heb je dat ook wel eens
 

Heb je ook wel eens het gevoel dat hoelang je mekaar ook kent je soms helemaal gek wordt van die persoon en eigenlijk geen relatie meer wil voor een tijdje?

Absoluut niet.

Al vind ik een jaar relatie zonder ruzie ook weer zo zoet staan, maar het is nou eenmaal de waarheid.

gelukkig niet nee :P al is 8 maanden nou ook niet echt denderend lang natuurlijk.

ik heb zelfs al 2.5 jaar een relatie met hem maar soms voel ik me zo verstikt of zo, dan heb ik het gevoel dat ik echt even weg moet. Is dat niet vreemd?

Ik kan twee weken met haar samenzijn - twee maand of twee uur.

We laten elkaar vrij en alles is bespreekbaar, dus nee. Ik herken het niet; maar kan het me wel voorstellen

Nee, nooit last van

Ikzelf kan weken bij hem zijn in een kamer enz.
Maar soms barst de bom gewoon, bij ons beide en dan moeten we toch even rust hebben snap je.

Er lijkt me een groot verschil zitten tussen 'rust' en 'eigenlijk geen relatie meer willen voor een tijdje', dat eerste lijkt me gezond, dat tweede niet echt.

Waarom zou je ook weken samen in een kamer zijn? Geef elkaar wat ruimte en neem zelf ook die ruimte, zorg er voor dat je allebei je eigen dingen hebt en niet 24/7 op elkaars lip zit, dat laatste is niet gezond.

Ik heb een relatie van viereneenhalf jaar, waarvan we vier jaar samen wonen en ik zou nooit geen relatie met hem willen hebben, zelfs niet voor een tijdje. Hij werkt overdag, ik ga naar school, verder hebben we nog wat andere dingen die we apart van elkaar doen, de tijd dat we bij elkaar zijn ben ik blij dat we bij elkaar zijn (het zou wat mij betreft best meer mogen zijn). :) Ook als we een aantal weken bij elkaar zijn gaat het goed, al doen we ook dan natuurlijk wel eens dingen apart (al is het maar even tv kijken, computeren, buiten zitten, enz.).

goh, een bijna-naamgenoot op dit forum :D

verder zal ik maar niet ontopic reageren... :o

:nono:

Mwah.. in "rust" herken ik me wel, in "even geen relatie" iets minder. Ik kan echt maar een bepaalde tijd op elkaars lip zitten. Ik heb mijn eigen leven, hij het zijne. En hoewel ik het erg goed met zijn vrienden kan vinden probeer ik toch altijd wel dingen voor mezelf te blijven houden. Zoveel mogelijk vrijheid is het devies. ;) Dat "even geen relatie" heb ik één keer gehad, en dat was gewoon omdat ik kwaad was, of weet ik veel wat. Ik zag toen een hele leuke jongen en ik zat op dat moment best te balen dat ik bezet was. :o Maar goed, er is niets gebeurd en eigenlijk zit alles sinds een maand of twee weer heel goed tussen ons. Vrijheid hebben wij allebei gewoon nodig.. Misschien jullie (=jij?) ook? Vooral in 2,5 jaar. :|

ja misschien wel, ik wil soms gewoon even tijd voor mezelf.
Maar natuurlijk zou ik niet zonder hem willen/kunnen leven.
We doen ook wel dingen apart maar toch proberen we vaak bij mekaar te zijn.

Nee. Ik wil natuurlijk wel soms wat tijd voor mezelf, ik wil zelfs dagelijks tijd voor mezelf, maar dat gaat uitstekend mét een relatie. Het kan zelfs terwijl hij vlak naast me zit.

ik herken dat wel! vooral als je bv staat te koken (we wonen samen) lekker muziekje dr bij, tafel gedekt, en je denkt lekker gezellig samen eten. dan komt hij binnen, zet de muziek gelijk uit en gaat meteen voor de computer zitten te mopperen over zijn werk. nou dan denk ik wel eens: als ik alleen voor mezelf ging koken was ik nog vrolijk :(

ja precies, we zijn op zoek naar een huisje maar ik vraag me af waar ik me dan nog kan terugtrekken als ik even alleen wil zijn.

Zoek dan ook geen huisje samen!

Ik ben nou ook ongeveer 2,5 jaar samen met mijn lief. En kan me voorstellen hoe heerlijk het zou zijn om samen te wonen. We gaan allebei in Utrecht studeren, dus het is ook mogelijk.

Maar ik ben 18 (en jij ook) dan lijkt het me 10x verstandiger om eerst eens alleen te gaan wonen.

Nog een probleem erbij.
Sinds gisteren heeft de moeder van mijn vriend besloten om waarschijnlijk te gaan verhuizen naar een plaats zo'n twee uur van mijn huis vandaan, nu wonen we maar dertig minuten van mekaar vandaan. We zien elkaar elke dag na school/stage maar dat kan niet meer als hij zo ver weg gaat wonen. Wat nu?
Samenwonen of?

Samenwonen is de oplossing voor al uw problemen! :D

Wilt uw vriend een neuscorrectie? Ga samenwonen.
Wilt u een euro voor een winkelwagentje? Ga samenwonen.
Gaat uw vriend verhuizen 2 straten verderop? Ga samenwonen.

Hehe, nee zo klinkt het een beetje zoals je het hier hebt neergezet. Nee, ik zou eerst lekker alleen gaan wonen, kijken of je jezelf kan redden, kijken hoe je zelf in je schoenen staat. Bovendien kan je dan pas zien of je zeker bent van je relatie. Kijk je moet elkaar nog wel regelmatig kunnen zien maar 30 minuten is niet het einde van de wereld.

ja nu wonen we dertig minuten van mekaar vandaan, maar als hij gaat verhuizen zit er twee uur tussen ons.
Ik ben gewend om na hem te gaan als ik me even niet goed voel enz. Dat is ook mogelijk omdat we nu dichtbij elkaar wonen, maar zometeen wordt het lastig.
Ik wil wel samenwonen maar het geld is er ook niet voor denk ik dus ja.

Ik vind dit een klein beetje zo'n zeurtopic.

Die moeder gaat 'waarschijnlijk' verhuizen, ze heeft waarschijnlijk nog geeneens een huis gekocht?

Je klinkt niet echt zeker over je relatie, waarom zou je dan gaan samenwonen?

Heb je uberhaupt wel een leven naast je 'vriend'?

Waarom kies je er dan steeds weer voor om bij je vriend te blijven?

Dan heb je toch meer tijd voor jezelf? :confused:

You're weird.

Jaaaaa, ik heb dat wel eens. Dan is het gewoon echt even te veel, te weinig ruimte voor mezelf ofzo, te veel stress. Dan wil ik soms echt wel ff weg.. Maar om nou de relatie te verbreken, je kan elkaar ook gewoon een paar dagen niet zien?
Oh, en over dat verhuizen van zijn moeder..
Áls het zo ver komt kan je vriendje misschien op kamers gaan, of jij, om dichter bij elkaar te komen/zijn. Of je gaat samenwonen, aan geld is vast wel te komen.