Bloedprikken
 

Heb vandaag voor het eerst bloedlaten prikken. Heb een enorme injectieangst en ben heel blij dat het over is. Nu heb ik een vraagje over de na effecten. Ik heb daarna ongeveer 10 minuten met mijn hoofd tussen mijn benen gezeten. Ik zag alleen maar sterretjes, moest bijna overgeven en zweette als een idioot (en het was er koel). Pas na een half uur was ik weer een beetje tot mezelf gekomen. Dit is gedeeltelijk stress, maar iok vind het toch vrij extreem. Zijn er andere mensen die hier ervaring mee hebben?

Ze hebben 4 buisjes afgenomen.

Ik ken dit :) Ben panisch voor naalden en bloed....dus bloedprikken is my worst nightmare zeg maar :p

ik vond het als kind van 4 altijd heel speciaal om geprikt te worden en om een of andere reden vond ik het...'leuk' :s

Ik vind er niet veel aan. Het enige rottige is dat lijmspul van die pleisters die altijd aan je huid blijft plakken (n).

Misschien kun je voor de volgende keer beter je ogen dichtdoen ofzo :)

Zelfs als ze bij mij een halve liter bloedafnemen heb ik nog niet de klachten die jij hebt. Maar dan lig je ook comfortabel en sta je pas na een tijdje op ed.

Ik weet niet hoe comfortabel jij lag? Dat kan namelijk nog wel schelen. Maar om eerlijk te zijn klinkt het gewoon als stress, ik kan me niet voorstellen dat het echt lichamelijk is.

Mja, bloed vind ik niet erg, ik ben alleen panisch voor kleine dingen die door mijn huid gaan. Dus naalden, maar ook een wesp vind ik doodeng.

Ik had geen pleister, maar een watje en een verbandje, dus dat was fijn.

Ik had mijn ogen niet dicht, maar ik keek wel heel hard de andere kant op, heb van mijn moeders gehoord dat het 4 buisjes waren. Die was mee om me te steunen en vind het heel fascinerend om te zien :).

Ik ook niet, 4 buisjes is niet zo heel erg veel, volgens mij kan je puur daardoor niet echt klachten krijgen.

tis de stress.. door 4 buisjes ga je geen sterretjes zien.. tis echt niets

idd

De combinatie met dit warme weer kan ook nog wel uitmaken ondanks dat het daar koel was.

Nee, daar geloof ik niet in. Ik denk inderdaad dat het stress was. Een meisje uit mijn klas viel iedere keer na het bloed afnemen flauw. Niet direct, maar na een half uur of 2 uur ofzo. Dat ligt echt niet aan het afnemen van vier kleine buisjes bloed. Zij vertelde ook dat het 'psychisch' was, had ze aan de dokter gevraagd (ze was ooit 1x flauw gevallen na het bloed prikken, vond het eigenlijk niet echt heel eng, maar omdat het die ene keer was 'gekoppeld' bleef ze steeds na bloedprikken vlauwvallen).

Laten we het daar dan maar op houden :). Stress.

Het is idd psychisch.


Toch heb je je er goed doorheen geslagen ;)

Mijn moeder is zo iemand die bloedafneemt (in Utrecht geprikt misschien? ;)), en zij zegt dat er al veel patiënten zijn van tevoren bang zijn. Er zijn zelfs mensen die vantevoren al flauw vallen. :o Vier buisjes is idd niet zoveel, en het zal wel stress zijn geweest. Nu je het zo goed hebt opgevangen, gaat het misschien de volgende keer helemaal goed. (y)

Hehe, dank je wel, ik ben ook hel erg trots :).

@fractuur; Ik denk ook dat het de volgende keer minder erg is, maar over zal het nooit gaan denk ik...

Ik werd er altijd wel een beetje draaierig van, maar niet zo erg dat ik echt om zou vallen of misselijk werd. Als ik even iets dronk en iets makkelijks at (ik had van die zoutige sultana's de laatste keer), ging het vrij snel weer weg.

Ik ben helemaal niet angstig voor naalden ofzo.

Ik denk echt dat je zo reageerde als ontlading van je angst.

Ik heb 1 keer bloed laten prikken en was naderhand nog best eventjes duizelig. In combinatie met de angst die jij hebt zou het misschien best kunnen.

Ik kom net van het VU medisch centrum in Amsterdam. En ik heb vanwege allerlei lichamelijke klachten ook bloed laten prikken. Ik heb dat eerder laten doen en ben er nooit bang voor geweest. De allerlaatste keer keek ik ook gewoon en had echt totaal nergens last van. Geen angst, paniek, stress of trillen, helemaal niks.

Echter vandaag gebeurde er echt iets vaags. Ik werd geroepen en liep mee naar de prikkamer. Die jong vertelde me dat hij wel veel buisjes af moest nemen, namelijk 9.

Ik zat er al helemaal klaar voor en hij begon te prikken. Niks aan de hand. Ik vroeg hem zelfs of hij dit nou elke dag deed en we praatte gewoon relaxt. Plotseling voelde ik me lichtjes worden ine me hoofd, ik negeerde het. Maar het werd alleen maar erger en erger, ik kon hem nog op een ''grappige'' manier zeggen ''Zo ik word licht in me hoofd man!' Hij vroeg nog of het ging en ik zei heel stoer ''ja tuurlijk'' maar echt één seconde daarna werd ik echt niet goed. Ik werd ontzettend duizelig, ik kreeg last van oorsuizingen, ik hoorde een hele hoge piep in me oren, ik zag bijna niets meer en hoorde hem heel vr weg roepen wat er aan de hand was.

Ik begon te trillen en echt te zweten als een idioot, het zweet liep echt langs me hele rug en mijn haar was in ene zeiknat. Ik trilde, was duizelig, mijn zicht was slecht en de hele kamer draaide inclusief ik zelf had ik het gevoel. Toen ik dacht dat ik ging flauwvallen wou ik ''stop'' zeggen, maar er kwam niks uit me mond. Ik was helemaal verlamd.

Hij riep mij steeds en stopte ermee, hij had een collega geroepen kennelijk want die stond opeens naast mij. Hij hield mij vast en zei dat ik rustig moest ademhalen. Ik kreeg wat water en na ongeveer 5 minuten nam het gevoel af. Dit was zo raar!

Is dit nou angst geweest of omdat hij zoveel buisjes afnam? Ik was helemala niet bang van te voren en we waren bij de eerste buisjes zelfs nog even in een leuk gesprek, maar echt uit het niets werd ik totaal niet lekker. Dacht écht dat ik zou flauwvallen....

Toen ik wegliep was ik nog heel duizelig en trillerig. Wat is dit geweest? Als ik op internet zoek naar paniekaanval dan is dat gewoon mijn hele omschrijving van hoe ik mij voelde, maar aan de andere kant; ik was helemala niet bang dus vandaar dat ik me zo afvraag wat het dan geweest is.

Herkent iemand dit?

Ik voel me écht raar en ben nu dus wel bang voor de eerstvlg keer........

:S

Ik heb er ook last van als ze meer dan 3 buisjes afnemen. Ik ben niet bang voor injecties oid maar ik voel me gewoon duizelig daarna. *haalt schouders op* Zal wel iets met de bloeddruk te maken hebben of zo. Als jij daarnaast ook nog ontzettend bang ben, is het niet zo vreemd dat je heftig reageert. :)


Edit: Overigens voel ik me daarna alleen maar duizelig.. ik zie geen sterretjes en krijg geen zweetaanvallen en zo :P

Zo reageerde mijn lichaam ook toen ik mijn navelpiercing had laten zetten, waar ik, eerlijk is eerlijk, best nerveus voor was geweest. Zo nerveus dat ik niet had gegeten, en dat schijnt het probleem te zijn geweest. Door de stress en de pijn gierde mijn stresshormoonniveau omhoog, en daalde mijn bloedsuikerspiegel.

Tijdens het prikken zaten we te babbelen, en ik vond het wel flink pijn doen, maar ik liep rechtop de juwelier uit. Wel een beetje misselijk, en met een zeurende napijn aan mijn arme naveltje. Tien minuten later viel ik flauw bij de drogist. Ook toen ik weer wakker werd, (met een enorme buil op mijn kop want de vloer was hard), bleef ik maar erg duizelig en trillerig.

Het ging pas weer over toen ik wat druivesuikertjes had genomen, en nog duurde dat even. Na een half uur durfde ik pas weer op de fiets te klimmen.

Ik zeg: stel je niet aan.

Het is maar een naaldje. Moeilijk gedoe om niks.

Dit klinkt echt typisch als een (heftige) stress reactie. De medische term is een vasovagale reactie.
Het zweten, trillen en flauwvallen past hier allemaal bij.

Mijn tip: vraag volgende keer of je liggend geprikt mag worden. Ik doe dit ook altijd, en het scheelt echt een stuk. Er stroomt dan makkelijker bloed naar je hoofd, dus val je minder snel flauw.
Bovendien lig je veilig, dus mocht je duizelig worden, dan kan je niet vallen en je bezeren.
Ik voel me altijd een beetje kneuzig als ik vraag of ik liggend geprikt kan worden, maar het is echt veel fijner.

Dit soort reacties kunnen minder worden als je eraan gewend raakt, maar niet altijd. Het ligt er ook aan hoe je je er op in stelt.

Vertel de prikzuster/broeder gewoon dat je slecht tegen prikken kan. Zij zien dit zovaak, en kunnen er rekening mee houden. Je hoeft je dus niet groot te houden!

(ik ken hele goede en beroemde artsen die zelf flauwvallen bij een prikje, haha :D)

Hmmja? Ik heb dit een keer in een andere situatie gehad. Heel vaag, toen ik bij iemand bleef logeren. Ik werd wakker, lag daar nog wat in bed en 5 min later voelde ik me opeens wat misselijk, dus ik stond op, voor het geval dat ik naar de wc moest rennen. Werd ik eens super duizelig, het zweet brak me uit, alsof ik 1 uur had hardgelopen en m'n oren suizden supererg en ik trok wit weg. Toen ben ik naar de afwaskbak gelopen waar ik op heb geleund en keek in de spiegel, waarna het weer langzaam wegtrok. Ik vond het echt zwaar freaky.

(het was een meisje die ik best leuk vind dus misschien was het wel de spanning :o :bloos: )

ik heb altijd precies hetzelfde als jij. ik plan het bloedprikken dan ook altijd als ik de tijd heb en niet gelijk na het prikken naar mn werk/school moet.

laatste keer dat ik moest prikken moest ik 5 buisjes, en na 2buisjes wilde mn arm niet meer bloeden en moest er nog een keer geprikt worden in mn andere arm. (n)

Het kan natuurlijk ook andere oorzaken hebben, maar meestal niet.

Als zoiets gebeurt in een prikkamer, dan weet je gewoon dat het een stressreactie is. ;)