Probleem met luidruchtigheid..
 

Ik heb daarnet nog met mijn vader de WK-finale Duitsland - Brazilie gekeken, welke Duitsland met 2:0 verloor.

Mijn uitgangspunt was: even een middagje met mijn pa doorbrengen en mijn verstand op nul zetten (is zoiets doms als voetbal immers prachtig voor geschikt).

Op het moment dat Duitsland het eerste tegen doelpunt kreeg, begon mijn vader echter woedend naar de TV te schelden en te drinken.

Wel nu, terwijl dit gedrag dus niet tegen mij gericht was, voelde ik mij er toch door getroffen. Op de 1 of andere wijze kan ik er nooit tegen als mensen in mijn buurt zich zo gedragen; krijg dan de neiging ze weg te sluiten of mij er mateloos aan te irriteren (vader is momenteel in mijn ogen een irritant primitief schepsel; direct gevolg is nu dat ik ff niet meer met hem praat).

Nu weet ik van mezelf dat het door vroeger komt, van al die keren dat ik geterroriseerd werd op school.

Na enig nadenken kwam ik daarnet voor mezelf tot de conclusie dat het ook mijn gedrag verklaart; dit is waarom ik thuis blijf en bijna nooit uitga.

Ik word gek van al dat idiote en losbandige gedrag van mensen. Het grijpt me elke keer persoonlijk aan, ik kan er gewoon niet tegen. Tevens weet ik ook dat dit nooit meer zal veranderen; mijn afkeer van mensen komt hieruit voort.

Bij het uitgaan zien jullie misschien mensen die het naar hun zin hebben als ze rondspringen en zich vol laten lopen; ik zie decadentie alom. Mij komt het gal naar boven bij alleen het waarnemen ervan; laat staan dat ik ertussen in sta.

Het valt als een puzzel in elkaar; het is het laatste puzzelstuk. Ik altijd met mijn theorieen, terwijl het zo simpel is; mijn verleden achtervolgt me nog steeds. Het verklaart mijn afstandelijkheid, wantrouwen, allerlei angsten; het blijft aldoor opkomen.

Ik kan gewoon niks meer.

Alleen ergens heengaan lukt me niet; krijg dan angsten van uitsluiting .. "ik hoor daar toch niet" .. "ze accepteren me niet" .. etc.

Relaties, in welke vorm dan ook, kan ik niet onderhouden. Mensen willen altijd wel dingen ondernemen; ergens heengaan, etc. Ik hou dat niet vol .. zo kan ik bijv. wel voor 1 keer ergens heengaan, zoals een meeting, maar voel ik me achteraf geheel uitgeblust. Ik trek me dus ook veel terug, heb mijn rust nodig, anders word ik gek.

Pfff, moest het ff kwijt ofzo :/

Ik weet het niet meer; ik val altijd terug. Zo langzamerhand word ik er ook moe van *zucht*

IK herken hier heel erg veel in...

Tis ook zo als mijn ouders soms boos op me zijn en tegen me roepen dat ik meteen in huilen uitbarst en me een tijd moet terugtrekken.

Hoe zou jij je voelen moest je een paar weken volledig alleen zat? Misschien wel met doorgaans de dag wat activiteit maar 's avonds alleen?

ik ken de walging

je kan natuurlijk ook met mensen omgaan die er net zo over denken :)

Gaat bij mij niet. Mijn ouders hebben nooit een reden om tegen mij uit te vallen en als ze het dan toch eens doen, geheel onterecht, ben ik erg sarcastisch.

No change. Ik zat vroeger in de zomervakantie soms meerdere weken alleen en ook al als kind had ik soms huisarrest. Het gevolg was toen dat ik met lego speelde op mijn kamer, maakte verder geen verschil. Tsja, nu zit ik achter de PC..

(ik kan te goed alleen zijn)

Ik moet het altijd zelf bepalen. Elke dag zou ik het niet kunnen..

Tsja, maar die kom je ook nergens tegen..

beter zoeken :)

ze zijn er wel
(ze zijn zeldzaam)
maar ik ken er wel een paar :)

Dit had net zo goed een post van mij kunnen zijn...

Nee nee nee, voetbal is niet dom. Wel is dom dat de duitsers verloren hebben :mad: Maar goed daar gaat het nu ff niet om.

Je zegt dat je te goed alleen kunt zijn, maar vervolgens post je hier regelmatig dat je zo eenzaam bent. De wonden, van je verleden helen niet zo snel. Je zult regelmatig zaken herkennen die je tegen staan, die je herinneren aan je slechte tijd. Maar je bent de laatste tijd zo goed bezig, geef alsjeblieft niet op!!!

Wat is voetbal en vooral het kijken van voetbal?

Het staren naar 22 mensjes met 1 balletje die elkaar het leven proberen zuur te maken door het balletje in andersmans doel te plaatsen.

Misschien boeiend voor, zeg maar 5 minuten, daarna wordt het oersaai. Maar dat is het probleem ook niet; ik kijk soms graag voetbal. Het is heerlijk om even 90 minuten nergens aan te denken en je verstand op nul te zetten :)

"I can't live with or without you"

Ik heb soms wel momenten waar ik graag even onder mensen ben, maar het overgrote deel van de tijd wil ik graag alleen zijn.

Opgeven is misschien iets te. Ik heb wel vorderingen gemaakt; zeker in normale alledaagse situaties kan ik prima met iedereen opschieten. Op mijn werk heb ik momenteel zelfs het probleem dat ik teveel met mijn collega's praat :o

Maar dan ben ik ook in mijn element; het is rustig, je kan gewoon praten. Geen gekkigheid in de buurt.

Bij het uitgaan is het altijd zo dat ik mezelf forceer. Ik kan wel in een drukke menigte staan en zelfs een beetje meedoen, maar het belast me wel enorm; ik doe alles bewust en laat me nooit gaan. Meestal zit ik na het uitgaan nog enkele uren achter de PC .. een beetje rustige muziek te luisteren in mijn eentje, alleen maar om bij te komen.

(ook al is het om 3 uur 's nachts)

tsjah.. ik ben er eentje geloof ik.
ik kan me erg goed in je verhaal vinden. ik vermijd mensen ook, vooral als ik toch maar eens uitga omdat ik anders mensen teleurstel die op me rekenen. dan zie ik allemaal mensen die schreeuwen, dronken zijn en dom doen. ik heb een hekel aan groepen mensen gekregen denk ik. weet alleen niet waar het door komt..:s

Als ik dit verhaal zo lees komt het vrij ernstig op mij over. Is in therapie gaan niet iets voor jou? Op die manier kun je er misschien aan werken je mensbeeld enigzins weer te herstellen.

Een trauma dus. Als je dat echt wilt veranderen kun je dat.
Dat je af en toe rust wilt dat is toch niet raar? Iemand die uit is geweest en een kater heeft wil ook rust de dag erna. Ik denk dan ook dan gestaag communicatieniveau opbouwen wel kan werken, dus zonder professionele hulp. Anders een therapie oid. Als je echt wilt...

(Verstand op nul lukt me bij voetbal btw niet. Ik ga gewoon analyseren :D (anders vind ik er weinig moer aan))

Hoi ;)

Hmm, van wat ik in een andere topic van jou gelezen heb, durf ik het wel te gissen. Zo schreef je bijv. stemmen te horen, te automutileren en periodes van angst te hebben.

Misschien dat je daar weer niet van weet, waardoor het komt. Zijn er ingrijpende dingen in het verleden gebeurd?

Wel opvallend dat je een VWO leerling bent :/

Nope, heeft weinig zin. Ik functioneer in het dagelijks leven namelijk heel normaal. Kan met iedereen praten op het werk, volg mijn opleiding met succes; eigenlijk schijnt er niks mis te zijn.

Maar het probleem komt dus op wanneer ik mij in zo'n situatie bevind. Het is ook lang niet altijd zo, dus soms heb ik het wel naar mijn zin bij het uitgaan, maar het kan ineens opdoemen; met als gevolg dat ik er zo snel mogelijk weg wil..

Ja, het lijkt er wel een beetje op :/

Ik gebruik voetbal echt om 90 minuten aan niks te denken :o

Gevolg is meestal wel dat ik erna achter de computer spring en 5 dingen tegelijk doe om bij te komen :D Voel me namelijk altijd suf na het kijken :)

Ik krijg het idee dat ik in m'n slaap onder de naam ******** dingen zit te posten op dit forum :eek:

Slaap je dan overdag? :D :p

Zie je, nou ga ik zelfs mezelf in de maling nemen; dat is toch niet normaal!!! :D

:D

Leer je jezelf kennen? ;) :p

Marc, ik snap niet helemaal waarom je alles zo overdrijft. Als papa een keer tegen mij schreeuwt ben ik ook boos, ja zeker wel. Maar dan heb ik niet meteen een trauma en kan met opeens niet meer onder de mensen bevinden. En wat je jeugd betreft... Toch niet zo heel erg gek dat je af en toe wel s gepest werd? Jij liep alles aan Nederland af te zeiken, moet je natuurlijk niet doen als "enige" buitenlander op een basisschool.
Jij had zelf geen respect voor je medeleerlingen, waarom zouden zij dat dan wel voor jou hebben?

Die stomme pesterijtjes omdat je Duitser ben, heb ik ook gehad hoor. Remember, zelde familie, zelfde nationaliteit? Maar ik kon me daar wel bij neerleggen. Jij moest meteen weer andersmans fietsen in de sloot gaan gooien, kijken hoe je iemand een computervirus kon geven, hoe je iemand lichamelijk pijn kon doen.

Dat jij je zo afzondert is niet alleen je eigen schuld, maar ook die van pa. Pa wilde immers dat jij nooit eens naar schooldiscootje ging en dergelijke. Maar daarmee heb je ook een hoop voor mij verpest. Zo ben ik nu bijna 17 en mag nog steeds niet uit en dat allemaal omdat pa er ook helemaal niet aan gewend is en er ook niet aan wil wennen en mij het liefst tot mijn 40ste ofzo in huis wil houden.

Ik wil echt niet lullig klinken, maar in mijn ogen overdrijf je sommige dingen echt mateloos. Maar misschien zal ik t allemaal wat anders zien als buitenstaander, maar aan de andere kant: ik ben wel je zussie.

Oh shit :D

Nou Silke, ik irriteer mij er wel eens aan en soms slaat het ff door en schrijf ik het van me af. Het is dus heus niet zo dat ik dingen altijd zo bekijk; en dat weet jij vast wel. Je weet ook wel dat ik bij verre niet zo depri in het echt ben dan dat ik soms lijk op het forum :)

Wat betreft het uitgaan en 'voor jou verzieken' : onze vader is gewoon erg dominant en probeert van alles te bepalen voor ons. Daar kun je niet omheen; ik was alleen te zwak om mij ertegen te verzetten .. als hij mij iets verbiedde, had ik gewoon zoiets van "ok, dan niet" :/

En tja, je hebt wel gelijk wat het pesten betreft. Ik was zelf best een psychopaat :o

Groetjes,
Marc

Sas_andrea, het is niet Marc's schuld dat jij niks mag van je vader! :o

Marc is niet geboren om jou leventje makkelijker te maken.

Dat zeg ik ook niet, maar door zijn gedrag heeft hij het in ieder geval niet echt makkelijker gemaakt. En ik zeg ook niet dat het allemaal zijn schuld is. Dat is ook niet zo... Sjiesh!

Gelukkig dat mn eigen broer nog snapt wat ik bedoel....

Kan ik er wat aan doen dat vrouwen altijd iets zeggen terwijl ze iets anders bedoelen. :o :D