Euredice komt thuis.
 

Euredice komt thuis zeggen ze en verwachtingsvol staar ik uit het raam over de lege landerijen die weemoedig de hitte uitademen van de afgelopen zomerdagen. De herfst komt en zij zal mijn geliefde brengen naar de plaats waar haar huis is. Vierhondertwaalf brieven zullen haar opwachten, evenals een fles wijn van een onbekend merk. Dronk ze wijn of verafschuwde ze alcohol? Ik weet het niet meer, het is te lang geleden en mijn geheugen een zeef zonder handvat.

Ik vergat vaker de essentiële delen, lijm is voor mij een middel om de bladen van het dagboek vast te zetten zodat ik ze niet meer lezen kan.

Het was juli toen we samen waren, bovenop de hoogste rots die ik ooit gezien had. Ze had haar hoofd in mijn schoot gelegd en was in slaap gevallen, terwijl ik de zinderende leegte onder ons vroeg of wij veilig terug mochten komen. Het bleef stil, op haar zwaarder wordende ademhaling na. Eigenlijk was ik niet bang voor de leegte, ik huilde omdat ik niet kon beseffen dat we bij elkaar hoorden.
Vlak daarna vertrok ze naar Italië onder vage voorwendselen. ‘Zeg me dat het niet zo is’, fluisterde ik haar in haar slaap, maar ze antwoordde niet. Grote druppels vielen in haar prachtige haardos en ze stroomden tot het een rivier werd die de rotsen uitholde zodat de leegte onder ons tot niets verwerd.

Morgen komt Euredice thuis en ik zal er niet zijn, besef ik me. We horen bij elkaar, maar ik hoor er niet meer bij.

Nostalgie... ik heb al meerdere stukjes vanuit het oogpunt van Orpheus geschreven, volgens mij zijn ze allebei hier op Letteren terug te vinden. :)

Ik ben wel benieuwd wat je gedachte erachter was dat je hierbij Euredice zélf liet thuiskomen in plaats van dat Orpheus haar moest gaan halen. :) Voor de rest een erg goed geschreven stuk, ik merk dat je impulsiever gaat schrijven. ;)

De derde alinea is nog een pluspuntje waard; goed vaag en toch duidelijk geschreven. (y)

Ik vind het een goed stuk, al mis ik iets. Meer kan ik er nu niet over zeggen, maar het is positief. (y)

Zolang ze thuiskomt hoort Orpheus erbij, gok ik zo - anders zou ze niet thuiskomen of zie ik dat verkeerd?


En een mooi verhaal - typisch hoe de naam van de geliefde aansluit op jouw schrijversnaam. Ik vind dat een detail wat er zeer mooi bij staat. Mooi geschreven, jammer dat het niet wat langer is want ik had van deze stijl nog wel meer willen lezen. Een beetje met een weemoedige klank terugdenken en je dingen beseffen - goede zinsopbouw en zoals bekend van jou weer mooie woordspelingen.

Ik houd het even kort, ik zit tegen het randje van onzincommentaren geven aan.

Was jij niet degene om wie het verhaal heen was geschreven..? ;)

Hee! Stt. Ik probeerde subtiel wat toe te voegen :o

:o *Klapt grote mond weer dicht.*

Dan zal ik maar even de kritiek leveren.
Dit vind ik een ontzettend kromme zin. Ze stroomden tot het een rivier werd, dat vind ik niet mooi staan. De combinatie werd-verwerd in een zin vind ik ook minder.

Het is 'beseffen' en niet 'zich beseffen'.

Grappig dat jullie op fijne nuances letten, terwijl niemand ziet dat de naam van de hoofdpersoon fout gespeld is. Die moet natuurlijk Eurydice zijn.

Shit, ik twijfelde al, maar dacht dat het aan mij lag. :D Want met googlen kom je een heel eind met de naam 'Euredice'.

Misschien dat de omzetting vanuit het Grieks ook wel op allebei de manieren kan?

Wat vind je van het stuk dan?

Eur[y/u]di[c/k]e is gezien het Grieks geoorloofd, de rest niet.

@Orpheus: ik heb hier eigenlijk geen oordeel over. Bij literatuur (hele romans) heb ik na afloop wel ideeën over de schrijver en het kunstwerk, over vier alinea's kan ik simpelweg niks zeggen.

De herfst komt en zij zal mijn geliefde brengen naar de plaats waar haar huis is.


een beetje krampachtige herhaling van de voorgaande zin. Bovendien loopt hij alsof je hem anders dan anders, maar clichematig omgekeerd geschreven hebt.

Ik vind
het mooi, de eerste zin te lang (of te kommaloos), te kort, vlot leesbaar, maar soms wat vaag.

je hebt mn naam verkeerd gespeld :o

PS: mooi verhaal

Dat vind ik op de een of andere manier een hele mooie zin (Y). Het is wat kort maar het boeit me wel. Je schrijfstijl is fijn.