Innerlijke strijd
 

Innerlijke strijd :(




Mijn spiegel is niet lief voor mij,
en toont slechts harde lijnen.
Een blik zo donker, zwart en leeg,
vol duistere domeinen.

Onnodig dat ik alsmaar tracht,
een glimlach te boetseren.
Die wordt helaas spontaan gebracht,
en laat zich niet forceren.

Mijn spiegelbeeld beantwoordt slechts,
de roofbouw van de tijd.
Die woest en vlijtig verder steelt,
door innerlijke strijd.

Is ie zo slecht dat niemand reageert?!?! :(

Het is helemaal niet zo slecht hoor :)
Ik denk dat je vooral geduld moet hebben. Je post iets op zondagmorgen om tien uur. Niet iedereen zit dan al te forummen he ;)

Maar even op het gedicht. Ik vind het geheel vlot lezen, en ik vind het mooi geschreven. Jammer van het negatieve onderwerp.
Ik heb toch enkele erg kleine opmerkingen:
Ik denk dat het mooier klink als je er "en zich niet laat forceren"
Maar dat is geheel m'n eigen mening.

Bedankt voor de reactie.
Om je vraag te beantwoorden:

Dan heb ik ook nog een vraagje:
Die woest en vlijtig verder steelt,
door innerlijke strijd Kan je dat nader verklaren?

kijk...... ik vertel liever niet alles hier op het forum. Maar laten we het erop houden dat ik iets heb meegemaakt :( dat me vanbinnen steeds meer kapot maakt (die woest en vlijtig verder steelt).
En ik zelf ook nog eens tegen iets aan het vechten ben (door innerlijke strijd).

misschien leg ik het zo een beetje gecompliceerd uit omdat ik hier liever niets daarover vertel. Maar ik hoop dat je het begrijpt.

xxx Missty

(y) :)

een van de beste gedichten die ik al reeds op dit forum, maar wel spijtig van die 'forceren...'
prachtig, en zeker op die leeftijd

mooi :)

vindt hem niet helemaal lopen..

maar zeker wel raakend...erg goed !!! :)

Wauw mooi zeg!, inhoudelijk (y) omschreven en ik vind 'm heel fijn lopen, goed ritme, leest lekker weg!...

Liefs,
Mariamne

Bedankt voor de reacties allemaal :)