vreemden aanspreken
 

Praat je veel tegen vreemde mensen?

Wil je dan echt wat over ze te weten komen of gaat het meer over koetjes en kalfjes.

Waarom praat je met ze of waarom niet?

En hoe vind jij het om aangesproken te worden door een vreemde?

Ik praat alleen tegen vreemden als ik wat geinteresseerd ben in die persoon of als ze eruit zien alsof ze gewoon wat normale praat nodig hebben.

Soms vind ik het irritant om door een vreemde te worden aangesproken, maar over het algemeen vind ik het wel goed. We blijven allemaal mensen en contact met de medemens is toch belangrijk?

Ik spreek nooit mensen aan, laat staan vreemden, want ik ben sociaal minder begaafd.
Eigenlijk heb ik nog nooit meegemaakt dat ik het niet vervelend vond om aangesproken te worden omdat het dan stinkende kwijlende mannen zijn of jongetjes met slechte openingszinnen, en mensen zijn gewoon eng. Maar ik sluit niks uit! :) Beleefde glimlachjes toewerpen doe ik wel graag :)

Ik zeg wel dingen als 'goedemiddag' (tegen de buschauffeur, tegen mensen in de trein waar ik naast of tegenover ga zitten, tegen de caissière) en 'mag ik er even langs, alstublieft?' (tegen mensen die in de weg staan) en 'zou ik misschien hier mogen zitten?' (tegen mensen in de trein of bus die hun tas op de stoel naast zich hebben) en 'dankuwel' (tegen de caissière, tegen mensen die een deur net lang genoeg open houden om te voorkomen dat die in m'n gezicht valt, etc) tegen vreemden, verder spreek ik ze niet aan.

Ik zeg wel dingen als 'goedemiddag' (tegen de buschauffeur, tegen mensen in de trein waar ik naast of tegenover ga zitten, tegen de caissière) en 'mag ik er even langs, alstublieft?' (tegen mensen die in de weg staan) en 'zou ik misschien hier mogen zitten?' (tegen mensen in de trein of bus die hun tas op de stoel naast zich hebben) en 'dankuwel' (tegen de caissière, tegen mensen die een deur net lang genoeg open houden om te voorkomen dat die in m'n gezicht valt, etc) tegen vreemden. Verder wens ik mensen die ik de post in handen duw nog een prettige dag/weekend (ligt aan de dag) toe en af en toe heb ik wel eens een gesprek in de trein en dan gaat het over het weer, studie, werk.

Bedankt Sarah.

Ik praat alleen met vreemde als ik de weg moet weten :)

Buiten de gewone beleefde dingen praat ik ook wel eens met vreemden. Dat is vooral op het werk het geval, dat zijn dan wel mensen die ik minstens 1x per maand zie, maar waar ik niets van weet. Het zijn vaak vaste klanten.

Ook op school en in de trein spreken vreemden me wel eens aan, zelf doe ik dat niet zo snel. Over het algemeen wordt ik aangesproken, geen idéé waarom. :D
Het nadeel is dat ik ook niet snel vragen durf te stellen aan iemand, dus meestal wordt ik ondervraagd. :o (n) Maar als je gewoon aan het praten bent, kom je er toch wel achter wat voor persoon je voor je/naast je hebt.

nou ja, zoals Sarah.
En in de VS heb ik wel veel mensen gesproken, maar dat is vooral omdat ze jou aanspreken :D

Zelfde als Sarah.
Ik vind het niet erg om door onbekende te worden aangesproken. Vooral met die oma's en opa's (wonen veel in deze buurt) kun je nog leuk descusiëren als de bus weer 20 min laat is. :)

Ik spreek vreemde mensen niet snel zelf aan, tenzij ik oprecht nieuwsgierig naar iets ben of ik de weg wil weten ofzo :o .
Als vreemde mensen mij aanspreken vind ik dat eigenlijk wel leuk, als ik het maar kan afkappen wanneer ik dat wil. Mensen die me aanspreken terwijl ik duidelijk ergens mee bezig ben (als ik met versnelde pas door de straten loop, ja, dan heb ik haast, of als ik in het vondelpark met een boek op schoot lig (dan wil ik inderdaad GEWOON LEZEN)).

Vaak maak ik ook een praatje met de mensen van het verpleegtehuis, maar die mensen spreken mij altijd aan. :o

Hetzelfde als Sarah, en zo af en toe zie ik iemand lopen die er (in mijn ogen) leuk uitziet, een leuke tas, broek, shirt oid heeft, en dan zeg ik dat ook wel. Mensen reageren meestal leuk. Op ijn werk doe ik dat ook. Verder word ik bijna niet aangesproken door vreemden. Maar zolang de mensen die me aanspreken geen vieze enge mannetjes zijn, maakt het me niet zo veel uit.

inderdaad
Overgens zeg ik wel altijd goedendag tegen de buschauffeur.

ik ook wel, ik ben een net en beleefd meisje ;)

Ik spreek vreemden eigenlijk nooit aan, ben ik te verlegen voor denk ik.
Ik vind het niet erg als vreemden mij aanspreken, maar dat gebeurt niet zo vaak.

Zo nu en dan heb ik een bui, en dan praat ik tegen zo'n beetje alles dat langkomt, of spreek ik gewoon mensen op straat aan. Maar over het algemeen hou ik het bij de beleefde praatjes, over het weer, school en werk ofzo.

Zelf vind ik het heel erg leuk om aangesproken te worden door vreemden, vooral als ze wat interessants of grappigs te vertellen hebben, en anders vind ik het ook gewoon heel erg leuk, zoiets kan echt mijn dag goedmaken :).

Ik spreek nooit vreemden aan (alsjeblieft zeg), maar mensen spreken wel altijd míj aan. :( Blijkbaar heb ik een geruststellende en beleefde uitstraling.

wat sylph zegt :o

Om eerlijk te zijn vind ik het al vervelend als ik word aangesproken door niet-vreemden. Ik ben niet zo'n prater.

Nee, zo spontaan ben ik nu ook weer niet.

Oh, behalve op m'n werk natuurlijk, daar moet het.

ik praat alleen tegen vreemden als ik een vuurtje nodig heb of de weg moet weten ofzo. verder ben ik niet echt geinteresseerd in vreemden.

Soms zitten er wel eens omaatjes in de bus die hun hele levensverhaal tegen je gaan vertellen. aan de ene kant vind ik niet niet erg, want die mensen hebben verder toch vaak niemand om mee te praten. maar als ik slechtgehumeurd ben heb ik er helemaal geen zin in.

Soms ben ik best een sociofoob, wanneer ik in zo'n bui verkeer zal ik over het algemeen niet iemand aanspreken om een weer-praatje te houden whatsoever. Sociaal gewenste beleefdheidsgroeten doe ik wel, wanneer je bvb de kleedkamer van de sportschool binnenloopt en elkaar niet groet komt er zo'n vage sfeer te hangen. (Dat is ook onderzocht).

Als iemand uit zichzelf z'n levensverhaal begint te vertellen vind ik dat wel interessant.


O ja, ik heb nog altijd zo'n overruled gevoel als die wervingsmensen me staande houden en een goed doel aansmeren. Aan die 'vreemden' heb ik een aversie :p (Het duurde even voordat ik ze van me af durfde te slaan, daarvoor moest ik eerst lid worden van cliniclowns, novib, greenpeace, amnesty en de volkskrant :o )

Nee, ik spreek bijna nooit vreemden aan. Ik praat liever in mezelf. :o

Oh ja hoor. Behalve beleefdheidsdingen en vragen beantwoorden ook wel gewoon een praatje. :) Mensen spreken me vaak aan, geen idee waarom, maar ik doe het zelf ook wel gwoon als ik ergens zit, gaat makkelijk. :o Maar ik vind het meestal niet erg om aangesproken te worden, wat afleiding. :) Maar dan vind ik het wel fijn als ik die persoon mag en dat is niet altijd het geval. Maar ik praat altijd terug. :) Alleen af en toe heb ik verlegen buien en dan begin ik moeilijker uit mezelf, maar op zich gaat het makkelijk.

Lang leve de anonieme samenleving ;x ;x ;x

Ik moet voor mijn opleiding wel. Dat is natuurlijk anders. Je wil iets van ze weten - dus je hebt iets om over te praten. Daarom ben ik het ook in het algemeen minder eng gaan vinden.

Als mensen mij aanspreken vind ik dat prima. Meestal. Maar ik vind mensen dan ook niet zo snel vervelend. Als ik dat wel vind praat ik toch door, maar dan kun je het wel aan me horen. Intonatie en zo.

Daaraan moet ik toevoegen dat ik het soms wel vervelend vind. Ik weet niet hoe dat komt, maar soms voel ik me opeens bezwaard, zowel als ik iemand aanspreek als waneer ik aangesproken word. Raar is dat.

Ik vind het wel gezellig een praatje op het station, in de tram/bus/trein. Ik heb weleens meegemaakt dat er mensen zijn die heel hun levensverhaal vertellen (scheiding, dood etc). Dat vind ik soms minder als ik moe of chagrijnig ben. Maar als je een tijdje met toeristen praat dan gaat de tijd erg snel en het is nog eens goed voor je taalgevoel. Volgens mij ben ik ondanks het vooroordeel dat ik arrogant zou zijn toch een sociale kerel ;)

Heel soms, maar altijd groeten en fijne dagen wensen, daar houd ik wel van. :)

Ik word liever niet randomly aangesproken door iemand. Vooral als die persoon opeens mij zijn levensverhaal gaan zitten vertellen ofzo. Ik ben wel beleefd genoeg om 'hoi' te zeggen tegen de buschaffeur. :)

Oh, van mij mogen vreemden best tegen mij aan praten hoor, absoluut geen problemen mee. :)

Ik weet nooit wat ik moet zeggen. Maar ja, de mensen die mij aanspreken zijn meestal ook Duitsers.

mijn werk bestaat uit vreemde mensen aanspreken


en in de kroeg vind ik het leuk (y)

Ik spreek vaak genoeg mensen aan, in de trein op me werk op de straat, enz. en dan staan ze je vaak aan te kijken : waarom praat je tegen mij, ken ik jouw?

Nee niet echt ben sociaal niet zo goed met vreemden.
Maar als mensen mij aanspreken praat ik heus wel terug, maar zal eigelijk nooit van me eigen komen :)

Ik heb gisteravond nog een heel gesprek met de buschauffeur gehad. En soms zijn er gewoon momenten waarop je iets zegt tegen iemand in de buurt ergens over.

Ik hoef geen levensverhalen te horen ofzo, ik schrik ze dan af met de mijne en dan zijn ze meteen stil. Lekker voor ze.

Het is niet echt dat ik hele verhalen ophang tegen vreemden, maar gewoon: hey, alles goed?

En gister vroeg ik aan een gast die voorbij liep wat hij vond van alcoholvrij bier :p

Ik spreek wel vrij snel vreemden aan, terwijl ik het vaak moeilijk vind om met vreemden te praten.

Wat is er dan zo eng aan jouw levensverhaal?

Jawel, om te vragen of ik mee mag rijden richting Gent :o

Ik spreek eigenlijk alleen maar vreemden aan als er iets gebeurt waardoor dat kan, bijvoorbeeld een bus die te laat is of tegelijkertijd met iemand staan te wachten op drinken in een café ofzo. En dan alleen als ik heel vrolijk ben, want dan ben ik sociaal genoeg. Verder spreken mensen mij aan en dan doe ik soms mijn best om een gesprek op gang te houden, maar waar je dan toch over moet praten..?

Oude mensen die zeuren dat ze last hebben van een knie schrikken nogal als ik vertel dat ik twee heupprotheses heb.

Het hangt helemaal van mijn bui af. Als ik vrolijk en blij ben dan spreek ik wel eens een vreemde aan maar als ik wat minder vrolijk ben (wat de laatste tijd helaas steeds meer voorkomt. :() dan doe ik dat echt totaal niet.

Ik vind het overigens niet erg om aangesproken te worden. Dat ben ik na 6 jaar in een supermarkt werken wel gewend. Het moeten alleen geen volslagen idioten zijn want daar ben ik snel mee uitgepraat. Als jij echter wat zinnigs te melden hebt wil ik best een gesprek met je voeren.

Dat vind ik ook. Soms doet het gewoon goed als je word aangesproken op een leuke manier, als is het maar even. En ik vind dat we echt wat meer mogen praten hier in nederland. In kleinere plaatsen gebeurt dat wel, maar in de steden doen veel mensen vaak zo afstandelijk.

Ik zou niet weten wat ik tegen een vreemde zou moeten zeggen

Vrijwel niet.

Maar ik babbel wel mee als ik word aangesproken.

Dit en verder als ik ergens de weg niet weet of als ik iets beter denk te weten (bijv. nieuwe busregeling, de bus gaat opeens een andere kant op dan voorheen, mensen in bus 'huh, hoe kan dat', op zo'n moment ga ik me ermee bemoeien, alleen reed die bus toen echt verkeerd, beetje minder :o)
Verder spreek ik niet zo vaak vreemden aan, daar ben ik te verlegen voor. Ik zou willen dat ik er wat minder moeite mee zou hebben.

Ik zie vaak mensen met leuke kledij en dan wil ik soms echt gaan vragen van waar ze het hebben en dat het zo mooi is! Maar dan voel ik me zo'n freak dat ik dat maar laat :o

Ik heb er best wel moeite mee om vreemden aan te spreken, dus dat doe ik ook alleen maar als het echt moet.
Over het algemeen hou ik er ook niet zo van als andere mensen ineens tegen mij aan beginnen te praten, maar dat hangt ook van mijn bui en die andere persoon af.

Ik praat regelmatig met vreemden...
Vaak goedemiddag.. en dan bijvoorbeeld, warm is het hier he, ja net vakantie in eigen land, of mensen zeggen iets en je antwoord, gewoon over nutteloze dingen, maar wel heel vriendelijk en 't wordt op prijs gesteld.

ik ben kassierster dus ja heel veel.
ben best verlegen maar het gaat er op vooruit, dus nu spreek ik ook mensen aan als ik op de bus wacht ofzo nu vooral met 'amai het is veel te warm'

Ik praat wel eens met vreemde mensen. Bijvoorbeeld tijdens het uitgaan of als ik wat gedronken heb. Het gaat meestal over koetjes en kalfjes. Soms gaat het over wie ik ben, of wie hij/zij is.

Ik praat met ze omdat ze mij aanspreken. (zelf spreek ik bijna nooit iemand aan, komt als het goed is door mijn faalangst) Irritant vind ik het niet. Maar zodra het irritant wordt, ga ik ergens anders heen of ik zeg dat ik weer ga. ;)

Erg om aangesproken te worden door iemand vind ik niet. Ik weet van mezelf dat als ik haast heb in de stad of op school dat ik dan soms wat kortaf kan reageren. Ómdat ik haast heb.

Maar om nou te zeggen dat ik véél tegen vreemde mensen praat? Neuh.. :)