Risico's van ondergewicht
 

Ik heb ff een vraagje: Kan het heel erg kwaad om een te laag BMI te hebben? Loop je dan veel risico's?

Hai Girl,

Ik heb een stukje van www.voedingscentrum.nl voor je gekopieerd:

Risico’s en diagnose
Een te laag gewicht kan risico’s voor de gezondheid met zich meebrengen. De conditie kan achteruit gaan en iemand kan zich sneller lusteloos en moe voelen. Ook neemt waarschijnlijk de kans op botbreuken toe. Een BMI van 18,5 of minder is een ernstige risicofactor voor osteoporose (botontkalking).
Of het gewicht al dan niet gezond is, is eenvoudig vast te stellen met de Body Mass Index. Bij een uitkomst onder 18,5 is sprake van ondergewicht. Het is dan verstandig te proberen aan te komen en zo nodig naar de huisarts te gaan. Deze kan desgewenst verwijzen naar de diëtist.
Voldoende en vaak eten
Ook voor te magere mensen is gezond eten belangrijk, zodat ze de voedingsstoffen binnenkrijgen die het lichaam nodig heeft, waaronder eiwit, vitamines en mineralen. Net als voor anderen is voor hen eten met veel verzadigd vet ongezond met het oog op hart- en vaatziekten. Een ‘slagroomkuur’ is dus af te raden!
Voor te magere mensen geldt het advies ten minste de hoeveelheden basisvoeding aan te houden. Om het gewicht te verhogen, is het verder nodig vaker wat tussen de maaltijden door te eten. Verder doen zij er goed aan regelmaat aan te brengen in het eetpatroon en de tijd te nemen om rustig te eten.
Anorexia nervosa en boulimia zijn aandoeningen die een speciale behandeling vragen.

Ik ben zelf vaak ook te licht, mede omdat ik niet "normaal" met eten om kan of durf te gaan. Als ik echt wat langer te licht ben (onder 17.5 BMI) dan krijg ik last van haaruitval, futloosheid, prikkelbaarheid en uiteindelijk word ik wat onregelmatiger ongesteld in duur en zwaarte. En ik weet niet of je wel eens overgeeft of laxeert? Dan krijg je wat sneller en uiteindelijk ook erger last van deze dingen. Ook kunnen er tandproblemen en maag- en darmklachten ontstaan.

Ik hoop dat je er wat aan hebt. En ja, het is moeilijk om normaal of goed te eten als je gewend bent om er altijd mee te kutten om toch ergens controle op te hebben. En om te denken dat je dan voldoet aan wat volgens de maatschappij goed is.

Ik hoor vaak genoeg van jongens dat ze van normaal gevulde meiden houden. Ik ben dus niet echt gevuld, en dat krijg ik vaak genoeg te horen als mannen iets van mn lichaam zeggen. En mannen staan daarin toch wat meer in de realiteit dan vrouwen.

Dit zijn de lichamelijke gevolgen die horen bij Anorexia en het gevolg zijn van ondergewicht. Ondergewicht is gewoon hartstikke slecht. Natuurlijk kan je iets ondergewicht hebben terwijl je wel voldoende eet, maar ik geloof niet dat dat bij jou van toepassing is.

-Bij vrouwen stopt de menstruatie, want de hormonen die voor de menstruatiecyclus zorgen nemen af tot het niveau van voor de puberteit. Het uitblijven van de menstruatie gaat gepaard met tijdelijke onvruchtbaarheid.
-De ademhaling en de hartslag worden trager. Ook de bloeddruk daalt. Dit komt doordat het lichaam bij dalend gewicht en verminderde voedselinname zoveel mogelijk overschakelt op besparing in de stofwisseling. Als gevolg hiervan voelen de patiënten zich dikwijls erg moe, duizelig, lusteloos, depressief.
-Doordat er weinig eten wordt verbrand, daalt de lichaamstemperatuur en hebben de patiënten last van koude, blauwe handen en voeten. Ook kan, als gevolg van de lage lichaamstemperatuur, een donsachtige beharing in het gezicht, op de armen, borst en rug ontstaan.
-De conditie van het gebit en de haren verslechtert. Er kan haaruitval optreden. De huid wordt droog en schilferig en verslapt.
-Door de beperking van de voedselinname kan verstopping optreden. Dit is voor een anorexiapatiënte vaak een reden om in paniek te raken en haar toevlucht te nemen tot braken of laxeermiddelen.
-Bij extreme vermagering ontstaat vaak een vochtophoping (oedeem) in de onderbenen.
-Als patiënten sterk vermageren wordt spierweefsel afgebroken.
-Het honger- en verzadigingsmechanisme raakt volkomen verstoord. De patiënten voelen op den duur niet meer wanneer ze honger hebben of negeren het hongergevoel.
-Anorexia-patiënten slapen vaak slecht. Meestal slapen zij moeilijk in of zijn al vroeg weer wakker. Vaak lossen zij dit probleem op door "s morgens vroeg al weer met werk, studie of andere activiteiten te beginnen.
-Door het ontoereikende of eenzijdige dieet kunnen tekorten aan bepaalde mineralen en vitamines ontstaan. Bij patiënten die laxeer- en/of plasmiddelen gebruiken en/of regelmatig braken kunnen ernstige stoornissen in de electrolytenhuishouding ontstaan, in het bijzonder een tekort aan kalium. Dit kan leiden tot nier- en leverbeschadigingen, spierkrampen, hartritmestoornissen en zelfs hartstilstand.

Ik heb precies hetzelfde. Ik loop nu ook al bijna drie jaar te klooien met eten. En dan denk ik dat het nu een beetje normaal is wat ik eet, in de ogen van anderen blijft het weinig. Ik geloof dat alleen m'n avondeten op dit moment wel redelijk is, omdat het om en nabij gelijk is aan wat een vriendin van me eet. Laxeren en overgeven heb ik gelukkig nooit gedaan. Wel pakte ik wel eens een overdosis kalmeringsmiddelen, maar dat is een heel ander verhaal.
Toen ik was aangekomen (had eerst nog maar BMI van 14,8), waren gelukkig een aantal van die klachten verdwenen, maar ik heb nog steeds af en toe last van mijn darmen en last van futloosheid.
Maar dat wilde ik ook altijd, mooi zijn. En ik heb ook gehoord dat jongens vollere meiden toch mooier vinden, nou ja, daar voldoe ik niet aan. Ik wou dat ik dat ook kon zien, dat dat mooier was.

Nou ja, gedeeltelijk wel. Ik heb altijd al ondergewicht gehad. Ook voordat ik begon te rotzooien met eten had ik slechts een BMI van 16,9... Maar dat excuus kan ik niet gebruiken voor waar ik nu op zit, dat is eigen schuld.
Maar zou 't kwaad kunnen om aan te komen tot een BMI van 16,9 en dat dan zo te houden, omdat dat ooit mijn natuurlijke gewicht/lengte was...?
Als ik tot 18,5 zou moeten komen, ben ik nog ver van huis...

bmi is trouwens niet echt zuiver..

maar zwaar ondergewicht is verre van gezond voor je(captain obvious to the rescue!) je hebt te weinig om te verbranden dus bij langdurige lichamelijke inspanning kan dat erg slecht voor je gaan uitpakken

Ja, dat kan kwaad. Je bent 18 en dan is een bmi van 17 gewoon te weinig. Je bent nu ouder dan 'vroeger' en word je wat zwaarder. Je hoeft niet gelijk naar een bmi van 18.5 (en liever nog bmi 20). Ga eerst maar naar bmi 17, dat is altijd beter dan minder.

Ik zou inderdaad je doel niet te hoog leggen, maar het in kleine stukjes doen. Eerst 17 dan weer wat verder. Dan zie je zelf meer vooruitgang, en dat stimuleert dan weer :)

Dat wist ik niet, wat gek. Dadelijk ben ik een ochtendmens enkel door mijn lage bmi :confused:

Een bmi van 19 lijkt me echt onbereikbaar hoog. Ook al eet ik hartstikke veel, ik kom toch niet aan. En volgens mij ben ik gewoon gezond, dus volgens mij hoeft het niet per se kwaad te kunnen, ondergewicht. Is bmi echt zo heilig en zuiver en belangrijk?

Nee, als je gewoon gezond eet (2000 kcal per dag dus, voor een vrouw), je beweegt niet overmatig veel, je hebt geen lichamelijke klachten en je hebt geen ondergewicht door een eetstoornis kan het volgens mij niet heel erg veel kwaad. Dan ben je gewoon een lichtgewichtje.

Mja, ik weet niet zoveel van kc af (en dat wil ik eigenlijk zo houden), maar ik eet redelijk gezond. Iets te weinig groente misschien, dat is alles. Qua lichamelijk aspect zit het bij mij volgens mij wel goed. Nou ja, het zal wel. Als topicstarter wel ergens last van heeft, moet je misschien actie ondernemen op de een of andere manier... En de lat niet te hoog leggen, dat demotiveert toch maar.

Klopt, maar volgens mij is ondergewicht dan ook niet ideaal en al helemaal ondergewicht tot bepaalde hoogte.

Voor de ts, geldt het iets anders omdat zij een eetstoornis heeft. Je kan dit dan al excuus gebruiken om niet aan te hoeven komen... Maar goed, ik weet te weinig van de ts om er echt iets over kunnen zeggen...

Eventjes iets toegevoegd.

Daarnaast is BMI niet 100% betrouwbaar. Maar als je een van de dingen die bloem noemde wel hebt, dan moet je idd even op gaan letten.

Ik heb een vrij laag BMI 16 ongeveer, maar eet altijd goed (zou miss ooit iets gezonder mogen maar toch). Ben altijd dun geweest, m'n ouders en zusje ook dus het zit denk ik ook een beetje in de familie. Zou het dan gewoon ook echt nodig zijn om van m'n ondergewicht af te komen? Want dat zou dan zo veel moeten gaan schelen dat zo plotseling veel aan komen ook niet gezond zou kunnen zijn. En als je eenmaal op een "goed" gewicht bent, hoe houd je het dan?
Ik denk dat zolang ik me redelijk gezond voel dat het niet zo veel kwaad kan :s

Mja, je hebt natuurlijk ook altijd uizonderingen op de regel. Denk dat dit wel heel persoonsgericht is. Sommige mensen hebben ook van zichzelf overgewicht, terwijl ze wel goed eten en bewegen. Het is geen ramp, maar of het gezond of optimaal is?
Als je gewoon goed eet hoef je denk ik niet perse aan te komen. Maar goed, ik heb hier eigenlijk niet heel veel verstand van.:s (Alleen maar wat ik van de diëtist hoor.)

Wanneer is er sprake van echt zwaar ondergewicht? Mijn BMI zit tussen de 15,78 en de 16,14 (verschilt per dag)... Is dat ernstig laag?

Ik heb dan altijd al iets van ondergewicht gehad, en dat zit ook wel in de familie omdat mijn moeder dat vroeger ook had. Niemand dus bij mij thuis die zich daar zorgen over maakt. Maar zij zat toen dichter bij de 18,5 dan ik nu. Om BMI 16,9 te halen zou ik al iets meer dan twee kilo aan moeten komen en dat lijkt me al verschrikkelijk. Zeker omdat dat toch nooit gebeurd op plekken waar ik dat zou willen.
Nou ja, volgend schooljaar krijg ik een sportkaart. Maybe kan ik dan op een goede manier (dmv meer spieren krijgen) die twee kilo aankomen...

Deze instelling lijkt me een groter probleem dat het hebben van een te laag bmi :)

Je elke dag wegen is sowieso één van de stomste dingen die je kunt doen. Je lichaam houdt de ene keer meer vocht vast dan de andere keer, als je ongesteld bent is dat al helemaal zo, et cetera. Je gewicht is zo veranderlijk. Het scheelt bij iedereen altijd wel wat.

Ik wil wel, maar ik wil echt niet aankomen in mijn benen, liever in mijn buik.
Misschien kan is daarom aankomen door trainen wel beter.

Ik weet het. Ik weet ook niet waarom ik dat doe, maar ik moet het gewoon altijd zien. Ik heb nu een schommeling van 1 kilo, terwijl ik dat een tijdje nog niet had (toen was ik altijd constant).

Probeer het anders af te bouwen? Dan zie je de schommelingen ook minder. Ga je eerst bv. om de dag wegen, dan om de twee dagen, dan alleen vrijdag en dinsdag en uiteindelijk nog maar één keer per week. Zoiets. Een vriendin van mij heeft het ook zo gedaan en natuurlijk is dat moeilijk, maar het werkt wel. Als je je eenmaal nog maar één keer per week weegt, kun je zelfs dan nog gaan minderen, want het is eigenlijk nog te veel. Maar dat gaat allemaal in stapjes. :)

Ik heb het laatst al een keer geprobeerd, maar na een paar dagen kon ik het niet meer laten (wilde eigenlijk een week niet wegen). Daarna was ik er mee gestopt, met proberen... Maybe moet ik niet zo snel opgeven en het inderdaad eerst in stapjes doen.

'k Denk dat zwaar ondergewicht begint wanneer je minder dan 15 hebt ofzo.

Ik ken nl een meisje die 99% zeker geen eetprobleem had, maar toch een bmi had van 15,5. Volgens mij omdat ze ongelofelijk traag at. Dan eet je ook minder omdat je sneller genoeg hebt...

Enige nadeel is wel dat ze er graatmager uitzag en da 's lelijk :s

Nou dat heb ik absoluut niet haha, als ik snel eet zit ik veeel sneller vol. ik kan beter langzaam eten, mja voor mij maakt t niet zoveel uit want ik kom gewoon niet aan. :( geen aanleg

"Zomaar" stoppen is iig heel erg moeilijk. Ik denk dat het een stuk beter werkt als je het langzaam afbouwt; dan is de schok ook veel minder groot. Het is iig een stuk makkelijker vol te houden. :)

Mmm... dan heb ik gelukkig geen ernstig ondergewicht... Maar inderdaad. Ik heb ooit een BMI van 14,84 gehad, en dat was zeker niet mooi. Daarom probeerde ik toen ook om iets aan te komen...

Ja oké, van iedere dag naar een week is moeilijk... Maar dit valt te proberen. Ik begin er vanaf vandaag mee.

Ik las in een topic op sport dat je ook nog elke dag 2 uur sport... als ik jou was zou ik iets rustiger aan gaan doen + eens langs de huisarts gaan om met hem te overleggen wat hij vind van jouw sitiuatie enzovoorts... Zoals ik de dingen hier lees is het voor jou erg evrstandig om begeleiding te zoeken in jouw eetgewoontes. Nu voel je je misschien nog goed, maar als je op deze wijze een paar jaar doorgaat is je lichaam helemaal op en dat zou zonde zijn.

Ga ik ook doen. Ik ga naar de huisarts zodra dat anoniem kan (zonder dat mijn ouders kunnen zien dat ik daar geweest ben). Ik krijg hopelijk een eigen verzekering, en dan is dat probleem opgelost.
Ik ben er alleen wel zo bang voor wat hij dan zal gaan zeggen, wat de conclusie zal zijn... Ik heb regelmatig depri-periodes, eten gaat niet al te geweldig (met dit hete weer heb ik helemaal geen trek), ben ietsje te licht, ik ben zowat verslaafd aan trainen...
Dalijk is het iets ernstigs, en dan... :(

je kunt met de huisarts afspreken dat je de rekening mee krijgt en hem dan zelf voldoet.

een bmi van 16, nogiets is niet ietsje te licht, maar veel te licht

en als het iets ernstigs is, dan kan er iets aan gedaan worden. Alles beter dan er nog langer mee doorgaan op deze manier. Trainingsverslaving is ongezond, probeer het met mate te doen en in ieder geval 2 dagen in te lassen waarop je rust neemt, dat heeft je lichaam nodig om te herstellen.

Ik ben zelf ook heel erg gek op trainen, maar ik zorg er wel voor dat ik gezond, genoeg en gevarieerd eet. Met dit weer heb ik ook geen trek, maar toch eet ik omdat je het egwoon nodig hebt, zeker als je zoveel sport.

Denk alsjeblieft goe dom jezelf, op deze maneir sloop je je eigen lichaam.

en voor die depriperiodes, kun je niet misschien bij een vertrouwenspersoon op school oid terrecht?

Ik heb alleen op dit moment het geld niet om dat te betalen. Ik heb wel vakantiewerk, maar het nog niet uitbetaald gekregen.
En ik dacht dat een BMI van 16 wel meeviel, aangezien 16 hoog het meeste is wat ik ooit gehaald heb... Ik zit nu maar +- 2 kilo onder dat gewicht... En van dat trainen val ik echt niks meer af. Ik doe het eigenlijk alleen om m'n conditie te behouden, daar kick ik op. Ik ben niets zonder trainen. Ik doe het altijd na het avondeten (het enige wat bij mij wel goed gaat volgens mij), omdat ik dan zeker weet dat ik het ook volhoud. Verder drink ik er wel redelijk bij (water).
Volgend schooljaar ga ik naar de universiteit, en ik heb geen idee hoe het daar geregeld is met vertrouwenspersonen. Ik weet alleen hoe dat zat op mijn vorige school, maar daar kon ik het niet zo goed met haar vinden.
Ik weet het alleen niet meer... Soms heb ik echt het idee dat ik me vreselijk aan loop te stellen...
En ook als ik te horen zou krijgen wat ik heb, denk ik toch dat ik te zwak ben om er echt iets aan te doen.

waarom mogen je ouders het niet weten dan?

ook al val je met dat trainen niet af, heeft je lichaam toch 2 dagen nodig om een beetje bij te komen. Zeker aangezien je zo weinig eet en zoveel sport..

op de meeste universiteiten zijn studentpsychologen aanwezig en zijn er van allerlei mogelijkheden om hulp aan te vragen.

als je hte niet meer weet, dan juist ook met je ouders er over gaan praten

misschien te zwak om er in je eentje iets aan te doen, maar met hulp lukt het zeker.

Ik heb liever niet dat ze er achter komen, omdat ze het teleurstellend van me zouden vinden. Zij denken juist dat alles goed met me gaat...
Ik hoop nu dus dat ik die eigen verzekering krijg, en anders valt een bezoek aan een studentenpsycholoog altijd nog te proberen. Misschien dat dat dan helpt.
Als er dan toch een rustdag moet komen, dan vandaag maar. 'k Heb niet kunnen trainen omdat ik naar de bioscoop ging. Ik wilde het eigenlijk nog wel doen, maar de misselijkheid en pijn (van de verwondingen werden me teveel). Ik hoop dat het morgen wat dat betreft iets beter gaat.