Het Meisje
 

Het meisje

Ik ken een meisje,
Ze is heel aardig,
Ze zong altijd een vrolijk wijsje,
Alles wat ze zei klonk heel geloofwaardig,
Ze had een probleem,
Ze werd vaak gepest,
Het was extreem,
Ze was zeker niet het best,
Ze werd uitgescholden door iedereen,
Omdat ze altijd zo stil was,
Het waren er duizend-en-een,
Ze zat altijd achterin de klas,
Ze werd achtergesteld,
Ze kreeg nooit aandacht,
Ze was teleurgesteld,
Tot op een nacht,
Ze had maar een vriendin,
Die was wel heel lief,
Het leven had voor haar geen zin,
Ze was wel altijd positief,
Ze mocht nooit alleen weg,
Altijd moest er iemand mee,
Ze had altijd pech,
Ze had geen idee,
Van wat ze fout deed,
Ze wou niet bestaan,
Ze deelde met niemand haar leed,
Ze wou altijd maar gaan,
Ze dacht: hoe zou het zijn als ik niet geboren was,
Waarom kan ik niet dood,
Haar hart was van glas,
Haar hart was wel heel groot,
Maar oh zo teer,
Ze dacht: het kan niet zo,
Ze wou niks meer,
Ze zat altijd aan haar bureau,
Het was zo iedere keer,
Dan kwam ze op school,
En dan werd ze weer gepest,
Ze was ieders tegenpool,
Ze was anders dan de rest,
Ze kon er niks aan doen,
Ze was niet stoer,
Ze wou iets terugdoen,
Ze had nog een zus en een broer,
Maar die kwamen niet voor haar op,
Ze stond er altijd alleen voor,
Ze dacht: zet mijn leven maar stop,
Ze pestte haar aldoor,
Er ging geen dag voorbij,
Of ze was uitgescholden,
Ze was nooit blij,
Ze weet niet waar ik ben,
Maar ik weet een ding,
Ze heeft me nodig,
We hebben een vriendschapsring,
Wij zijn bij elkaar nooit overbodig,
Maar haar leven veranderde toen ze verhuisde,
Ze kreeg vrienden,
Ze had een jas die heel erg pluisde,
Ze wist dat ze dit verdiende,
Ze veranderde van binnen en van buiten,
Ze was niet meer verlegen,
Ze liep op de straat te fluiten,
Ze liep zelfs door de regen,
Ze had een sneeuwgevecht met een vriendin,
Ze voelde zich nooit meer alleen,
Ze had eindelijk weer zin,
Ze had weer een been,
Om op te staan,
Ze wou weer leven,
Ze durfde weer alles aan,
Ze wou haar vrienden niet weggeven,
Ze had lol en plezier,
Toen ging ze naar de eerste klas,
Er was nooit meer gemier,
Ze dacht dat het erger was,
Ze had een vriendin in het bijzonder,
Ze weten alles van elkaar,
Ze was nooit meer bang voor de donder,
Er was maar een maar,
Haar vriendin op de andere school,
Die liet ze nooit in de steek,
Haar hoofd zat nooit meer vol,
Ook al was het niet wat het leek,
Ze was blij,
Ze werd verliefd,
Ze was vrij,
Ze was nu wel geliefd,
Haar jeugd is voorbij,
Die komt nooit meer terug,
Ze leeft nu gelukkig en blij,
Haar zelfvertrouwen was toen zo klein als een mug,
Nu niet meer,
Ze was vrolijker,
Ze voelde zich soms zo licht als een veer,
Ze werd een echte sterrenkijker,
Ze dacht over het leven,
Eerst was haar leven een hel,
Dat was iets wat ze nooit meer weg zou geven,
Maar dat veranderde best snel,
Toen ze ergens anders ging wonen,
Ze had nooit meer problemen,
Ze wou al haar gedachten tonen,
Ze zou een ding aannemen,
Ze ging nooit meer terug naar die stad,
Om er te sterven,
Dat was dat,
Haar vrienden zouden nooit haar jeugd erven,
Haar jeugd wou ze niet,
Haar gedachten zaten in een kooi,
Over haar jeugd had ze veel verdriet,
Haar toekomst was wonder mooi,
Ze zat te denken, altijd,
Ze had een mooie blik,
Maar tot mijn grote spijt,
Dat meisje, dat ben ik.


Dit gedicht is gebasseerd op de waarheid en heb ik een tijdje geleden geschreven toen ik alles zat was... er zijn niet veel mensen die dit gelezen hebben maar als ze het lezen vinden ze het meestal erg en vragen ze of het echt zo was maar het was echt zo....wat vinden jullie van het gedicht ?
Kusjj. Kusjj. PrinCeSs Aardbei

Ik vind het een ronduit vreselijk gedicht.

Eén lange vertelling met Sinterklaasrijm, veel clichés,
geen poëtische aanhalingen, geen stijlmiddelen,
geen verrassingen, geen wendingen, geen aandachttrekkers
en het is zo erg dat ik niet eens de fouten er voor je
uit ga halen.

(En mijn tact is even weg vandaag door de hitte)

O ja, het metrum loopt ook voor geen centimeter. :)

Na de eerste paar regels had ik al geen zin meer om te lezen.

Als het je helpt dingen te verwerken is dat natuurlijk (Y)
Maar wil je feedback op je gedicht zelf of meer begrip voor je gevoel? In het laatste geval is het beter iets voor ---> psychologie

Een heel verhaal en eigenlijk komt het erop neer dat je gepest bent. Join the club, niets nieuws. Fijn dat je het van je af kunt schrijven, maar poëtisch gezien is dit helemaal niets.

Het zijn gewoon irritante zinnetjes aan elkaar gelijmd om te rijmen, je zegt alles expliciet, gebruikt kinderlijke verwoordingen om het maar te doen rijmen en er zit hoedanook geen enkel woord- of klankspel in.

Ik weet niet of je gewoon het van je af wil schrijven, dan raad ik je aan een dagboek bij te houden. Als je wil dichten, dan raad ik je aan eerst eens rond te kijken, lezen hoe anderen het doen en daarvan te leren.

luister ik ben geen perfecte dichter ofzo hoor ik doe het als hobby en niet als levenslust en dit is echt niet mijn enigste gedicht ik schrijf er meer en als je het niet mooi vind reageer dan alsjeblieft alsnog beetje aardig zonder mij heel erg af te kraken

Niemand kraakt jou af, het gedicht wordt afgekraakt, en terecht.

De perfecte dichter bestaat niet, en naar mijn weten dicht iedereen hier als hobby. Althans, ik denk niet dat iemand hier als professie dicht.

Daarbij - als je hier post, kun je opbouwende kritiek verwachten. Je hebt de keuze zelf gemaakt; blijkbaar wil je groeien en dan heb je hier nu een hele lijst aan tips.

En inderdaad, kijk eens rond hier dan kun je zien wat een gedicht nou feitelijk inhoudt.
(Er zijn hier namelijk goede dichters genoeg)