Korte gedichtentopic #2
 

Post hier al je korte gedichten !

Korte gedichtentopic #1

Ik post mijn korte gedichtje hier lekker nog een keer:


Teken cirkels in het zand
maak een heli met je hand
ik ken de plaats
waarop je landt

Leven

Ontsproten
Geboren
Gebracht

Verstoten
Verloren
Verward

Verbolgen
Verlaten
Ontkracht

Bedolven
Begraven
Herdacht

Van alles dat er kon bestaan
en alles waar ik van kon weten,
kon ik enkel dat vergeten
wat vergat voorbij te gaan.


Ben er nog steeds niet over uit of dit nu voldoende is of dat ik er een paar strofes bij moet schrijven voor het een fatsoenlijk gedicht is.

Over mijn wang rolt een traan...
Maar niemand ziet mijn verdriet...
Wat heb ik gedaan...
Ik weet het niet...
het blijft niet bij 1 traan op mijn wang...
Mijn ogen worden rood...
Ik word bang...
Ga ik...dood?

Het is avond en het is al laat,
Ik zit uit het raam te staren.
Iedereen denkt dat het gaat,
Ik zit met mijn handen in mijn haren.
Niemand ziet mijn angst.

die hierboven zijn uit de iets mindere tijden hieronder uit de verliefde tijden:P

Als ik droom,
Droom ik over jou,
Als ik denk,
Denk ik aan jou,
Als ik bel,
Bel ik met jou,
Als ik praat,
Praat ik met jou,
Als ik schrijf,
Schrijf ik over jou,
Als ik leef,
Leef ik voor jou.

De tijd gaat langzaam,
Ik wil jou weer zien,
Maar dat duurt nog lang,
1 minuut zonder jou duurt een eeuwigheid,
Ik mis je,
De enige aan wie ik denk ben jij,
Ik wil je voelen,
Ik wil je vasthouden en dan nooit meer loslaten,
Zodat jij nooit meer weg gaat,
Want zonder jou kan ik niet leven.

De meeste gedichten maakt ik tijdens de les ofzo;)

De trein breekt aan
dageraad nadert - staand
vallen we voorover

laatste halte - diepe zucht
gesteund door heilmassage
wacht hier slechts het graf

ademende koophal-passage

kort gedacht lang gedaan
gevulde leegte spreekt niet aan

Autotocht na autotocht (another 45 miles to go).



En ik verzin rode cijfers op het dashboard
niets houdt mij tegen en niets werkt mee.

Zoals ik het wil is het eind al lang niet geschreven,
in blauwe borden met ruitenwissers door de nacht.
Ik verweef mijn haren met de wind en meer kan ik niet;
dan dromen over oude glimlachen en het vergane zingen.

Maar ééns kom ik weer thuis.

Leef...

Zonder verleden, naar de toekomst



-Of gewoon echt..

Waahw, ik ook!

ik houd van jou
tot morgenvroeg
misschien zelf tot de dag daarna
of tot over-over-overmorgen
daar denk ik nog even over na

voor altijd?
...
ach, hoe kan het anders,
mijn antwoord is natuurlijk Ja

het is niet jouw fout geweest
die het touw deed knappen
het was mijn water naar de zee
het was mijn blik die slijten deed

dat was althans hetgeen dat jij me deed geloven
maar als je niet gelooft, dan moet je niks beloven

het eind was mij te snel in zicht
het was niet de situatie
het lag aan jouw interpretatie
voor altijd bleek sneller dan licht

maar wie ben ik om dat aan te kunnen tonen


Ik moet zeggen dat dit één van de slechtste dingen is die ik ooit heb geschreven.

Sommige momenten
Hoop je
Nooit meer
Te herinneren

Toch
Denk je
Steeds aan
Ze terug

- Chalyneoin -

Ik vind deze echt heel mooi geschreven.
Ook de gedachte erachter is heel lief!

De boom valt
niet ver van de appel
Maar wel bovenop
mijn papa

De les moet érg saai geweest zijn. Ik vind ze niet zo goed, de meeste vind je in een wat vervormde versie bij agendagedichtjes op een of andere slechte site, ze zijn héél erg cliché en een béétje afgezaagd:)..

Ontopic:

Woordendans

Wie’s namen zijn gekerfd in de boomstronk
van wat toen was en je woorden
heb ik geslepen in brilglazen die ik draag
zo zou ik beter zien in het bekijken
van mensen die niet beter weten

Als woorden zoveel zeggen
zouden wij beter schrijven om te begrijpen
want flarden stem blijven hangen als papier
de wals beschrijft

De lettergrepen zijn zorgeloos,
onbeschreven uitgesproken voordat je ze
eens omgekeerd had om te snappen dat het niet zomaar
klanken waren in een heldenloze wereld

Waar ben je nu ik mij dol en dwaas draai in
het kleine bed met gemengd koude lakens
ze ademt toch geen warmte nu jouw lichaam
ergens anders ad rem doorgaat tot de nacht

zelf op de vloer valt.

In duizendtal kriskrasse spetters
gaan we over de zwoele lichamen heen
herinneren ons zoetgevooisde stemmen
Ik fluister, ik schreeuw en jij ook - tot het lot

zelf op onze monden valt.

Wandel door je heidevelden en laat
je verleiden en de zorgen van alledag
worden veilig opgeborgen in het diep

Bekommer je niet om de zon
want die blijft heus wel schijnen

Dankjewel :)

(y) (y) (y)

Die kan mij wel bekoren:).

[offtopic] Dankjewel, daar ben ik dan blij mee.

voorgoed

mijn tranen vallen
meesterlijk uiteen,

een wimperlang genoegen
voor een teveel aan water

verdriet strijkt adem
langs mijn wang, stil

fluister ik ze tijd. als
er een einde aan verliezen

bestaat; dan woon je
maar voorgoed bij mij.

Als het weer eens schots en scheef
een plaats gevonden heeft, waarom
hoor ik geen kritiek?

Geen commentaar en geen beklag
over die Franse slag die in het huis
hevig heeft gewoed?

Ik ben best internationaal
en misschien dat je het me allemaal
wel verteld hebt, want ik blijk
nu eenmaal Oost-Indisch doof.

aanvang-
kelijk ging 't nog gelijk
maar snel
was't samenspel
mise-
rabel

Placebo - it's in the special way we fuck.


De klok wil mij niet en ik spuug haar uit;
draai rond gedachten om jouw middel
en alles doet er niet meer toe - nu
geef me de smaak van het leven terug
ik zie haar niet meer, ik wil het enkel

voelen.

Woorden

Ik wil de dingen beschrijven in de vele zinnen die ik ken
Of de enkele klanken die ik begeer
Toch blijven ze wat ze zijn
Slechts woorden

Lieve Stacy en Nathalie,

Schrijven we over afscheid
schurken we verbeten bijeen

Het verhaal dat geen woorden hoeft
onuitgesproken verder leeft op straat

Over het niet loslaten – de vrede
delen tussen alles wat ons bindt

Hoe plaats en taal hoffelijk
opzij schuiven; want tussen ons

schreeuwt solidariteit een
uitroepteken als beginpunt

Oh crisis, herkenning.. heel mooi (y).

Allemaal hetzelfde;
twee ogen, een paar armen en zo nog heel wat,
maar toch voel ik me anders,
gewoon totaal niet thuis.


oud dingetje geschreven uit frustratie ofzo

Dichten
is moeilijk doen.
Want je kunt ook gewoon zeggen:
ik wil koffie, onee,
thee.

Wah, dat vind ik tof :).

De groene parel
dobbelt
langs de zwarte melk

:|

Met zijn laatste zucht
viel ik in slaap.
Of was het de wind
die welteruste fluisterde?

Dobbelt :D.

Ik ben
doelloos verzonken
in de dronken buien van gisternacht.

Waar de donder
over de rand van glazen
al haar wapperende haat uitwaaide.

Ik val niet
de leegte ligt niet lekker
het regent de hele dag.

Hij zweeg - zij zweeg
tot de regen vallend kwam.

We wisten dat het niet langer kon
met dolken gooien. Ik droeg mijn schild
rond mijn middel op mijn rug.

Moe van het vechten zou de dood
niets dan een bevrijding zijn.

Met je haren
zachtjes strelend
waarbij alles na jouw aanraking
rood kleuren zal.

:p

sarpong
trukje feyievy
3-2 hun 90
24 30
blind


mijn gedicht met poetische achtergrond :D :cool:

Muugje :D

Eigenlijk vind ik je laatste zin, ik bedoel dus je commentaar, mooi.

Dood
Ge-
storven
Rot
Be-
Dorven

En een kwijlgedichtje

Ik hou van jou
zoals het bloemblad
van de dauw
gestreeld door een parel
in de ochtendkou

(blabla cliche :o )

ik kijk, en zie een meisje,
met rode ogen en wangen nat.
haar mascara uitgelopen,
en haar wangen vol van zwart.

ik kijk, en zie een meisje,
ze staart me verdrietig aan.
haar gedachten dwalen door haar hoofd,
laten haar nu niet mee gaan.

ik kijk en zie een meisje,
met een verleden dat aan haar knaagt
nog heel voorzichtig kijkt ze,
totdat haar spiegelbeeld vervaagt.

---------------------

hij een beetje lang, maar goed.. wat vinden jullie? :bloos:

Voorstellen (van twee mensen)
Ik ben niet wie je denkt.
Ik stel me je anders voor.
______________

Waterpartij
en de kikkers
vierden feest.
______________

Als mijn kat slaapt,
lijkt hij net
zijn kussentje.

Die van jou zijn zó vaak zó leuk. :D

Dankje :bloos:

Drie hbo-scholieren
schreeuwden door de provinciestad.
Ik heb een boot, Toppertje
en het godlijk Io Vivat

En noemde zijn lip dien feestpsalm,
toen brak mijn hart als glas.
Het einigde dacht ik te horen
op Nostrorum vanitas.

Plagiaat!

woorden flitsen langs me heen,
gedachten al op zij gezet
niets verstaand van wat jij nu zegt,
zit ik met betraande ogen op mijn bed.

niet begrijpend waarom dit gebeurt,
waarom het nu juist zó moest gaan.
maar als ik opkijk zie ik,
ook bij jou rolt nu een traan.


--------------

het gaat over iemand die het uitmaakt omdat het niet anders kan, maar er zelf ook verdriet om heeft..

Typisch.

Ik vind het wel wat cliché. Het zou net zo goed kunnen gaan over iemand die is overleden. Maar goed, ik vind het dus technisch niet echt super en de inhoud ook niet echt.

ja ik weet het, maar ik kon ff nergens op komen.. :bloos: en ik vind het zelf ook geen goed gedicht, maar goed ik d8 post hem toch ff..