De universele waarheid
 

Ik hou me vaak bezig met nadenken over de wereld. Ooit heb ik eens op een ander forum een theorie gepost over mijn idee van 'universele' waarheid. Het leuk mij interresant dit idee ook eens hier te plaatsen.

Zintuigen
Na veel nadenken, ben ik een andere kijkt op de wereld gaan krijgen. Alsof ik naar een prachtig schilderij staarde, en daar goed over nadacht. Het eerste waar ik over na ging denken was 'Wat zien we? Wat ruiken, horen en voelen we? '. Ik begon na te denken over wat zintuigen werkelijk zijn.

Als we kijken wat zintuigen zijn, dan zijn het niets meer dan electrische signalen waar iedereen op zijn eigen manier op reageerd. Een simpel signaaltje in de hersenen, dat hier weer een reactie op geeft. Voor mij is dat niet is dat ik kan vertrouwen. Wat als we signalen uit kunnen 'filteren'? Ze kunnen negeren. Hoe zeker kan je er dan van zijn dat, bijvoorbeeld, wat je ziet écht is wat je ziet, en alles is wat je ziet?

Deze signalen worden vanaf de dag dat we geboren worden beïnvloed. Het zij door anderen, door onzelf, onze omgeving. Laat ik bijvoorbeeld een mystiek voorbeeld geven:

Hoeveel kinderen zijn er wel niet dat 's nachts plotseling haar ma of pa roept? Of tijdens het ontbijt plotseling zegt: "Pa, ik zag oma gisteravond. Ze zat aan mijn voeteneind." Eerste reactie van de vader zal zijn: "Lieverd, dat kan niet. Je oma is al voor je geboorte overleden."

Dit gebeuren kan een aantal keren voorkomen, en elke keer krijgt het kind dezelde reactie van zijn of haar ouders. Opeens maakt ze het niet meer mee. Waarom? Is het verdwenen omdat het echt haar 'verbeelding' was, of is het verdwenen omdat haar geleerd is dat het onmogelijk is; is haar aangeleerd het signaal te negeren?

De wereld
Dat deed me denken over alles om me heen. Hoe echt zijn de dingen die wij zien? Hoe echt is de wereld om ons heen? Zie ik de kleur rood als blauw? Het is bekend dat we slechts een klein deel werkelijk met onze ogen zien, en dat onze hersenen de rest aanvullen. "Dingen zijn niet altijd wat ze lijken.". Hier heb ik een term bedacht om onderscheid te maken tussen de wereld hoe wij die meemaken, en de wereld zoals die echt is. "Universele Wereld/Universele Waarheid". De universele wereld zullen we helaas niet zien - of toch?

Spirituele Verschijningen
Ik neem spirituele verschijningen even als een voorbeeld, omdat dit wellicht het duidelijkst is. Sommige mensen zien na een trauma opeens dingen, die iemand anders niet ziet. Anderen gaan hallucineren na gebruik van medicijnen of drugs. Soms als mensen moe zijn zien ze dingen. Dan kan je je af gaan vragen: hoe echt is dit? Tuurlijk zien mensen soms hoofden uit een muur steken, of bloed op de grond. Dan nog, dan nog kan je je af gaan vragen: "Wat, van wat ik zie, is echt en wat niet?" (en dan bedoel ik niet letterlijk wat je ziet ;)). Misschien zit er waarheid in de meest vreemde dingen die we meemaken. Misschien proberen onze hersenen iets alleen 'natuurlijker' te maken, door iets in te beelden als een hoofd, of een arm uit de muur. Daarom geloof ik dat: "in alles wat iemand zegt, zelfs in de meest vreemde theorieën, schuild wellicht een waarheid."


Voor mij is de wereld/waarheid dus subjectief. En ik moet zeggen: deze kijk op de wereld heeft mij andere inzichten en ideeën gebracht. Het lijkt me leuk om hierover te discussieëren, want elke filosoof weet hoe heerlijk het is om de hersenen aan het werk te zetten met nieuwe ideeën. ;) Dus: hoe zie jij de waarheid?

Niet volledig nee, maar de wetenschap heeft een handige manier gevonden om om jouw probleem met de zintuigen heen te gaan:

- Gebruik maken van objectieve meetapparatuur. Als een multimeter 3.40 Volt aangeeft, maken jouw hersens daar echt geen 26.6 Volt van.

- Experimenten van elkaar controleren en kijken of men dezelfde resultaten krijgt.

- Gebruik maken van theorieën om de werkelijkheid te modelleren (dus niet exact weer te geven).

Je probleem lijkt me dus niet echt van deze tijd, zeker aangezien spirituele verschijningen/hallicunaties geen enkele rol spelen in de natuurwetenschap.

http://de.wikipedia.org/wiki/Radikaler_Konstruktivismus

(je kunt vandaaruit ook naar de Engelse versie gaan, alleen dat artikel is een stuk minder goed. Teveel geëmmer over de sociologische kant ervan, en slechts een piepklein stukje over het radicale constructivisme, de kennistheoretisch relevante opvatting waarom het jou gaat. Zoals altijd: nothing beats deutsche Gründlichkeit :D ).

Het zou natuurlijk kunnen dat een kwade demon alle meetresultaten op weg naar ons oog/oor manipuleert, maar ik geloof dat daar een scheermes in de lucht hangt.

Veel meetinstrumenten die we gebruiken, meten dingen die wij in onze wereld kennen, die we accepteren. Niet wat daarbuiten (kan) liggen. Immers, waarom zou je iets meten wat in onze waarheid niet bestaat?

Onze wetenschap is subjectief. Het zit vast aan regels, waaronder de regel dat iets meetbaar, bewijsbaar, goed onderbouwt moet zijn etc.. Naar mijn mening kom je daarmee niet bij de 'universele waarheid'. In principe kan je zeggen dat we op dat punt niet veel verder kijken, dan ons neus lang is.

Een mens is misschien gewoon té subjectief ingesteld.


@MickeyV: Zal het artikel eens doorlezen. Mijn Duits is niet al te best, dus het kan even duren.

Je vraagt eigenlijk naar het realisme vs. idealisme debat. Kort door de bocht zegt realisme dat wij de waarheid kunnen leren kennen en idealisme dat wij dat geheel of gedeeltelijk niet kunnen.
Ik zou is werken gaan zoeken over dat debat. Er zijn namelijk heel veel en hele leuke teksten over te vinden.

Ja, en? Het metafysische is sowieso niet relevant.

Citaat:

Onze wetenschap is subjectief. Het zit vast aan regels, waaronder de regel dat iets meetbaar, bewijsbaar, goed onderbouwt moet zijn etc.. Naar mijn mening kom je daarmee niet bij de 'universele waarheid'. In principe kan je zeggen dat we op dat punt niet veel verder kijken, dan ons neus lang is. Een mens is misschien gewoon té subjectief ingesteld.

Dat ben ik met je eens, maar je kunt het wel proberen te benaderen en te beschrijven. Dat is wat wetenschap doet.

Dat het metafysiche niet relevant is, ben ik niet met je eens. Wellicht kan kennis in dit gebied, meer kennis geven in de fysica. Ze 'bestaan' tenslotte samen.

Wetenschap is zeker belangrijk, heeft ons gebracht naar waar we nu zijn. Maar ik probeer te zeggen dat wetenschap niet alles is, en we ons hier niet aan vast zouden moeten klemmen.

Hoe weet je zo zeker dat het metafysische bestaat? Immers, het overstijgt alles wat jij kan waarnemen...

Kennis van de metafysica? Dat lijkt me een contradictio in terminis...

Citaat:

Wetenschap is zeker belangrijk, heeft ons gebracht naar waar we nu zijn. Maar ik probeer te zeggen dat wetenschap niet alles is, en we ons hier niet aan vast zouden moeten klemmen.

Wat is er nog meer dan?

new age rotzooi

Wat heerlijk dat iedereen zich op een bepaald punt realiseert dat wat voor de een groen is, voor de ander best een paars zou kunnen zijn. (en wat zou het betekenen dat ik groen en paars dacht, en jij rood en blauw, toen je tot die conslusie kwam).

Ik zie de zintuigen als verschillende bronnen van informatie, sensoren, die via ons neurale netwerk met elkaar en de actuatoren in ons lichaam in verband staan. Dit verband geeft dat neurale netwerk op de een of andere manier een kans om zelf verbanden te leggen tussen de verschillende informatiestromen. Voorbeeld:
Iedere keer als mijn hersenen een opdracht geven aan de sturende spieren in mijn ogen, veranderd de informatiestroom die van de ogen naar de hersenen loopt. De hersenen merken dat, als ze de spieren vervolgens het tegengestelde signaal geven, de informatiestroom weer terugverschuifd naar hoe het was. Door rond te kijken wordt zo een beeld gevormd van "wat het dan ook maar is waar de ogen hun informatie in de eerste plaats vandaan halen." Later blijkt dat de informatiestroom uit de ogen die een steen zien, congrueert met de informatiestroom uit de sensoren uit de teen die op dat moment tegen de steen stoot.

Ons - noem het maar even het - "reflectieve orgaan" Beschrijft de informatie uit de ogen met kleuren, de informatie uit de oren met tonen, en de mate waarin we onze teen stoten met een wijd scala aan vloeken. maar zowel kleuren als tonen als vloeken zijn alleen maar woorden, en alleen ons reflectieve orgaan heeft die woorden nodig, vooral om met anderen te communiceren. Rood had best blauw kunnen heten, maar de golflengte van wat rood licht heet, is altijd altijd groter dan die van blauw licht.

Dus, natuurlijk is de wereld "waarin we leven" er eentje die door onze zintuigen is gevormd en wordt beinvloedt, en natuurlijk speelt inmiddels de maatschappij daar ook een rol in, vertellen niet alleen onze dochters dat oma dood is, maar we maken blinden bijvoorbeeld ook wijs dat er zoiets als blauw bestaat. Er zijn trouwens primitieve kunstogen waarmee blinden mensen iets van licht kunnen opvangen, en waarmee hun hersenen zo kunnen beginnen met het uitbreiden van hun wereld.
Er zijn dingen die we niet weten, daar ontdekken we het fijne nog wel ooit van. misschien zijn er ook wel dingen die buiten ons bereik liggen, wel in dat geval sluit ik me aan bij de laatste comments van Robo en Mephostophilis. Al die metaphysische zooi staat per defenitie buiten onze wereld, en kan dus geeneens wat met spoken te maken hebben. ;)

er is geen waarheid, omdat leugen ook een illusie is.
er is maar 1 ding, en dat is materie

Pardon? En golfjes dan?

Dat zijn toch deeltjes?

Vanuit het standpunt van de klassieke natuurkunde zijn golven en deeltjes 2 verschillende dingen. Elektromagnetische golven kunnen vanuit een niet-klassiek natuurkundige optiek beschouwd worden als dragers van massaloze deeltjes (fotonen), en deeltjes met een massa en een zekere snelheid kunnen dan een golfkarakter vertonen. Op dit laatste principe berust overigens de werking van de elektronenmicroscoop.

Heerlijk, natuurkunde. Wil je van hersenen ruilen, mathfreak? :D

Het is niet de waarheid die wij waarnemen, maar slechts vertalingen van signalen die vanuit de waarheid onze zintuigen prikkelen.

weet je, is dat geen defenitie van waarnemen: de werkelijkheid omzetten in stroompjes? Natuurlijk nemen we de werkelijkheid dan waar.
edit: wacht, misschien is het probleem dat we er verkeerde interpretaties aan kunnen geven.

Maar dat probleem is (deels) te omzeilen via de methode die ik al aangaf (objectieve meetapparatuur).

Ik raad je (en de rest) aan om de film "What the BLEEP do we know?" te kijken. De film gaat bovendien/oa over kwantum mechanica en biologie. In een mengeling van een speelfilm en tientalle interviews vertellen ze over de gekke universele waarheid die compleet door ons zelf gemaakt wordt.
Als iemand zich vaak bedrogen voelt (en/of ook echt was) maakt zijn/haar lichaam meer 'ontvangers' aan waardoor hij gevoeliger wordt voor de stofjes die worden aangemaakt bij een bedrogen gevoel. Daardoor ziet die persoon in veel meer dingen bedrog en wordt zijn complete beeld of de wereld verandert. Interessant is ook dat de hersenen ook meer van die bedrog stofjes gaan aanmaken en dat je lichaam in feite verslaafd raakt aan het 'ik ben alweer bedrogen' gevoel.

Wat ik trouwens wel wat jammer vindt aan de film is dat het op het eind wel erg de religieuse/mystieke kant op wordt gedraaid. Toch blijft het een geweldige film.

Ja idd.
Maar aan de hand van die getallen vormen we ons beeld maar gedeeltelijk. Meestal verbinden we die getallen aan waarnemingen die we doen. Golflengten worden een kleur die we zien. Voor mij is die vaas een object van blauw glas, maar misschien is "blauw glas" alleen maar een soort patroon in een regel 30-achtig programma dat het heelal is.
Maar ja, ten eerste komen we daar toch nooit achter, en ten tweede heeft de TS het over spoken, en denk ik niet dat hij een verborgen werkelijkheid op die manier bedoelt. :)

Ik twijfel of dit geheel ontopic is, maar onderstaande link werkte voor mij verhelderend wat de werkelijkheid betreft.

http://www.tenthdimension.com/flash2.php

Het gaat over dimensies en hoe wij deze waarnemen en interpreteren.

Het is een manier van uitleggen, geen wiskunde of natuurkundige werkelijkheid, houd dat wel in de gaten. Niemand heeft het over golffuncties in de vijfde dimensie of tijdreizen, dat zijn alleen analogieën van die schrijver. De hogere dimensies zijn alleen een manier om dat uit te leggen, maar hebben eigenlijk niks met carrièrepaden of tijdreizen te maken.

Universele waarheid.. Ultieme waarheid.. Wat je het maar wil noemen. Waarom als mensen gaan nadenken over filosofie komen ze vaak op vergelijkbare conclusies. Met als verschil de persoonlijke visie.

Omdat wij zelf deel zijn van de Universele waarheid zit die ook binnen ons verstand. Daarom vanaf het moment dat we ter wereld komen ontdekken we steeds delen van die waarheid.

Ons verstand bevindt zich hooguit binnen de waarheid, waarom het omgekeerde waar is, zie ik niet zo.

Ik vind dit allemaal wel heel makkelijk: het heeft geen zin te meten want onze instrumenten en methoden zitten vast aan wat we al kennen, we kunnen onze regels niet doorbreken, et cetera. Ik vraag me dan altijd af hoe mensen tot de conclusie komen dat er méér moet zijn achter dat 'subjectieve'. Zit jij soms niet in regels vast?

TS: Het komt op mij over alsof je het menselijk waarnemingsvermogen als dubieus wilt ervaren zodat je in fantasie kan geloven.

Alleen die zaken waarvan diegene die de meting uitvoert vermoedt dat het meetapparatuur daar iets in zal lezen, worden gemeten.

Daarnaast is de kans aanwezig dat stoffen buiten het bereik van onze meetapparatuur vallen. (te hoge/lage X, onbekende X)

Ik ben het dus helemaal met [AuC] eens, dat wat we als objectief beschouwen, in werkelijkheid subjectief zou kunnen zijn.

Wat bedoel je hier mee? Concreet voorbeeld misschien.

Nee hoor. Veel ontdekkingen (bijv. de Big Bang) zijn 'per ongeluk' gemaakt, doordat dingen gemeten werden die niet (meteen) verklaard konden worden.

Citaat:

Daarnaast is de kans aanwezig dat stoffen buiten het bereik van onze meetapparatuur vallen. (te hoge/lage X, onbekende X)

Waar doel je precies op?

Citaat:

Ik ben het dus helemaal met [AuC] eens, dat wat we als objectief beschouwen, in werkelijkheid subjectief zou kunnen zijn.

Ja, maar als dat zo is, dan is het toch niet relevant. Als bijvoorbeeld al onze metingen een 2x zo hoog voltage aangeven dan het "echt" is, dan is het enige dat iets uitmaakt het 2x zo hoge voltage.