relaties aan te gaan. Voel me al heel snel benauwd en heb het gevoel dat ik teveel van mijn vrijheid op moet geven.
Verder heb ik geleerd mensen niet te snel meer te vertrouwen en vooral niet naïef te zijn. En om meer naar mijn eigen gevoel en mijn naaste omgeving te luisteren.

Verschillende relaties hebben me verschillende dingen geleerd. maar vooral, kijk uit met wie je vertrouwd. en sommige mensen zijn niet wie ze lijken, een beetje jammer..

sommige relaties hebben me geleerd dat ik ook wel voor mezelf op moet komen, of hebben me geleerd dat er ook goede mensne zijn. maar helaas, die slechte dingen over relaties blijven bij mij langer hangen :s

en als ik van e rest lees dan heb ik eigenlijk nog veel meer geleerd, maar.. ik val toch steeds weer met de zelfde dingen.. dus ik weet ze wel alleen doe het nog steeds fout. ach op een dag...

Dat ik nu maar eens kieskeurig moet doen.

Ik heb eigenlijk pas 1 relatie achter de rug waarvan ik nu achteraf kan zeggen dat ik echt zielsveel van diegene hield/houdt (ben het allemaal nog aan het verwerken enzo)

En ik heb ervan geleerd dat een vriend hebben iets toevoegt aan je leven .. Dat het niet ALLES is wat je in je leven hebt.
Tuurlijk had ik nog oog voor mijn school, hobbies, werk en mijn sociale leven.. maar ik deed echt alles voor hem.
En het zou juist een toevoeging moeten zijn. Ik probeer nu nuchterder tegen een relatie aan te kijken.. vrijer te zijn .. me minder afhankelijk van hem opstellen. Weten dat als het uit durft te gaan, ik altijd zonder hem verder kan.

Ik heb me in mijn inmiddels verbroken relatie helemaal gegeven.. en op het moment dat het uit ging leek alle grond onder me voeten te worden weggetrokken. Langzaamaan vind ik het plezier in dingen weer terug .. met dank aan mijn vrienden. Maar alles draaide altijd maar om hem, achteraf gezien. Ik moet mezelf in een volgende relatie meer op de voorgrond plaatsen. Wat vind ik belangrijk?

Dat heb ik geleerd en dat wil ik meenemen in een eventuele volgende relatie.

Ik heb meer zelfvetrouwen gekregen, maar ook geleerd dat ik het niet te serieus moet nemen, en te realiseren dat aan alles een einde komt.

Uit mijn voorlaatste relatie heb ik geleerd dat ik mijn sociaal leven voor niemand meer op een laag pitje zet :o

Ik ben opener, gezelliger (edit: naar iedereen, niet alleen naar het object van mijn begeerte:p) en ik weet wat liefde is.

Dat ja, maar vooral ook dat je moet opletten óf alles wel uitgesproken wordt. Soms heb je niet goed door wat er nou precies niet lekker zit en loopt het mis omdat je het geen van beiden benoemt....

Ik ben minder snel mensen gaan vertrouwen, heb beseft dat het ècht niet goed is als iemand na een week tegen je zegt dat hij van je houdt en je je verplicht voelt dat terug te zeggen, heb gezien dat men zich niet altijd aan je eigen verwachting houdt en ik ben opener geworden, maar dat komt door mijn huidige relatie. Maar dat telt wel mee, toch?

Edit: En daarnaast zeg ik tegenwoordig wat ik wil.

Ik ben wantrouwend geworden en weinig eigenwaarde er aan over gehouden. Iets wat ik in mijn huidige relatie vaak tegen kwam en waar ik hard aan heb moeten werken.

Ik ben opener geworden en durf me meer te laten gaan bij "vreemden". Ik durf mijn gevoel meer in een relatie te leggen in plaats van mijn verstand. En ik ben zekerder van mezelf geworden.

Ik heb geleerd: Dat iets niet werkt als je niet écht verliefd bent. (niet van reletie maar wel van serieuze bijna relatie en dat vind ik ook tellen) Wat échte verliefdheid is. Maar ook dat ik nuchter moet blijven. Dat mensen zo verre van perfect zijn. Dat ik zo verre van perfect ben. Dat mensen ook best wel eens wél eerlijk zijn en dat ik me minder achterdochtig moet opstellen. Dat ik aan de andere kant veel duidelijkere (emotionele) grenzen moet stellen, voor mezelf, en daar niet keer op keer overheen moet gaan. Dat ik van mezelf mag laten houden, dat ik ook wel eens níet moeilijk kan doen. En dat ik mijn eigenwaarde absoluut, maar dan ook absoluut niet meer van andere mensen mag laten afhangen (maar dat had meer met depri-gedoe dan met dit te maken, denk ik.)

/ niet vertrouwen etc.

Dat heb ik er dus NIET van geleerd, dat staat in mij optiek alleen maar de relatie in de weg.

Ik geef iemand (relatie of niet) mijn volle vertrouwen, dan is het aan diegene watie ermee doet. ja wordt dat misbruik ja auw doet pijn kom ik eroverheen, datis niet zo erg. Erger lijkt mij iet smooit (relatie of vriendschap) laten sneuvelen omda tje te achterdochtig ben

kortom trap maar op me lul weet ik gleijk wat ik aan je heb, komt wle weer iemand anders voor in de plaats (relatie of vriend)

Dat ik mijn intuitie en princies méér moet vertrouwen als er iets niet goed zit als mijn partner op dat moment.
Ik blijf nu op mijn strepen staan en ga geen mm meer opzij!

Humor is teh key, en luisteren wanneer het verwacht wordt.
Verder is jaloers zijn tijd en moeite verspillen en is een beetje een nonchalante houding nooit mis.

wijze woorden :) (y)

Ik heb uit mijn laatste relatie geleerd: in alles eerst na te denken voor ik mijn mond opentrek.
Ben nog steeds gewoon lekker gek in impulsief hoor, maar ik denk een stuk meer na!

En verder uit eerdere relaties, het moet leuk zijn en blijven voor beide. Geen jaloezie, relaxed, elkaar in je waarde laten en (erg belangrijk!) los van elkaar dingen kunnen ondernemen!!!

Ik heb uit eerdere relaties geleerd dat ik geen relatie moet beginnen met iemand die niet zeker van zichzelf is. Ik moet diegene aantrekkelijk vinden op alle manieren.

Hoe ze mij veranderd hebben? Niet echt geloof ik.

ik ben vrolijker, nog meer gefocussed, muzikaler, blijer, gemotiveerder.

Ik heb geleerd dat liefde echt blind maakt.
Dat iemand heel anders kan zijn dan je eigenlijk denkt.

Ik ben er zo door veranderd dat ik mensen nu nog minder vertrouw en ik nu helemaal geen interesse meer durf te tonen naar jongens toe, uit angst dat ik te graag wil en dat ik die persoon juist afschrik. Of dat ik later ineens 'te serieus' word en dat meneer dan ook toedeledokie zegt.
En het 'zie je wel, ik trek alleen maar sukkels aan' gevoel is er ook, maar dat had ik al voor m'n 1e relatie.

Na mijn eerste relatie ben ik minder egoistisch geworden en wat meer gaan begrijpen hoe dingen binnen relaties werken.
Verder heb ik geleerd dat ik soms best wat minder lief mag zijn.

ik was in een relatie heel jaloers.. nu heb ik geleerd dat ik dat niet moet zijn omdat ik die persoon dan kwijt kan raken...

Ik heb een hekel aan dronken mensen. En dus eigenlijk ook automatisch aan mensen die high zijn, maar die kom ik niet zovaak tegen :) Inmiddels kan ik wel heel hard om dronken mensen lachen, want ze zijn gewoon grappig, maar er is altijd een gevoel van angst of de behoefte om afstand te bewaren. Bittere bijsmaak, zeg maar.

Ik heb vooral meer van mijn "vriendinnen" geleerd en hebben mij meer verandert dat die paar jongens in mijn leven.

Die (vooral de laatste) hebben er voor gezorgd dat ik jongens dus niet meer vertrouw :|
M'n volgende vriendje zal dus wel moeite moeten doen om mijn vertrouwen te winnen. Opzich wel oneerlijk natuurlijk, maar ik vind het nu veel moeilijker mensen toe te laten, khou ze nu liever op afstand.

ehm... eerst de kat uit de boom kijken om te zien wat voor persoon hij is...

niet te hard van stapel lopen... (ik dus ==> doen alsof hij direct mn beste maatje is en we alles delen) Of hoe zeggen ze dat: niet direct het achterste van mn tong laten zien :p

hoe verliefd ik ook ben.. mn verstand erbij houden en het afkappen als het gwn echt niet goed blijkt.. ookal zegt mn gevoel wat anders

maar dat is allemaal gedrag :p , hoe IKZELF veranderd ben... ik zeg minder snel wat ik voor je voel, ik ben soms onzeker over mezelf (maar dat verberg ik goed :cool: )

Door zijn vorige relatie heeft hij moeite met vertrouwen, binden, liefde geven en verliefd zijn. Dat is soms best moeilijk voor me, want dan weet ik gewoon niet hoe ik me moet gedragen en wat ik tegen hem moet zeggen.

Ik heb uit vorige relaties geleerd:

- dat ik niet bang mag zijn van een relatie (bindingsangst). --> is aardig gelukt we zijn nu toch al 1 jaar en 9 maand samen.

- dat je niet over je heen mag laten lopen. --> in deze relatie zijn we qua mentaliteit wel aan elkaar gewaagd... geeft soms vuurwerk maar dat maakt het juist zo leuk!

- eerlijk zijn en vooral eerlijk zijn over je emoties. Er over durven praten. --> daar had ik het in het begin moeilijk mee. Maar dat begint aardig te lukken.

Dat zijn zo de 3 voornaamste dingen die ik daaruit geleerd heb en die iets zinnig doen in mijn huidige relatie.

Greets Lieve,xxx

- Niet meer spelen met gevoelens.
Als ik behandeld zou worden, op de manier waarop ik anderen heb behandeld, zou ik daar doodongelukkig van worden.

- Eerlijk zijn over je verleden.
Meteen alles vertellen hoe het zit, en als hij daar niet mee kan omgaan, pech, dan verdien ik beter.

- Omgaan met bindingsangst.
Eerlijk zijn van te voren hoe je in elkaar steekt, en dan kan daar rekening mee worden gehouden.

* dat ik niet zo maar over me heen moet laten lopen
* dat carriere belangrijk is, maar een (prille, maar geweldige) relatie is minstens zo belangrijk
* dat eigenlijk niemand te vertrouwen is
* dat een liefdesrelatie toch wel fijner, en lekkerder, is als een sexrelatie

* Ik sta tegenwoordig véél positiever in het leven
* Ik niet teveel complimenten moet geven
* One night stand achtige rituelen niet aan mij besteed zijn
* Ik duw emoties en gevoelens niet langer weg
* Ik accepteer niet langer dat hij mij als ZIJN bezit ziet
* Ik vind alles bespreekbaar maken, belangrijker dan vroeger
* Ik ben kieskeuriger geworden
* Ik heb geleerd dat ik iemand aantrekkelijk moet vinden op allerlei vlakken
* En dat ik er zeker mag zijn (qua innerlijk én ook uiterlijk)
* Ik zeg nu veel makkelijker 'nee' vooral tegen dingen op seksueel vlak
* Ik laat niet meer over me heen lopen, in tegenstelling tot vroeger
* En ik heb ontdekt dat vrouwen ook interessant kunnen zijn

- Dat praten in een relatie erg belangrijk is
- Dat er genoeg ruimte moet zijn voor vrienden
- Dat het acteraf ff heel anders is dan voorgehouden
- Dat ik niet meer aan het lijntje gehouden ga worden
- Dat ik niet te vaak ja zeg