Met Open Armen
 

~ Met Open Armen ~

Ja oke...
Misschien toch maar wel
Niet?
Ik bedoel...
'Je bent best leuk'
Toch?
Nee?
Zelf zeg je nee
Dat hoort iedereen
En knikken
Maarja
Meer jezelf zijn
Is wat je moet.
Wat beter voelen
Nietwaar?
Alles is O.K.
Stil maar
Ssst
Je hoeft niets
Maar mag alles
Spreidt je vleugels
En vlieg
Als je vliegen kan
Ik ken je
Je kan het
Maar bent al dood
Voordat je je vleugels
hebt geopend
Je probeert 't niet
...Niet hard genoeg.
Denk nou niet zo.
Gelijk?
Je bent niet dat je
denkt dat je bent.
Je bent veel mooier,
en veel beter.
Laat me je troosten,
Als het mag dan
Ik kan er alleen zijn
Als het ontvangen word

Ben je er nog?
Hallo?
...Hallo?

Spreidt moet zonder t.

Dit is tof (y). De rest van je gedicht (mag ik het wel een gedicht noemen?) vind ik niets. Het boeit me niet, ik vind het niet grappig of leuk of mooi. Het doet me niets.

Weet niet of het een gedicht is... Was een experiment ... Het moet een telefoongesprek voorstellen tussen een persoon die heel onzeker is en een persoon die dat probeert te verhelpen maar toch niet gehoort word.

Excuses van dat 'dt', ik ben daar absoluut geen expert in ofzo en heb dat nooit helemaal begrepen.

Hmm, misschien zou je het uit kunnen werken want dit is wel een hele ruwe versie.

Een telefoongesprek is niet snel een gedicht

- Hier heb ik niets aan toe te voegen.

Dat klopt, maar ik noem dit ook geen verhaal. Er zit een stuk gevoel in die jullie misschien niet snappen, omdat ik 'm ook vaag overbreng. Maar voor mijzelf is hij duidelijk. Een experiment dan maar, ofzo.

Mwa, hier kan ik niet zoveel mee. Het is wel een telefoongesprek, maar ik vind het gewoon niet mooi. Ik vind het te lang, het taalgebruik te alledaags(op zich niks mis mee maar dit vind ik ook niet echt pakkend), leest niet lekker. Alleen dat van die vleugels heeft wel wat vind ik.